Voor de collegevergadering eerst ambtelijk overleg, onder meer over de invulling van de vacature die door het vertrek van Arian Kuil gaat ontstaan. Het beste is als Marjo tijdelijk waarneemt. Ze heeft een lange ervaring in communicatie, niet alleen in Nijmegen, maar ook eerder bij de Nationale ombudsman en de Algemene Rekenkamer.
De collegevergadering neemt de hele ochtend en het begin van de middag in beslag. Soms zijn er zware onderwerpen die nu eenmaal veel tijd vergen, soms is het alleen het aantal collegevoorstellen dat de lange duur bepaalt. Dat laatste is dit keer het geval.
Het tweede deel van de dag brengen we bij onze Arnhemse collega’s door. Een goed initiatief, want de colleges van onze steden hebben veel gemeen in problemen, uitdagingen, oplossingen en ontwikkelingen in de stad. Eerst praten we een uurtje in het WTC-gebouw bij het station. Dat heet officieel geloof ik WTC Arnhem-Nijmegen, maar ik heb niet de indruk dat iemand dat ook als een Nijmeegse aangelegenheid beschouwt. We spreken over de ontwikkeling van de stadsregio en over een mogelijke dubbelkandidatuur van onze steden voor cultuurhoofdstad van Europa 2018. Inderdaad nog ver weg, maar bestuurlijk moeten we wel snel beginnen als we serieus plannen hebben. In januari praten we daar verder over met stadsregio en provincie.
Daarna laat het Arnhemse college de Nijmeegse collega’s iets van de nieuwste ontwikkelingen in het stadscentrum zien, onder meer de overdekte winkelpassage bij de nieuwe V&D en de voormalige bioscoop Luxor die nu tot poptempel wordt omgebouwd. De dag wordt afgesloten met een borrel bij Mahler, het grand café van Musis Sacrum. Het was 10, 15 jaar geleden erg in om horeca naar componisten en beeldende kunstenaars te noemen, in Nijmegen kunnen we daar van meepraten. Mahler was natuurlijk een intrigerende man. Hij ontsloeg ooit een violist die regelmatig ziek was met de woorden “ziek zijn is een gebrek aan talent”. Zou hij nu geen applaus voor hebben gekregen.
De avond is vrij, nu een door Guusje ter Horst georganiseerd diner in Oegstgeest is afgezegd wegens verplichtingen van de minister in de Kamer. Kan gebeuren.
De volgende ochtend eerst in Hoevelaken een vergadering van het Stimuleringsfonds Volkshuisvesting Nederlandse gemeenten. SVn ontwikkelt en beheert onder meer de zgn. startersleningen voor jonge mensen die op de woningmarkt een eigen huis willen kopen maar vanwege hun inkomen net een extra duwtje van de gemeente nodig hebben.
Terug in Nijmegen tijd voor post, tekenboeken en gesprekken. Ik krijg een mooi sinterklaasgedicht over mijn eerste jaar als Nijmeegs burgemeester.
Met Paul Depla en Hannie Kunst praat ik over onze inzet om het verleden van Nijmegen meer zichtbaar en levend te maken, onder meer cultuurhistorisch, maar ook via evenementen, musea, toeristische activiteiten en citymarketing. We gaan dit in een apart project aanpakken, mooi!
Ook vanmiddag een interview met Jacqueline van Ginneken van De Gelderlander over de inspanningen en resultaten van het jaar van de Gezonde Stad. Er is veel gedaan dit jaar en veel Nijmegenaren zijn er linksom of rechtsom wel mee in aanraking gekomen, bv. door de stadsbrunch van september of het jongerenfestival Burn van oktober. Toch is het niet zo dat er een schok door de stad is gegaan en dat gezondheid de ‘talk of the town’ was. Het zou ook niet realistisch zijn geweest om dat te verwachten. Ik vind het overigens sowieso kwestieus om elke twee jaar een nieuw thema te bedenken waar dan alle aandacht in de stad naar uit moet gaan. Zo werkt het niet en bovendien leidt dat alleen maar af van de meer structurele focus in onze stadspromotie. De bordjes City of Health aan de invalswegen gaan aan het einde van het jaar van de Gezonde Stad wat mij betreft weer weg. Ik denk niet dat veel mensen ze zullen missen. Ik heb liever dat daar komt te staan: welkom in Nijmegen, de oudste stad van Nederland. Of ‘de eerste stad’ (hoewel we soms tweede worden).