Woensdag komt naar buiten dat de burgemeester van Maasdriel onlangs in haar installatietoespraak een aantal teksten uit mijn eigen speech van een jaar geleden heeft, hoe zal ik het zeggen, ‘geleend’. Zelfs het citaat uit mijn vaders toespraak tot de Nijmeegse gemeenteraad van 40 jaar geleden, waarmee ik hem als slot van mijn eigen toespraak eerde. Ik besluit maar niet publiek te reageren. Zou deze collega wel weten dat mijn vader niet alleen mijn voorganger in Nijmegen was, maar ook de hare als burgemeester van Maasdriel (1946-1949)?
Ik spreek vandaag onder meer met raadslid Bea van Zijll de Jong over onze stedenbanden. Zij zit in de VNG-adviescommissie Internationale samenwerking. In een interview met Binnenlands Bestuur kijk ik terug op de moeizame geschiedenis van de vernieuwing van de aanstellingswijze van de Nederlandse burgemeester ofwel de teloorgang van de gekozen burgemeester. Ook na een jaar Nijmeegse ervaring ben ik nog steeds een overtuigd voorstander, zowel om de betrokkenheid van de inwoners bij het stadsbestuur te vergroten als om de slagkracht van dat bestuur te verbeteren. Maar het is voorlopig een gelopen race. In Den Haag regeren weer de regenten die zweren bij een kroonbenoeming. Helaas is mijn voorgangster in Nijmegen daar een uitgesproken representant van. Als de gekozen burgemeester van tafel is, laten we dan ook maar stoppen met het burgemeestersreferendum, dat ooit bedoeld was als voorloper. Dat heeft nu geen nut meer en spiegelt mensen alleen maar een zeggenschap voor, die ze in werkelijkheid niet hebben en niet krijgen ook.
Nadat ik een prachtig vogelvluchtboek van Nijmegen in ontvangst heb genomen met tientallen foto’s van al onze landmarks en van de meeste woonwijken, sluit ik de werkdag af met een etentje met Vincent Paes, de afgetreden voorzitter van NEC. Vervelende tijd voor hem, voetbalbestuurder zijn is net zo ongewis als het ministerschap: van de ene op de andere dag zit je thuis. Beiden hopen we natuurlijk dat het de komende tijd beter zal gaan met de club, zowel sportief als financieel.
Donderdag en vrijdag neem ik twee dagen vrij om in Frankrijk een daar met Kerst in het ongerede geraakte auto te repatriëren. Van de gelegenheid maak ik gebruik door met een goede vriend in Parijs de prachtige Giacometti-tentoonstelling in het Centre Pompidou te bezoeken. Al bijna dertig jaar lees en verzamel ik alles over deze Zwitserse beeldhouwer, schilder en tekenaar. Ooit (1980) wist de Commanderie van St. Jan een mooie expositie met zijn werk uit Basel naar Nijmegen te krijgen, de eerste Nederlandse tentoonstelling in lange tijd. Sindsdien laat hij mij niet meer los. Gaat dat zien, het kan nog tot 12 februari.
Zaterdagavond terug in Nijmegen voor de pronkzitting van de jubilerende carnavalsvereniging St. Anneke. Leuk om er als burgemeester even bij te zijn, de carnavalsstemming zit er direct goed in, zeker als het evenbeeld van Paul de Leeuw de leiding neemt. Tot mijn aangename verrassing blijkt vanavond Jan Terlouw geëerd te worden als “topper van toen”. Jan is inmiddels 76 jaar en ziet er nog steeds uit als de ideale schoonzoon.
Om 24.00 uur ben ik in Leiden om de 18de verjaardag van mijn zoon Tobias in te luiden.