Dinsdag reis ik na een lange collegevergadering naar Den Haag voor een afsluitend diner van de Adviescommissie Informatiestromen Veiligheid. Ons rapport over de wijze waarop opsporings- en veiligheidsdiensten met geautomatiseerde databestanden omgaan en hoe ze informatie (niet) delen, is klaar en wacht op aanbieding aan de minister van BZK.
Voorafgaand aan het diner heb ik ook een overleg met de jury van de Anne Vondelingprijs voor politieke journalistiek. Wij besluiten de bijna 90-jarige NRC- columnist en analyticus Jerome Heldring te lauweren. Ik sluit niet uit dat de huidige generatie politieke journalisten stevig zal morren. Dat moet dan maar, volgend jaar beter. Ik zie ook nog kans bij te praten met de kamerleden Ineke van Gent (GL) en Miriam Sterk (CDA) en oud-kamerlid Frank de Grave (VVD). Samen waren we jaren geleden 2 weken op de Antillen en dat schept een band. Frank kan ik in zijn huidige functie van voorzitter van de Nationale Zorgautoriteit nog even aanspreken over specifieke belangen van een Nijmeegse zorginstelling.
Woensdag ga ik onder meer op ziekenbezoek bij mijn academische leermeester Tijn Kortmann. ’s Middags brengen de vergaderingen van het regionaal college van de politie en het algemeen bestuur van de veiligheidsregio mij in het gemeentehuis van Druten. We spreken over veel, maar de regionale pers is vooral geïnteresseerd in de vraag of we nu in heel Gelderland-Zuid rond oud en nieuw vreugdevuren gaan verbieden. Nee, geen uniformiteit, wel streven om lokale afwegingen goed op elkaar af te stemmen.
Eind van de middag praat ik een half uurtje bij met raadslid Jo Jansen, nuttig om elkaar goed te kunnen begrijpen. Ook een overleg met raadslid Peter Breukers die sinds kort de nieuwe plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad is. Hij heeft er zin in. Over een paar weken zal hij in mijn afwezigheid een raadsvergadering leiden en dat doet hij ongetwijfeld enthousiast, kundig en met humor.
Donderdag ontvang ik eerst de directeur van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid. Daarna word ik opgehaald door een busje van de stichting Dagloon. Deze stichting heeft zijn onderkomen aan de Fresiastraat en zorgt voor zinvolle tijdbesteding van werkloze dak- en thuislozen. Allemaal hebben ze een eigen verhaal, een eigen geschiedenis die ze hier heeft gebracht. Ze horen bij Nijmegen en doen prima werk door papiertjes en rotzooi in de straten en parken op te ruimen. Schoon Nijmegen, ook dankzij Dagloon. Ik spreek af dat ik in het najaar eens een paar uur mee ga “prikken”. 
Vandaag ook, naast allerlei interne overleggen, een felicitatiebezoek aan een 100-jarige Nijmeegse (het zijn toch altijd vrouwen die zo oud worden) en een uitgebreid werkbezoek van de Gevolmachtigde Minister van de Nederlandse Antillen Paul Comenencia. Samen met wethouder Lenie Scholten spreken we over het ‘Antillianen-beleid’ in onze stad en ontmoeten we vertegenwoordigers van diverse Antilliaanse maatschappelijke organisaties. Zij vormen de cruciale factor om jongeren een kader te geven en waar mogelijk een nieuwe toekomst. Nijmegen telt meer dan 2000 ingeschreven burgers van Antilliaanse afkomst en wie weet hoeveel ‘hoppers’. Juist die jongeren die geen vast werk hebben en dan eens bij tante logeren, dan eens bij maten elders, die vormen een probleem. ’s Avonds in concertgebouw De Vereeniging een mooi en soms lekker swingend dubbelconcert van de Koninklijke Zangvereniging Nijmeegs Mannenkoor en het zeer professionele koor van de Amerikaanse Rutgers University. Nijmegen meets USA…