Als burgemeester krijg je aanmerkelijk meer beweging en buitenlucht dan als minister. Deze week begint bijvoorbeeld met een half uurtje over de markt lopen om de nieuwe folder van de gemeente “Wij zijn u graag van dienst” onder de aandacht te brengen. Het is lekker weer, dus een voorrecht om buiten te zijn in plaats van aan de vergadertafel. Achter een heuse stadsomroeper met toeter delen Hannie Kunst, Lenie Scholten, Paul Depla en ik folders uit. Ze vinden gretig aftrek, zelfs bij mensen die niet in Nijmegen wonen… De brochure geeft in heldere termen aan wat wij de Nijmegenaren als ‘klanten’ van de gemeente beloven aan dienstverlening. En als we niet waar maken wat we beloven delen we bloemen uit. Niet te veel graag, want dan hebben we een probleem.Op straat rondlopen is leuk als het redelijk weer is en als je daarna weer een dak boven je hoofd hebt. Daklozen hebben dat niet. Nijmegen heeft net als andere grote steden de nodige daklozen. Mensen die het om welke reden in onze maatschappij niet op de gewone manier bolwerken. Vaak in de war of verslaafd aan alcohol of drugs of beide. Aan deze “straatmensen” wordt door vrijwilligers al jaren lang een paar keer per week soep en brood uitgedeeld. Ook daklozen hebben een burgemeester, daarom help ik de vrijwilligers een klein uurtje mee. Soep en eieren met spek vinden gretig aftrek. Aan de term “straatmensen” moet ik nog wennen, het klinkt net als een ander soort mensen, als aliens. Dat zijn ze niet.
De 185 buitenlandse scholieren die deze week te gast zijn bij de Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen zijn ook geen ‘aliens’, maar wel vreemden in Nijmegen. Zij hebben gelukkig deze week wel een dak boven het hoofd. Ze slapen in gastgezinnen en leren zo wat van het Nederlandse en Nijmeegse leven. Vanavond open ik de “stagenight” in de Nijmeegse Schouwburg. Ik zie onder meer Poolse dansen, Hollandse gitaristen en Portugese fado-zangers. In de coulissen van de schouwburg voel ik een vreemde nostalgie. 30 jaar geleden stond ik hier ook, als regisseur van het schooltoneel van het Stedelijk Gymnasium. Ik herken de zenuwen van de scholieren van nu.