Ik kan wel zeggen dat het een mooie week was met veel indrukken, die stuk voor stuk positief zijn. Mijn eerste raadsvergadering bijvoorbeeld, afgelopen woensdag. Ik maakte, geloof ik, geen grote fouten en had het gevoel dat de gemeenteraad welwillend reageerde op mijn stijl van voorzitten. Maar ja, erg moeilijk was het deze keer ook weer niet, weinig politieke punten, geen verhitte debatten. De echte vuurproef moet dus nog komen.
In de raadsvergadering werd mij ook gevraagd naar een opgepakte asielzoeker, die als ongewenste vreemdeling naar Iran dreigt te worden uitgezet. In dit geval gaat het om een bekeerde christen en de Tweede Kamer heeft vorig jaar aangegeven het vooralsnog te gevaarlijk te vinden voor christenen om naar Iran terug te keren. Dat lijkt me dan ook te gelden voor een ongewenste vreemdeling. Contacten her en der leveren op dat de betrokkene vooralsnog in bewaring blijft. Maar voor hoe lang? Ik houd de vinger aan de pols.
Verder zat de week boordevol werkbezoeken en kennismakingen. Het dagelijks bestuur van de Veiligheidsregio Gelderland Zuid, de Nijmeegse afdeling van de Maatschappij voor Handel en Nijverheid, LUX, de Radboud Universiteit in al zijn geledingen, de wijk Nijmegen-Oost, die ik in de ijzige kou met de fiets en met wijkmanager en wijkagent doorkruiste, het Kantongerecht dat al 100 jaar in het prachtige pand aan de Oranjesingel zetelt.
Inspirerende mensen en nieuwe inzichten. Vrijdagavond een mooie Burgemeester Daleslezing door de voorzitter van de Commissie Gelijke Behandeling, Alex-Geert Castermans. De commissie werd in de verkiezingscampagne door sommige partijen ernstig bekritiseerd na enkele genuanceerde uitspraken over moslims die liever geen handen schudden. Castermans legde fijnzinnig uit hoe de commissie met alle belangen rekening had gehouden en tegelijkertijd toch gewoon de wet had toegepast. De Burgemeester Dalesprijs ging naar een jonge Nijmegenaar van Iraanse afkomst, Saba Rawi, die sinds hij zelf uit Iran vluchtte, zich inzet voor de rechten van Iraanse homo’s, biseksuelen en transgenders. Je ziet aan hem dat hij veel heeft meegemaakt, ik hoop dat hij hier zijn toekomst krijgt.De werkweek eindigde zaterdag met de eerste Koninklijke Onderscheiding die ik mocht uitreiken en wel aan de vertrekkende brandweercommandant van Nijmegen-Noord, Henk van Vorsselen. Dertig jaar voor hete vuren gestaan en dan toch verrast worden door een burgemeester met ambtsketen….En ’s avonds naar het Goffertstadion waar ik het bestuur van NEC ontmoette en een goede voetbalpot zag met NEC als terechte winnaar. Ik zal geen recensies geven, maar ik hoop dat Romano Denneboom voor Nijmegen behouden blijft!
Archeoloog Harry van Enckevort en stadshistoricus Hettie Peterse vertellen zo meeslepend dat zelfs als ik niet al van nature historische belangstelling had, ik inmiddels zou zijn gevallen voor de geschiedenis van Nijmegen. Het zou mooi zijn als we behalve het verhaal van de Romeinen en Batavieren, de middeleeuwen en de Gouden Eeuw ook iets kunnen laten zien van de meer recente geschiedenis, ik denk aan Nijmegen als frontstad. Daar vind je al lopend niet zoveel van terug.
Renate Bos leidt de avond prima en overhandigt mij de hamer die ik, als het goed is, nooit hoeft te gebruiken. Ben van Hees benoemt mij tot de Tomtom van Nijmegen en Paul Depla weet mooie citaten van mijn vader en mij op te diepen. Als het moment daar is en hij mij de ambtsketen omhangt, voel ik het gewicht. Niet van de keten zelf, maar wel van de verwachtingen. 
Dames en heren leden van de gemeenteraad van Nijmegen,