Maandag heb ik weer eens een lange vergaderdag op mijn werkkamer. Alle mogelijke onderwerpen komen op zo’n dag langs, van citymarketing tot de regionale brandweerzorg en van communicatie tot preventieprojecten. Ik voel me op zo’n dag net de huisarts die een reeks van patiënten ziet langskomen en elke keer weer een nieuwe klacht moet zien te diagnosticeren.
Eind van de middag komt Henk Kamp voor een kopje thee langs. Er bestaan niet veel onderwerpen waarover Henk en ik het politiek eens zijn en dan druk ik mij nog gematigd uit. We zouden ook niet samen in één politieke partij kunnen zitten al voelen we ons allebei liberaal. Hij is voor mij gewoon te rechts en ik ben voor hem een linkse jongen (hoewel dat naar Nijmeegse maatstaven natuurlijk relatief is). Ondanks de politieke verschillen kunnen we echter prima persoonlijk opschieten, dat was al zo toen we beiden in 1994 Kamerlid werden. We kletsen onder meer over de barre tijden voor zijn partij. Als ervaringsdeskundige weet ik er van mee te praten.
Aan het begin van de avond komen de fractievoorzitters van de raad op mijn kamer voor het zg. seniorenoverleg. We maken enkele nieuwe afspraken over de orde van raadsvergaderingen en de spreektijden. Dat laatste blijft natuurlijk een heikel onderwerp waar vooral de kleine fracties kritisch over zijn.
Dinsdag de wekelijkse collegevergadering waar in een weblog eigenlijk weinig over valt te vertellen. Het is oud nieuws om de agendapunten te behandelen want die staan meestal de volgende dag al in de krant.
Het college bezoekt vanmiddag collectief de Voorstenkamp en Gildekamp in Lindenholt. Vanzelfsprekend komen parkeerproblemen, leefbaarheid en veiligheid als belangrijke gespreksonderwerpen met bewoners langs. Ook worden we uitvoerig bijgelicht over de samenwerking tussen de verschillende scholen voor regulier en speciaal onderwijs.