Woensdagmiddag rijdt de dienstwagen mij gezwind naar het Duitse Moers, een kleine 100 kilometer van Nijmegen vandaan. Een stuk gezwinder dan op Nederlandse snelwegen is toegestaan, maar hier mag het en bovendien ben ik al te laat. De Euregio-raad Rijn en Waal vergadert in de mooie oude stad Moers en als voorzitter moet ik de bijeenkomst een beetje in goede banen leiden. Dat blijkt gelukkig een makkie. De vergadering stemt in met een aantal projecten, onder meer op het terrein van watermanagement (het stroomgebied van Rijn en Waal heeft zoals bekend nogal wat risico’s voor overstromingen) en we krijgen tekst en uitleg over de nieuwe planperiode voor Europese financiering. Een Duitse hoogleraar houdt een zeer indringend betoog over de noodzaak van het tegengaan van overgewicht en vetzucht onder jongeren en prijst bij de deelnemende gemeenten projecten aan die daar wat aan kunnen doen. Opmerkelijk dat de wetenschapper zelf, zacht gezegd, een nogal massief postuur heeft.
Terug in Nijmegen bezoek ik de zilversmid en emaillist Rudie Arens en diens vrouw in hun huis annex atelier aan de Berg en Dalseweg. Meneer Arens is tegen de 90 jaar en pas geleden geridderd. Daar was alle reden voor want zijn oeuvre is nationaal en internationaal befaamd. In Nijmegen zijn vele symbolen van stad en universiteit door hem ontworpen en vervaardigd. Zoals de ambtsketen van de rector, de staf van de pedel en de vele sygilla van studentendisputen, inclusief het mijne. Heel bijzonder is dat Rudie Arens in 1945 de ambtsketen van de burgemeester van Nijmegen heeft ontworpen. 62 jaar na dato draag ook ik hem, hoop ik, met ere. De kleindochter van de zilversmid is in de zaak gekomen maar ik heb niet de indruk dat grootvader het nu rustig aan gaat doen. Dat kunnen echte kunstenaars ook helemaal niet.
’s Avonds een korte raadsvergadering, waar maar weinig spannende punten op de agenda staan. De raad neemt afscheid van beleidsadviseur Mido Sofovic, die naar de staf van het college verhuist en neemt met blijdschap kennis van de nominatie van PvdA-er Stijn Verbruggen voor de uitverkiezing tot Jong Raadslid van het jaar.
Donderdag spreek ik onder meer met de Regionale Geneeskundige Functionaris, dokter Frits Coumans. In de Veiligheidsregio Gelderland Zuid speelt hij een belangrijke rol bij rampen en ongevallen en de preventie daarvan. Met de wethouders Scholten en Van Hooft en betrokken ambtenaren praat ik over de Antilliaanse gemeenschap in Nijmegen en over de landelijke ontwikkelingen rond Antilliaanse jongeren. Verder vergaderingen over de vierdaagse en over de politieregio.
’s Middags stort ik mij opnieuw in de zorg, ditmaal bezoek ik het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis. CWZ is een zgn. topklinisch ziekenhuis en voor de patiëntenzorg in Nijmegen en omstreken ontzettend belangrijk, zowel kwantitatief als kwalitatief. De Raad van Bestuur heeft een verrassing voor mij in petto en laat mij real time op een groot videoscherm een galblaasoperatie zien. In een hypermoderne OK wordt met cameraatje en joysticks geopereerd zonder dat de patiënt wordt opengesneden. De lever, galblaas en alles er omheen worden ons gratis widescreen en 10x uitvergroot aangeboden. Daar zeg je geen nee tegen. Het is fantastisch wat er technisch allemaal mogelijk is, zeer patiëntvriendelijk ook. Mijn medewerkster Marjo en ik zijn erg onder de indruk, al vinden we het niet erg als de voorstelling weer is afgelopen. De patiënt maakt het overigens uitstekend.
’s Avonds ben ik in Zwolle op uitnodiging van het Interprovinciaal Overleg. Nieuwe gedeputeerden die financiën en bestuurlijke zaken in hun portefeuille hebben, komen bijeen om over actuele ontwikkelingen te praten. Ik ben gevraagd om een inleiding te houden over de toekomst van de provincies en de relaties met het lokale bestuur. Ik heb altijd een wat ambivalent gevoel bij de provincies. Er wordt veel goed werk verricht, maar soms ook werk dat niet tot de kerntaken behoort. Aan de andere kant: provincies zorgen vaak voor extra geld voor de steden en gegeven paarden kijk je nu eenmaal niet in de bek.
Het is in ieder geval jammer dat ook dit nieuwe kabinet niet doorpakt in de bestuurlijke structuur. Geen Randstadprovincie, geen duidelijkheid over de stadsregio’s, geen concrete initiatieven voor meer differentiatie, bv. meer bevoegdheden voor de grote steden en samenvoeging van functionele regio’s (zoals politie en veiligheid) met de provincies waar de schaal dat mogelijk maakt (Friesland, Drenthe, Zeeland, Flevoland). Het blijft modderen in de polder en polderen in de modder.