’s Avonds is er, mede naar aanleiding van mijn aantreden in Nijmegen, in de voormalige Commanderie van St. Jan, een reünie georganiseerd van vrienden en bekenden die in de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig actief waren in de toenmalige Nijmeegse afdeling van D66. Sommige mensen heb ik meer dan twintig jaar niet meer gezien. Het is een warm weerzien van oud-raadsleden en oud-bestuurders. Met de meesten is het goed gegaan in hun leven, een enkeling heeft wel heel veel tegenslag te verduren gehad. Dat nagenoeg iedereen die door initiatiefnemers Peter Hermsen, Herman Albeda Jelgersma en Ruud Marsman werd benaderd is komen opdagen, zegt iets over de band die in die pioniersjaren werd gesmeed. Met sommigen heb ik contact onderhouden, anderen kwam ik in partijverband nog regelmatig tegen. Een enkeling is, zonder fraaie snor en flink afgeslankt, nauwelijks meer herkenbaar.
Dinsdagmorgen is de gebruikelijke collegevergadering, maar deze ochtend laat ik het voorzitterschap de eerste twee uren aan Paul Depla over, zodat ik naar de herdenkingsdienst voor Ria van Gent kan gaan. Ria was actief in het Nijmeegse carnaval, onder meer als secretaris van de Stichting Openbaar Carnaval Nijmegen. Ik kende haar nauwelijks, maar hou goede herinneringen aan haar als mijn begeleidster op mijn eerste rondje Knotsenburg jongstleden februari. Ze is plotseling uit haar gezin weggerukt en het verdriet in de Molenstraatkerk is groot. Helaas kan ik door de povere geluidsinstallatie pastor Van Welzenes maar matig verstaan.
’s Middags onder meer een gesprek met de onafhankelijke klachtencommissie van de politieregio Gelderland Zuid, onder leiding van mr Bernadette Weusten. De politie wordt geacht zoveel mogelijk zelf oplossingen te zoeken voor onvrede over de wijze waarop mensen zijn bejegend, maar als het niet in der minne kan worden geschikt, komt de klachtencommissie er aan te pas. Die hoort de klager, past wederhoor toe en adviseert de korpsbeheerder over de afdoening van de klacht. Ik uit als mijn voornemen dat ik zo weinig mogelijk van het oordeel van de klachtencommissie zal afwijken en als ik dat onverhoopt wel wil doen, ik dat eerst met de commissie zal bespreken.
Woensdag spreek ik onder meer met de directeur van een woningcorporatie over gezamenlijke inspanningen voor leefbare wijken. Samen met gemeentesecretaris Pier Eringa ontvang ik vervolgens twee edelsmeden die ontevreden zijn over de vorig jaar afgesproken procedure om aan een nieuwe (reserve-) ambtsketen te komen. Die procedure kon inderdaad beter en dat laten wij beide dames weten.
’s Middags loop ik in het kader van mijn hernieuwde kennismaking met de Nijmeegse wijken met wijkmanager en wijkagent door de binnen- en de benedenstad. Horeca, coffee- head- en smartshops, prostitutiepanden, tippelzone en afwerkloods (ik wist tot voor kort niet dat het woord bestond), alles passeert de revue. Op de hoek van de Lange Hezelstraat en de Nieuwmarkt zoek en vind ik de herdenkingssteen voor Jan van Hoof. 
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, vond hij niet de dood bij de Waalbrug maar hier op deze kruising, toen hij als gids van een Britse jeep probeerde de spoorbrug te bereiken. Aan het einde van de middag spreek ik de vertegenwoordigers van de bewonersorganisaties van verschillende wijken die met de Vierdaagsefeesten van doen hebben. Ze hebben zich eendrachtig en goed georganiseerd en hebben een vruchtbare samenwerking met het ACBN. Ik hoop voor hen en voor mijzelf dat de komende feesten spetterend, fraai, drukbezocht, veel omzetgenerend en vooral erg veilig zullen verlopen…
’s Avonds met de (eigen) auto een paar dagen naar Frankrijk om te genieten van de lentezon en een vredige Pasen.