’s Ochtends op een vroeg tijdstip komen diverse ondernemers en vertegenwoordigers van kennisinstellingen, werkgeversorganisaties, cultuur en toerisme op uitnodiging van wethouder Hannie Kunst en mij voor een werkontbijt bijeen in onze Trêveszaal. Binnenkort presenteert de gemeente het beeldmerk en de slogan voor de promotie van de stad (citymarketing) en we lichten alvast de sluier op. De ‘stakeholders’ in de stad moeten natuurlijk enthousiast zijn, anders moet je er niet aan beginnen. Ik kan wel zeggen dat er unanieme en inspirerende steun wordt gegeven. Mooi.
Daarna een overleg met hoofdcommissaris Henk van Zwam over diverse politieonderwerpen en dan met wethouder Hannie Kunst naar de Stevenskerk voor de Eucharistieviering ter gelegenheid van de 85ste dies natalis van de universiteit. Die draagt de K niet meer in de naam, maar verloochent de afkomst niet. Een lange mis voor drie heren (waaronder twee bisschoppen) en veel (mooi) Latijns gezang. Voor wie gelooft is het een terugreis naar het rijke Roomsche verleden, voor wie niet gelooft ook.
De academische lunch in het Valkhofmuseum sla ik over, ik heb nog verschillende afspraken. Onder meer met fotograaf Stef Verstraaten, die mijn gezicht vastlegt voor het fotoboek Gezien in Nijmegen. Ook overleg ik over de planning van activiteiten om de Vrede van Nijmegen te herdenken en komt een voormalige Hilversumse omroepbaas langs om ons van advies te dienen over Nijmegen-promotie via de landelijke media.
Om 14.00 uur loop ik weer naar de Stevenskerk, net voor de stoet hoogleraren, de zg. ‘cortège’, die als een zwarte rups door de Burchtstraat kruipt. De kerk is bomvol voor de officiële academische lustrumzitting. De jonge hoogleraar Oude Geschiedenis Olivier Hekster houdt een prachtige lustrumrede over de verhouding tussen Bataven en Romeinen en betekenis daarvan voor ons huidige integratiedebat. Drie eminente buitenlandse hoogleraren krijgen een eredoctoraat uitgereikt. Bijzonder is dat deze eer ook mijn Amsterdamse collega Job Cohen ten deel valt. Hij wordt geprezen om zijn consistente verbindende en redelijke houding in een tumultueus tijdperk waarin de verhoudingen tussen bevolkingsgroepen op scherp zijn komen staan. Ik ben erg blij met zijn eredoctoraat en trots dat onze Nijmeegse universiteit dit gebaar maakt. Job Cohen is een voorbeeld voor velen, ook voor collega’s, ook voor mij.
Zelf bied ik de jarige universiteit namens de stad een cadeau aan in de vorm van een door de gemeente te betalen leeropdracht waarmee een nieuwe bijzondere hoogleraar aan de slag kan. Die luidt: de geschiedenis van Nijmegen, met de nadruk op de publieksgerichte aspecten. Lees mijn toespraak hier. Rector Magnificus Bas Kortmann merkt niet ten onrechte op dat de stad met dit geschenk aan de universiteit ook zichzelf een cadeautje heeft gegeven.
’s Avonds laat ik het officiële lustrumdiner van de universiteit schieten. Daar hebben de hooggeleerden alle begrip voor, want ik wil in De Goffert aanwezig zijn bij NEC – NAC. Een beetje burgemeester wil meemaken hoe NEC zich kwalificeert voor Europees voetbal. Dat doet het elftal magistraal door NAC met 6-0 van de mat te vegen. De return in Breda zondag is een rituele verplichting maar ik ben daar zeker bij.