’s Middags ons maandelijks wijkbezoek, ditmaal aan de Aldenhof. We bezoeken maisonnettes en praten met bewoners. Ook gaan we op de koffie (en altijd taart..) bij zorgcentrum de Doekenborg, waar we onder meer spreken over de toekomst van de ouderenzorg in wijk, stad en regio.
De volgende dag ga ik verder met de zorg. Nu door met wethouder Lenie Scholten het Universitair Medisch Centrum St. Radboud te bezoeken. Ik ben nog van de generatie die Radboudziekenhuis zegt, maar dat is helemaal fout.
Het UMC Nijmegen is immers veel meer dan een ziekenhuis en bovendien is er tegenwoordig sprake van een integratie van het academisch ziekenhuis en de medische faculteit van de universiteit. Onze gastheer is de vorig jaar van het Amsterdamse OLVG overgekomen (of overgenomen, ook in deze wereld zijn er transfers) voorzitter Emile Lohman. Enthousiast en buitengewoon open, een prima gesprekspartner. Hij en zijn collega’s laten ons verschillende onderdelen van het UMC zien. Het Vrouw en Kind-gebouw is indrukwekkend door zijn sfeer, transparantie en concept. Op deze dag heb ik ook delegaties van de besturen van de Stichting Vierdaagse en het Actief Comité Binnenstad Nijmegen op mijn kamer. De samenwerking tussen de verantwoordelijke voor de wandelmarsen, de organisatoren van de grootse vierdaagse-feesten en de gemeente Nijmegen is belangrijk en moet voortdurend worden bewaakt. Op de meeste punten verloopt het allemaal soepel, hoewel er altijd wel kleinigheden zijn. We overdenken de mogelijkheden om komende jaren meer gezamenlijk op te trekken op het vlak van communicatie, media, promotie en presentatie. Daar is nog wel een wereld in te winnen.
De Hogeschool Arnhem Nijmegen neemt een nieuwe vleugel in gebruik van het mooie Nijmeegse campusgebouw. Ik mag die openen.
Nu ja, er wordt allang in gewerkt en onderricht maar nu is het officiële moment. Steltenlopers in fraaie kostuums voeren een prachtig, zij het licht onbegrijpelijk schouwspel op. Na mijn openingspraatje hang ik door aan de slinger van een ingewikkeld apparaat te zwengelen twee loodzware vleugels om de schouders van de hoofdsteltenloper. Hij valt niet, blijft manmoedig staan en weet zelfs nog wat niet ongevaarlijke passen te lopen. Enfin, de HAN op stelten en het zal ongetwijfeld nog behoorlijk gezellig zijn geworden nadat de burgemeester en zijn ambtsketen weer zijn vertrokken. Als laatste activiteit van de dag heb ik nog een eetafspraak in Arnhem met Commissaris van de Koningin Clemens Cornielje. Die wil weten hoe het mij bevalt na ruim vier maanden. Prima dus, ik mag hopen dat dit ook aan dit weblog kan worden afgelezen.