Vandaag besteed ik een groot gedeelte van de dag aan oefenen. Een beetje burgemeester moet goed voorbereid zijn op crises, rampen, openbare ordeverstoringen en aanverwante artikelen. Je kunt er natuurlijk veel over lezen en er veel over spreken, maar zoveel mogelijk realistisch oefenen is toch het beste. Echte crises, zoals de stroomstoring in Zaltbommel en omgeving van een paar maanden geleden, zijn uit een oogpunt van ervaring en expertise natuurlijk het beste, maar ja.
Vandaag oefenen drie veiligheidsregio’s en de provincie Gelderland samen op het provinciehuis in Arnhem een zware overstroming. In onze regio Gelderland-Zuid houden volgens het scenario de dijken het niet langer en dreigen zowel de Bommelerwaard als de Ooypolder onder te lopen. De Nijmeegse benedenstad wordt ook bedreigd. In het regionaal beleidsteam (RBT) zitten onder meer de burgemeesters van Zaltbommel, Millingen en Maasdriel, politie- en brandweerchefs, iemand van Rijkswaterstaat, de dijkgraaf van Rivierenland, een liaison van de krijgsmacht, kortom iedereen die er maar enigszins mee te maken krijgt. Zo’n oefening heeft altijd iets kunstmatigs, maar iedereen vat het uitermate serieus op en dat is ook de enige manier om het goed te doen. Met de voorzitters van de veiligheidsregio’s en de commissaris van de Koningin houden we na de regionale bijeenkomsten bestuurlijk beraad. We eindigen met een heuse persconferentie waarin studenten van de school voor journalistiek ons het vuur na aan de schenen leggen. Wie heeft er schuld, was u wel goed voorbereid, had niemand die waterstand kunnen voorzien enzovoorts. Ook de communicatie vereist training.
Eind van de middag neem ik, terug in Nijmegen, de toespraakjes door die ik morgen ter gelegenheid van de lintjesregen zal houden. Wil dat leuk worden, dan moet er natuurlijk her en der een persoonlijke kleur aan worden gegeven en het mag ook niet allemaal loodzwaar zijn.
Aan het begin van de avond ga ik naar het rouwcentrum aan de burgemeester Daleslaan. Daar ligt Dennis van Uhm opgebaard, de Nijmeegse eerste luitenant die vorige week samen met soldaat Mark Schouwerink in Uruzgan sneuvelde door een bermbom. Ik loop langs de baar en betuig de laatste eer. Daarna heb ik de gelegenheid om Dennis’ ouders in een zijkamertje te condoleren. Peter van Uhm is geboren en getogen Nijmegenaar en wil volgend jaar samen met zijn vrouw weer in onze stad komen wonen. Dicht bij hun zoon, dachten ze tot een week geleden.