Gewoon een werkdag. Nu ja, gewoon. Ik ben vandaag 50 geworden. Gisteren overviel Machteld mij alvast met een surpriseparty thuis met familie en vrienden.
Als ik het stadhuis binnenkom zie ik overal grote posters met mijn foto en de tekst “The older we get, the better we were”. Dat snijdt even door de ziel. De staf heeft niet alleen mijn kamer versierd maar ook een Nijmeegse Abraham geproduceerd. Die blijft als een extra bezoeker de hele dag aan mijn tafel zitten. Veel telefoontjes, smsjes, mails en zelfs cadeautjes. Vijftig is toch niet een moment waar mensen makkelijk aan voorbijgaan, al zou je het zelf misschien wel willen.
De oude man is vandaag verder de hele dag in vergadering. ’s Avonds bezoek ik de eerste wedstrijd in het Goffert-stadion van het EK onder 21. De Serven zijn steviger en slimmer dan de Italianen en vechten zich in de 2de helft naar de overwinning. Eén verdachte wordt aangehouden wegens het afsteken van vuurwerk. Ik zie een spandoek met ‘Serbian Ultras’, dat lijken mij geen vriendelijke jongens. Voor het afsteken van vuurwerk wordt een verdachte aangehouden, verder zijn er geen problemen.
Dinsdag hebben we eindelijk weer een collegevergadering in de vertrouwde Treveszaal die de afgelopen maanden onbruikbaar was wegens de werkzaamheden aan de gevel van het stadhuis. Vergadert een stuk lekkerder dan zo’n kale zaal in de ‘nieuwbouw’. ’s Middags wordt er onder meer een foto van mij en mijn bureau gemaakt voor het tijdschrift Kantoor en Efficiency. Ik wist niet dat dit bestond maar er zal ongetwijfeld een markt voor zijn. Ook komt marsleider Wim Jansen even langs voor een paar hobbels in de voorbereiding van de Vierdaagse. De samenwerking is in het algemeen goed maar af en toe moet er een plooitje worden gladgestreken.
Aan het einde van de middag rijd ik naar Leiden om vanavond de verjaardag van Machteld te vieren. Bizar natuurlijk dat wij een dag na elkaar jarig zijn, we hebben al meer dan 25 jaar dubbele feestjes. Gisteren waren we samen een dag 100 jaar (en toch nog heel vitaal).