Anno 1946
Er zijn veel te veel jonge doden
om rustig rond te kunnen lopen,
Overal weer kom je ze tegen,
bleekjes, glimlachend en verlegen.
Bij vlaggen, halfstok in plantsoenen,
hoor je jezelf hun namen noemen.
Zij willen zich ons niet opdringen,
maar vullen je herinneringen.
Uit huizen, waar nu vreemden wonen,
zie je vrienden naar buiten komen,
je loopt in drukke winkelstraten
nog binnensmonds met ze te praten.
Je hoort, maar ijler dan tevoren,
steeds weer hun laatste afscheidswoorden,
zij zitten thuis op je te wachten
als de eigen binnengedachten.
Er zijn veel te veel jonge doden
om ongestoord te kunnen dromen.
Halbo C. Kool