In alle vroegte naar vliegveld Weeze, 40 autominuten over de grens. Het regionaal politie- en veiligheidscollege en de politietop van Gelderland-Zuid brengen de komende dagen een werkbezoek aan Londen. De regio is deze dagen even zonder burgemeesters en zonder politiechefs.
In Londen worden we in New Scotland Yard vergast op inleidingen over de Metropolitan Police en de Police Authority. Het grote verschil met Nederland is dat de politie daar redelijk zelfstandig is en de politieke verantwoordelijkheid voor politieoptreden een beetje in de lucht hangt. Bij ons is of de burgemeester of de minister van justitie (het OM ressorteert immers onder hem) aanspreekbaar, in Londen eigenlijk alleen de politiechef zelf, hoewel hij wordt gecontroleerd door een Authority die zijn budget en zijn prioriteiten vaststelt. We horen ook hoe de politie de bepalende organisatie is in geval van grote rampen en aanslagen. Ook dat is anders dan bij ons, waar rampenbestrijding en crisismanagement inmiddels een eigen deskundigheid is geworden met een belangrijke rol voor de brandweer.
Een deel van de woensdagavond gaat op aan een vergadering van het Dagelijks Bestuur van de Veiligheidsregio, daar was eerder geen tijd voor. Bizar om over Zuid-Gelderse regeltjes en personeelszaken te vergaderen in een zaaltje in een hotel aan Strand in het hartje van Londen. Gelukkig lukt het ook nog om een goede ‘pint’ te halen in Covent Garden. Zo’n bezoek is natuurlijk ook bedoeld om de onderlinge banden te versterken en dat gaat het beste in de kroeg.
De gehele donderdag besteed ik samen met een deel van onze delegatie aan de manier waarop de Londense politie videocamera’s inzet en gebruikt. Waar wij in Nijmegen een heftig debat voeren over enkele camera’s in de stationstunnel, staan er in Londen tienduizenden. Elke bus is er met drie of meer uitgerust, in elk Undergroundstation hangen er minstens 50 en de politie kan any time and any place camera’s van particulieren en deelgemeenten (burroughs) overnemen en uitkijken. De beelden blijven eeuwig bewaard, hiervoor bestaan geen privacyregels. En wie als puber door een buscamera wordt gesnapt op graffiti spuiten of in ramen kerven (dat noemen ze daar Dutch graffiti), wordt niet alleen gearresteerd maar ook DNA afgenomen, ongeacht of het tot een veroordeling komt. Het gaat allemaal wel erg ver en de vraag is natuurlijk of het helpt. Daar heb ik geen helder antwoord op gekregen. Ook niet van sir Ian Blair, de korpschef van Londen, die ik met een paar collega’s een beleefdheidsbezoekje breng.
Tijdens een diner in de prachtige historische Institute of Directors aan de Pall Mall, worden de verzamelde burgemeesters en politiemanagers vergast op inleidingen over het Britse locaal bestuur, over diversiteitsbeleid in Londen en over contraterrorisme. Ook in Engeland rekent men op de gemeenten om radicalisering te herkennen en tegen te gaan. Interessante discussies ook over de voor- en nadelen van gekozen burgemeesters. De Londenaren lijken wel tevreden met hun gekozen burgemeester Ken Livingstone.
Een mooi bezoek en goed georganiseerd door onze politiemensen, samen met de ambassaderaad Melle Bakker. De wereld is maar klein, want Melle is een oud-collega van mij en bovendien woonden we 20 jaar in dezelfde Leidse woonwijk.