Vandaag, zaterdag, een paar leuke verplichtingen.
Eerst begeef ik mij naar de atletiekbaan aan de Heemraadstraat. Daar begint de 24 uurs estafetteloop
voor Roparun, ten behoeve van ondersteuning van terminale kankerpatiënten, die het niet gegeven is nog meer tijd te krijgen maar met wat hulp misschien wel kwaliteit van leven. Collega Gert Prick en ik hebben beloofd om de eerste etappe van rond 7 kilometer mee te lopen. Hardlopen is leuk, al ben ik niet zo’n ochtendloper en regent het nu een beetje. Maar het loopje gaat lekker, via de Scheidingsweg de Nijmeegse Baan omhoog en na het Taborhuis te hebben aangedaan weer terug naar beneden. Na een snelle douche op weg naar Neerbosch Oost voor koffie met taartje in Huize Honinghoeve. Mevrouw Tonk
woont daar sinds een jaar of 10. Daarvoor woonde ze liefst 60 jaar aan de Acaciastraat. Wat haar bijzonder maakt is dat ze vandaag 105 is geworden. Zij is daarmee de een na oudste inwoner van het land. Onvoorstelbaar hoe vief en kien ze is. Ze hoort nog uitstekend, kan ook prima zien, zelfs de ondertiteling op televisie, heeft een voortreffelijk geheugen en volgt de samenleving op de voet. Als ik vertel dat ik aan één oor doof ben, zegt ze: “ja, daar hebben meer mensen last van als ze ouder worden”. Twee wereldoorlogen meegemaakt, een zoon bijna verloren in het bombardement van februari 1944, haar man al 36 jaar dood, over-overgrootmoeder. “Als dat vrouwtje van 107, die nu de oudste is, komt te overlijden”, zegt mevrouw Tonk, “ben ik de baas van het land!” En zo is het maar net. Daarna naar Jachtslot De Mookerheide voor een lunch van de Buitenlandse Persvereniging. De correspondenten van kranten en radio&televisie uit landen als Duitsland, Zwitserland, Groot-Brittannië, Rusland, België en China zijn op uitnodiging van het regionaal bureau voor toerisme een paar dagen in Nijmegen en omgeving geweest. Hoewel het weer slecht was, hebben ze wel veel gezien en genoten. Ik ga in op de geschiedenis van Nijmegen, de kennisstad die we nu zijn, de grote evenementen en de prachtige omgeving. Na afloop van mijn toespraakje nog wat kleine interviews over de stad, over het verschil met Den Haag, over de niet gerealiseerde gekozen burgemeester en over de geschiedenis. De Chinese correspondente wil weten of ik naar de Olympische Spelen kom. Nou nee, maar ik vestig wel de aandacht op de 3-daagse Walk of the World die de jarige KNBLO in Peking organiseert. Er wordt driftig geschreven.