Dat gebeurde in de grote hostent op Plein 44. In een korte ceremonie werden prins en kabinet beroofd van al hun attributen. Ik heb Robbert I troostend toegesproken, er is een leven na het prinsdom. Zonder scepter, steek en ketting ziet hij er ineens erg kwetsbaar uit. Zelf heb ik mijn eigen ambtsketen weer om en de carnavalskleren uit. De pages laten hun tranen vloeien nu het allemaal voorbij is.De volgende ochtend een bezoek aan het platgebrande terrein van De Klok Logistics aan de Sprengenweg. Directeur Driessen leidt mij langs de dranghekken waarachter een zee van puin en verwrongen staal schuil gaat. Het onderzoek van de technische recherche heeft geen duidelijkheid over de oorzaak gebracht.
Andere vragen zijn: heeft de alarminstallatie goed gewerkt en hoe kon het vuur zo snel om zich heen grijpen? Er wordt met man en macht gewerkt aan de bedrijfscontinuïteit. De maandag na de brand werd er alweer vervoerd en geleverd, er zijn noodkantoren geplaatst en het personeel lijkt extra gemotiveerd. We spreken af dat ik volgend jaar rond deze tijd de nieuwe gebouwen zal openen. Het lijkt mij mooi als dat lukt.Aansluitend naar verpleeghuis Kalorama aan de Nieuwe Holleweg in Ubbergen. Ik reik daar de zilveren Waalbrugspeld
uit aan de Nijmeegse mevrouw Els Jansen, die decennialang ouderen heeft vermaakt en geholpen met haar muziektherapie, waarbij ze urenlang achter de piano zat. Nu heeft ze zelf een ernstige ziekte en is ze patiënt in het huis dat ze zo vaak als vrijwilligster bezocht. Ze is totaal beduusd als ze mij en in mijn kielzog al haar kinderen en kleinkinderen ziet binnenkomen.
In de middag overleg ik over verschillende (raads-) aangelegenheden met griffier Tine Mientjes en plaatsvervangend griffier Ellen Hoenderkamp, met hoofd juridische zaken Gerard Fasten en met Marjo van Ginneken. Ook komt Rob Jaspers van De Gelderlander langs voor een interview over de mens achter de burgemeester na een jaartje in Nijmegen. Ik vertel hem dat de makke van zo’n eerste jaar is dat ik als burgemeester weliswaar ontzettend veel Nijmegenaren heb gesproken en veel van de stad heb gezien, maar als privé persoon nog maar weinig. De werklast is in zo’n beginperiode altijd extra veel en zwaar en bovendien komt mijn gezin pas in de loop van dit voorjaar over. Ik kijk er naar uit om niet alleen professioneel maar ook persoonlijk in mijn vrije tijd meer van de stad te genieten. Ik vertel ook dat het lopen van de Zevenheuvelenloop een van de hoogtepunten was van 2007 en dat ik overweeg om in juni Maastrichts Mooiste te doen, en dan natuurlijk ook 15 km, niet het verkorte koopje van 5 km waar collega Gerd Leers voor schijnt te tekenen.
Eind van de middag een kort bezoek van mijn oud-collega in de Tweede Kamer en dierbare vriendin Marijn de Koning. Zoals velen is ook zij onder de indruk van het historisch deel van het stadhuis. Over onze bloemist die wekelijks voor de bloemstukjes zorgt is ze minder te spreken. ’s Avonds weer eens een uur hard gelopen richting Groesbeek en voldaan de wedstrijd Kroatië – Nederland gezien.