10 en 11 juli

De laatste collegevergadering van het seizoen gaat in een rap tempo en, zoals altijd, in goede verstandhouding. Een van de onderwerpen betreft de focus van onze citymarketing, of – om het in gewoon Nederlands te zeggen: welk accent willen wij leggen bij de promotie van onze prachtige stad? De afgelopen maanden hebben we daar intern vaak over gesproken, er zijn bureaus ingeschakeld en pakken papier volgeschreven. Wethouder Hannie Kunst en ik hebben uiteindelijk besloten om het college drie alternatieven voor te leggen: historie, kennisstad en het warme, gastvrije gevoel. Alle drie passen ze bij Nijmegen, maar de historie is het meest interessante aspect dat we goed kunnen gebruiken voor toeristen, voor buitenlandse en binnenlandse bedrijven, voor studenten en kenniswerkers, voor iedereen die interesse in Nijmegen moet krijgen. De unieke kwaliteit van Nijmegen als oudste stad van Nederland met een Romeins, een middeleeuws en een Gouden Eeuwverleden is meer dan de moeite waard en daar komt nog de voorbije eeuw van vernieuwing en kennis bij, inclusief de oorlogsgeschiedenis. Historische steden zijn blijkens onderzoek interessant voor creatieve ondernemers en jonge mensen vanwege de authenticiteit, de gelaagdheid van de cultuur en de diversiteit van door lange traditie gevormde horeca. En Nijmegen heeft alles! Ik hoop dat de gemeenteraad in september het met het voltallige college eens is, dan kunnen we aan de slag met de uitwerking. Daar hoort ook een slogan bij. Via de Gelderlander zijn er al tientallen suggesties binnengekomen van Nijmeegse meedenkers, waarvoor dank!
Aan het einde van de middag is er in café Mariënburg een gezellige bijeenkomst voor alle gemeentemensen die zich de afgelopen maanden al hebben ingespannen om de Vierdaagse tot een succes te maken en daar de komende anderhalve week intensief mee doorgaan. Medewerkers van toezicht, publieke werken, veiligheid, vergunningen, projectmanager, voor iedereen is er een gladiool, want die verdienen ze, al lopen ze niet zelf. Ze zijn tot op het bot gemotiveerd om er voor te zorgen dat de gemeente een perfecte partner is voor de Vierdaagsefeesten en -marsen.

’s Avonds naar Leiden om de volgende ochtend bij de tandarts te zitten, er was even groot onderhoud nodig. Aan het einde van de ochtend weer in Nijmegen, waar ik onder meer met medewerkers nadenk hoe wij de herdenking van de bevrijding van Nijmegen op 20 september 1944 beter kunnen markeren. Ook de laatste vergadering van het Bestuursteam Vierdaagse. Iedereen is er klaar voor en iedereen heeft, zoals het hoort, eigen kleine zorgjes. Het weer wordt nauwlettend in het oog gehouden, alle veiligheidsafspraken zijn gemaakt, alle representatieve verplichtingen doorgenomen en voorbereid.

Het tweede deel van de middag breng ik door op het terrein van de Nijmeegse elektriciteitscentrale, tegenwoordig onderdeel van Electrabel. Ik wist nog niet dat deze, voor tientallen miljoenen gemoderniseerde, centrale één van de grootste van Nederland is en ook niet dat er zo stevig is geïnvesteerd in milieumaatregelen. Ontzagwekkende beeltenis van industriële bedrijvigheid in een postindustrieel tijdperk. De jonge enthousiaste leiding van de Nijmeegse locatie komt van buiten, maar de kennis en ervaring zit bij voormannen die vaak al generaties lang aan de centrale zijn verbonden.

Op een regenachtige Gedeputeerdenplaats (de binnenplaats bij de poort in het stadhuis waar in vroegere tijden de Gedeputeerden van Gelre binnentraden om er te vergaderen) wordt een kleine ceremonie gehouden. De provincie schonk al eerder, bij het eerste bezoek van de nieuwe Commissaris van de Koningin eind 2005, een fraai cadeau ter gelegenheid van het 2000-jarig bestaan van Nijmegen. Nu kan het eindelijk worden onthuld omdat de Gedeputeerdenplaats weer helemaal op orde is. Clemens Cornielje roemt in een toespraakje de samenwerking tussen de provincie en Nijmegen. Ik herinner aan de fouten die we beiden in het verleden maakten: Nijmegen die zijn stadspoorten afbrak, Gelderland die een eeuw daarvoor de Valkhofburcht liet afbreken om het tufsteen te kunnen verkopen. Nu besteden we gelukkig meer aandacht aan onze historie. De informatietafel die de provincie cadeau gaf is weliswaar niet een Nationaal Historisch Museum, maar toch de moeite van het bekijken waard!