Dinsdag de eerste collegevergadering na de vakantieweken. Behalve Lenie Scholten die nog aan het uitrusten is, is iedereen weer present. Ondanks de tijd die we nemen om bij te praten en verhalen uit te wisselen, zijn we vóór de lunch klaar.
Paul Depla wordt geen voorzitter van de PvdA, want hij stelt zich niet kandidaat. Dat lijkt mij wijs. Niet alleen omdat inmiddels partijmammoet Jan Pronk op het toneel is verschenen (sommige mensen kunnen nu eenmaal niet van een leven na de politiek genieten), ook omdat Paul weinig er voor voelt om fulltime bezig te zijn met een functie waarin je niet aan het politieke front mag staan en waarin het partijbureau gerund wordt door professionele managers. Bovendien, zo is mijn eigen waarneming, heeft er nog nooit een PvdA-voorzitter bestaan die tijdens zijn termijn applaus kreeg. Meestal verdwijnen ze in de coulissen.
’s Middags ben ik voor een paar vergaderingen in Den Haag. Ik hoor onder meer bij VROM hoe de besluitvorming over het geld voor de krachtwijken volledig vastzit. De corporaties weigeren “hun geld” aan de overheid af te staan, terwijl Bos een rijksfonds wil om het corporatiegeld mee te laten tellen in het EMU-saldo. Ik krijg niet de indruk dat Ella Vogelaar de deus ex machina is. De wijkaanpak moet nu wel een beetje van de grond komen, anders is er binnenkort een kostbaar jaar verloren. Wethouder Hans van Hooft is bang voor nieuwe bureaucratie a la het grotestedenbeleid. Die zorg breng ik ten departemente over.
Op straat kom ik onder meer mijn oud-collega’s Bert Bakker en André Rouvoet tegen. Bert is bezig met een nieuw bestaan en schrijft ondertussen ook een boek. André maakt een montere indruk maar heeft het volgens mij niet makkelijk in zijn rol van minister zonder geld en manschappen. Ik herken dat. Ik hoop dat hij binnenkort meer duidelijkheid geeft over de Centra voor Jeugd en Gezin, want dat is dringend nodig.
Aan het begin van de avond ben ik aanwezig op het afscheid van de Japanse ambassadeur, die zich in Tokyo bezig gaat houden met grote mondiale problemen. Ambassadeur Komachi werd de laatste jaren een vriend met begrip voor Nederlanders en met humor en een informele stijl. Blij dat hij vorige maand nog Nijmegen bezocht. Op de receptie veel mensen die zeggen dat ze aan mij kunnen zien dat het mij in Nijmegen bevalt.
Woensdagochtend word ik geïnterviewd door de wijkkrant van Nijmegen-Oost. Ik ben immers vooralsnog inwoner van die wijk. Of dat ook zo blijft, valt het komende jaar te bezien. Lent is ook een mooie plek om te wonen, of Brakkestein of in Hees, Hazenkamp, de rand van Lindenholt.
Verder vandaag overleggen met griffier Tine Mientjes en met mijn medewerkster Marjo. ’s Middags ben ik goeddeels op het hoofdbureau van politie voor de beheersdriehoek van korpsbeheerder, hoofdofficier van justitie en korpschef. Er komen nieuwe uitdagingen op ons af. In de eerste plaats zijn er de nieuwe landelijke prioriteiten die door de ministers zijn vastgesteld en nu voor onze regio Gelderland-Zuid concreet worden ingevuld. Daarnaast moeten alle regiokorpsen en het KLPD er voor zorgen dat hun samenwerking het komende jaar ingrijpend verbetert om te voorkomen dat eind 2008 het besluit valt om toch maar voor één nationale politie te kiezen. En verder moeten we er in onze regio voor zorgen dat we met minder sterkte toch blijven presteren en dat we voldoende wijkagenten aan de slag krijgen om wat de Britten ‘neighbourhood policing” noemen echt inhoud te geven. Waar de extra wijkagenten die het kabinet belooft in onze regio terecht zullen komen, zal nog voor veel debat tussen de burgemeesters in onze regio leiden, vermoed ik.
’s Avonds eet ik een hapje met de directeur van het Valkhofmuseum Marijke Brouwer. Zij heeft net als ik een lang Leids verleden en de passie voor geschiedenis en kunst geeft al direct een goede band. We filosoferen over wat de stad nog meer kan doen met moderne beeldende kunst en met ons rijke verleden. Dat laatste komt ook tot uitdrukking in de expositie over orgelpracht in de Hanzesteden, die ik aansluitend aan het etentje in de Stevenskerk open. Er zijn niet veel mensen op deze opening afgekomen maar in de nogal lege kerk klinkt het door Jetty Podt prachtig bespeelde Königorgel er alleen maar mooier door…