Het college besluit vandaag ook tot compensatie van de fiscale aanslag voor het gebruik van de dienstauto door de vorige burgemeester Guusje ter Horst. De fiscus heeft vorig jaar plotseling laten weten strenge, in mijn ogen zelfs veel te strenge, normen te laten gelden voor het ‘zakelijk gebruik’ van de dienstauto. Worden er meer dan 500 km met de dienstauto gereden die niet als zakelijk worden aangemerkt, dan moet de burgemeester een bijtelling van ruim een vijfde van de cataloguswaarde van de auto betalen. Net zoals dat bij leaseauto’s het geval is als mensen die niet alleen voor hun bedrijf maar ook privé gebruiken. Het grote verschil is evenwel dat dienstauto’s nooit voor vakanties of privégebruik in het weekend worden gereden. Zelfs als ik dat zou willen, kan dat niet want ik heb niet de beschikking over de auto en zelfs niet over de sleutels, die heeft de chauffeur.
De discussie gaat echter niet over dat echte privé-gebruik, maar over ritten naar en van vergaderingen voor nevenfuncties die niet rechtstreeks voortvloeien uit het burgemeesterschap. Voor de gemeente is het vaak nuttig dat de burgemeester is allerlei landelijke netwerken meedraait, dat levert contacten op en goodwill voor de stad. Denk bijvoorbeeld aan de jury van een literatuurprijs of het lidmaatschap van een adviesraad voor energievraagstukken of volkshuisvesting of openbaar bestuur. Mensen die dat soort contacten hebben zijn juist interessant voor het burgemeesterschap van de stad. De strenge fiscalisten menen echter dat dit allemaal privélolletjes zijn, met als consequentie dat de vorige burgemeester nu voor veel geld wordt aangeslagen over de periode 2002-2005, toen niemand nog kon weten dat de belastingdienst de regelgeving zo streng interpreteert.
Nu Guusje ter Horst een behoorlijk deel van de vergoedingen die ze voor diverse nevenfuncties kreeg in de kas van de gemeente stortte, heeft het college besloten de aanslag die de fiscus haar alsnog oplegt, over te nemen. Dat lijkt mij juist en rechtvaardig.
Ik rij nu zelf voor mijn niet rechtstreeks uit het burgemeesterschap voortvloeiende functies met mijn privé-auto of in enkele gevallen met de trein of een gecharterde taxi. Niet altijd even handig, want de dienstauto is toch een soort verlengd kantoor waarin je ongestoord kan telefoneren, stukken lezen en tekenen enz. Soms neemt het ook bizarre vormen aan. Het kabinet vraagt mij voorzitter te zijn van een commissie die moet adviseren over de aanpak van overlast tijdens de jaarwisseling. Dat is natuurlijk geen privé-dingetje. Niettemin schijnt de fiscus reizen naar vergaderingen van deze commissie niet als zakelijk verkeer te zien, omdat ik dat als burgemeester van Nijmegen niet per sé hoef te doen…. Hoe verzinnen ze het.
Na de collegevergadering legt het voltallige college een werkbezoek aan Zwanenveld af. Veel interessante onderwerpen zorgen er voor dat de planning in het honderd loopt. Het werkbezoek moet om 17.30 aflopen. Uiteindelijk ga ik om 17.50 weg om nog op tijd te zijn voor mijn volgende afspraak. Later hoor ik dat mensen uit de 40ste straten boos zijn dat zij niet aan de beurt zijn gekomen. Dat is inderdaad jammer. Volgende keer moeten we ons strakker aan de tijd houden, anders krijg je dit soort teleurstellingen.
Die volgende afspraak is mijn tweewekelijkse eetbezoek aan Nijmeegse families. Dit keer in de Goffertbuurt bij de familie Wessels
en hun buren Roos. Zoontje Pepijn ligt in het ziekenhuis met een ernstige virusinfectie, maar gelukkig gaat het nu de goede kant op. Moeder Astrid blijft bij hem in het ziekenhuis, maar vader Roeland wil de gast aan tafel toch ontvangen, zij het dan bij de buren Frank en Sasha Roos die een fantastische nasimaaltijd hebben bereid. Met een dierenarts, een kinderpsychologe en een ICT-consultant aan tafel gaat het gesprek al snel over de economische kansen van Nijmegen, de uitstraling van de stad, het hondenlosloopbeleid (mooi scrabblewoord) en het leefklimaat in buurt en regio. De tuinen van de mooie huizen sluiten aan op een gemeentelijke binnentuin die daadwerkelijk als sociale ontmoetingsplaats en ideale speeltuin figureert. Tegen 21 uur sluit ik nog even aan bij de Moenenlezing die door de plaatselijke PvdA wordt georganiseerd in de raadzaal. Gastspreker is de hoogleraar strafrecht Ybo Buruma, die ik nog ken uit de tijd dat hij werkte voor de Enquêtecommissie Opsporingsmethoden (1995-1996). Ybo is kritisch op het nieuwe beleid om achter ieders voordeur op te treden. Klinkt me als muziek in de oren.