Zoals wel vaker rijd ik maandagochtend vroeg van Leiden naar Nijmegen. Dit keer zonder files nu de schoolvakanties hun laatste week in gaan. Dit woon-werkverkeer (Machteld woont nog in Leiden, ik door de week en deels weekends in Nijmegen) doe ik met mijn eigen autootje. Geen probleem want ik kan goed nadenken en mijmeren tijdens het saaie rijden.
Een dag vol van ambtelijke overleggen, het klinkt saai maar dat is het zelden. Het gaat immers nagenoeg altijd over problemen van mensen, complexe interessante vraagstukken en mogelijkheden om de stad beter te maken. Ik spreek vandaag over voorlichting, representatie, veiligheidshuizen, handhaving en politiecijfers. Aan het eind van de middag nemen gemeentesecretaris Pier Eringa en ik gewoontegetrouw de collegeagenda voor morgen en allerlei kleine akkefietjes door. Enig nadeel van zo’n dag is dat ik mijn werkkamer nauwelijks uitkom en veel te weinig beweeg.
Gisteren trok de fraaie optocht van middeleeuwers veel bekijks in Nijmegen, het is een mooie traditie geworden om dat elk jaar te doen. De stad heeft tegenwoordig veel evenementen die de moeite waard zijn, komend weekend bijvoorbeeld de Gezonde stadsbrunch en het Sambafestival in onze binnenstad.
Dinsdag spreekt het college tijdens de reguliere vergadering onder meer over de Perspectiefnota die nu op een haar na klaar is. Het is verstandig geweest om de behandeling uit te stellen tot na de zomervakantie, want de laatste cijfers uit Den Haag bleken toch gunstiger te zijn dan we hadden verwacht. In de vergadering weten we op één pijnpunt na, alle klippen te omzeilen. Donderdag moet de tekst definitief worden vastgesteld. Hoewel ik pas sinds 8 maanden burgemeester ben, heb ik wel het gevoel dat deze Perspectiefnota ook mede van mij is. Ik heb immers in de boezem van het college het hele wordingsproces meegemaakt. Een burgemeester acteert niet als partijpoliticus, de wethouders moeten het politieke werk doen. Maar je staat er nooit neutraal tegenover. Dat is het rare van de benoemde burgemeester: boven de partijen staand, geen ‘regeringsleider’ op lokaal niveau, maar wel onlosmakelijk deel van een politiek college, dat buiten hem om gevormd is en niet persé zijn opvattingen weergeeft.
Dit Nijmeegs college werkt overigens goed en collegiaal samen en bovendien in een plezierige sfeer. Politiek zonder humor is immers dodelijk saai.
Hoe het elders is weet ik niet. Een paar van de colleges uit de buurt ontvangen wij ’s middags in onze Trêveszaal. Burgemeesters en wethouders van Millingen aan de Rijn, Ubbergen en Groesbeek schuiven aan om onderling eens wat langer te praten over stad en land, natuur en toerisme, cultuur en wederzijdse belangen. De collega’s Gerd Prick, Annemiek Vermeulen en de vandaag afwezige Paul Wilbers maak ik al regelmatig mee in de politie- en veiligheidsregio en in onze burgemeesterskring, ook daar is de onderlinge sfeer prima. Ik merk in ieder geval niets van spanningen of frustraties van de rand ten opzichte van de stad. Gelukkig maar.