maandag 13 februari 2012

Introductie

De in deze website opgenomen teksten zijn in januari 2012 overgenomen van de website van de gemeente Nijmegen. Met het vertrek van burgemeester Thom de Graaf per 1 februari 2012 en in het kader van een herziening van de gemeentewebsite zijn deze pagina's met oude artikelen en berichten verwijderd. Omdat zijn weblog, fotoblog, de interviews in Weekkrant De Brug en de toespraken van Thom de Graaf een goed beeld geven van zijn burgemeesterschap en van de onderwerpen en ontwikkelingen van 2007 tot 2012 heeft het Regionaal Archief Nijmegen besloten deze teksten en foto's niet verloren te laten gaan.

Lees verder over de achtergrond.

maandag 23 januari 2012

Toespraak: Afscheid burgemeester

Zie de videoweergave van deze speech op het Youtube-kanaal van de gemeente Nijmegen.

Excellenties, leden van de gemeenteraad, collega’s, dames en heren,

Wat laat misschien, maar toch wil ik u allemaal een prachtig 2012 toewensen. Dat doe ik nu eens niet namens het Nijmeegse gemeentebestuur maar helemaal alleen maar namens mijn vrouw en mijzelf.

Het is een nieuwjaarsontvangst waarin ook mijn afscheid als burgemeester wordt gememoreerd, dus ik wil iedereen die ook voor die tweede reden hier is, daarvoor hartelijk dankzeggen. Wellicht dat wij elkaar zometeen niet persoonlijk kunnen groeten, er zijn eenvoudigweg teveel mensen hier, maar weet dat ik het ontzettend op prijs stel dat u vanavond hier bent. U allemaal maakt deze avond voor mij onvergetelijk.
Afscheid nemen is een kunst. Het is de kunst om je niet opgelaten te voelen als er iets aardigs over je wordt gezegd. Ik ben daar niet erg goed in. Toch wil ik loco-burgemeester Jan van der Meer en ….. ontzettend bedanken. Wat jullie vanavond over mij hebben gezegd draag ik met mij mee, al was het natuurlijk allemaal volstrekt geflatteerd.

Ik voel me een beetje zoals de dichter A.Roland Holst het ooit omschreef:

Moegehuldigd kwam hij thuis,
Vermenigvuldigd tot een muis…


Ik neem vanavond geen afscheid van de stad en ook niet van de Nijmegenaren. Vanaf volgende week ben ik niet meer de eerste maar nog wel een gewone Nijmeegse burger. Toen Machteld en ik ruim vijf jaar geleden weer over de Waalbrug de stad binnenreden, wisten wij gelijk dat wij thuis waren. De stad waar mijn grootvader directeur was van de HBS aan de Kronenburgersingel, de stad waar mijn moeder aan begin van de Groesbeekseweg opgroeide, de stad waar mijn ouders trouwden en na de oorlog berooid uit de Japanse kampen terugkeerden, de stad waar mijn vader net als ik dit mooie ambt uitoefende. De stad waar ik zelf ben opgegroeid, heb gestudeerd en gewerkt aan de universiteit en waar wij zijn getrouwd en ons feest in Chalet Brakkestein hebben gehouden. De stad waar wij alweer jaren wonen en blijven wonen. Van die stad neem ik dus geen afscheid.