Als ik ’s middags terugrijd naar Nijmegen is het ongelofelijk druk op de weg. Ik doe er drie uur over om weer op het stadhuis te komen. Komt dat allemaal door het concert van de greatest band on earth vanavond? De laatste details worden doorgenomen, maar heus, het gáát gebeuren: de Stones zullen een kleine gemeentelijke delegatie backstage ontvangen en het straatnaambord van de Rolling Stonesstraat in Lent signeren.
Het is mooi dat het is gelukt dank zij de inspanningen van verschillende medewerkers en het is bijzonder om de iconen van mijn jeugd te ontmoeten. In onze delegatie hebben we behalve wethouders en ambtenaren ook de voorzitter van het bewonersplatform van de Rolling Stonesstraat opgenomen. Het gaat immers om hún straatnaam.
De oude rockers blijken ‘in het echt’ kleiner dan ik had verwacht, hun koppen even doorleefd als ik vermoedde en hun interesse is gelukkig niet geveinsd. Ze vinden het echt leuk dat er een straat naar ze is vernoemd. Ik vertel de heren dat we trots zijn dat ze nu al voor de derde maal in de oudste stad van Nederland optreden. Dat ze hier eerder waren geweest, was hen niet ontgaan, maar de oudste stad, dat was nieuw voor ze. Keith Richards blijkt Nijmegen vooral te kennen van Market Garden en van A bridge too far. Hij memoreert Robert Redford die als Major Julian Cook in z’n canvasbootje de oversteek over de Waal leidde. Ik heb de gitaarvirtuoos natuurlijk gelijk uitgenodigd voor een dagje oorlogsgeschiedenis. Niet dat ik denk dat hij deze uitnodiging langer dan 5 minuten onthoudt, maar het gaat natuurlijk om het gebaar… Hoewel de meteorologische voorspellingen vanmiddag er nog van uitgingen dat de onweersbuien Nijmegen op veilige afstand zouden passeren, blijkt er rond 18.15 uur toch plotseling sprake van een weersalarm. Dan is de Goffertweide al behoorlijk volgelopen. Rond 19 uur is het echt noodweer, maar de kans op inslagen is klein. Ik sta in direct contact met de veiligheidsdiensten; van serieus overwegen om de weide te ontruimen is echter geen sprake. De buien zijn hevig maar gelukkig genieten tienduizenden totaal doorweekte fans uiteindelijk toch van een prachtig concert. De oudjes doen het nog prima, ook tot grote vreugde van een paar ministers die we voor dit concert hebben uitgenodigd. Tijdens de ‘nazit’ in het Goffert-stadion wordt er heel wat genetwerkt en gelobbyed.
Zaterdag ondanks het ‘day after’- gevoel weer op tijd in Utrecht voor de achtereenvolgende bijeenkomsten van het korpsbeheerdersberaad en het veiligheidsberaad (van de voorzitters van de veiligheidsregio’s). Zaterdagochtend is niet mijn favoriete moment om te vergaderen, maar gelukkig schiet het allemaal op en zijn we rond 13 uur klaar, zodat er nog iets van de dag overblijft.