Dames en heren,
“Sport is overbodig, ben je gezond, dan is het tijdverspilling. Ben je niet gezond, dan is het slecht voor je”. Ik haast me te zeggen dat dit niet mijn woorden zijn, maar die van de Britse staatsman Winston Churchill. Dat zag je ook wel van hem af! Churchill zou zich de afgelopen weken niet thuis hebben gevoeld in Bejing.
Dames en heren en vooral: beste Olympiërs, van harte welkom! De afgelopen dagen hebben vooral de medaillewinnaars heel wat huldigingen ondergaan, tot bij onze Majesteit toe. Al dat eerbetoon wordt misschien soms te veel.
Ik kan me voorstellen dat jullie ook toe zijn aan rust. Adriaan Roland Holst zei ooit: “Moegehuldigd kwam hij thuis, vermenigvuldigd tot en muis”. Maar jullie moeten nog even geduld hebben, eerst gaan ook wij jullie huldigen.
Sport neemt in de oudste stad van ons land een belangrijke plaats in. Wij investeren heel bewust in het versterken van de driehoek wijk - school - vereniging, het versterken van de sportverenigingen, het verbeteren van de sportaccommodaties en het versterken van de topsport. En uiteraard zijn de Olympiagangers de ambassadeurs van ons topsportbeleid.
Ik ga hier geen exposé houden over het Nijmeegs sportbeleid, dat kan wethouder Paul Depla trouwens veel beter, maar wil daar nog wel één korte zin over kwijt. Een stad zonder sport is een stad zonder leven. Sport is van ontzettend groot belang voor de sociale cohesie in de samenleving.
Alle Olympische sporters hebben zich de laatste jaren gefocust op die paar weken in augustus 2008 in China. Pierre de Coubertin schijnt gezegd te hebben dat meedoen belangrijker is dan winnen. Deze uitspraak is niet op jullie van toepassing. Jullie hebben veel meer gedaan dan meedoen. Jullie hebben veel, heel veel opzij moeten zetten om te kunnen pieken op de Spelen en om het beste uit jezelf en je teamgenoten te halen. De meeste atleten zijn zonder medailles huiswaarts gekeerd. Toch deden ze meer dan alleen maar meedoen. Maar ook dat kan het resultaat zijn van jaren van intensieve topsport. Voor al die inspanningen verdient iedere Nederlandse afgevaardigde ons respect.
Wij tekenen daarom de namen van Eefke Mulder, Maartje Goderie, Annemarieke van Rumpt, Camiel Maase, Piet Velthuizen, Roy Makaay, Bianca en Sonja van der Velden, Roderick Weusthof en Sherine El Zeiny op in de annalen van de sportgeschiedenis van onze stad. Zij wonen of woonden in Nijmegen, hebben hier gesport en presteerden op mondiaal niveau.
De meeste Nijmeegse Olympiërs zijn inmiddels weer druk bezig met hun sport of hun werk en kunnen ze er vandaag niet allemaal bij zijn. Maar gelukkig is in ieder geval onze stadgenoot Sherine El Zeiny vertegenwoordigd. Sherine, mag ik je uitnodigen op het podium.
Beste Sherine, een medaille zat er deze keer voor jou nog niet in, maar je bent nog jong genoeg om je kwaliteiten over vier jaar in Londen weer te tonen. We zijn blij dat je in Nijmegen de plek hebt gevonden waar je school en topsport kunt combineren. Nijmegen is trots op je en feliciteert je van harte met je deelname, namens Egypte, aan de Olympische Spelen. Het stadsbestuur biedt jou dan ook graag het unieke stadshorloge aan en wenst je veel succes, zowel in je schoolprestaties als in je sportieve carriere.
Speciale aandacht wil de gemeente Nijmegen vandaag besteden aan de drie Nijmeegse medaillewinnaars. Daarom wil ik graag eerst Annemarieke van Rumpt op het podium uitnodigen.
Beste Annemarieke, beste Piek,
“Echt ongelooflijk en dat in mijn laatste wedstrijd!” Dat zijn jouw eigen woorden. Via de herkansing bereikten jullie de finale. Het moet een euforisch gevoel zijn geweest toen jij met je Holland Acht na een sensationeel verlopen race het vooraf vrijwel onbereikbaar geachte zilver behaalde. De grootste en beste inhaalrace van de Spelen!
Je prestatie krijgt nog meer cachet omdat je in Athene op hetzelfde onderdeel ook al brons behaalde. Jammer dat je nu stopt met het roeien; want na brons en zilver komt natuurlijk goud!
Je zilveren medaille glanst ook voor je roeivereniging Phocas die je op de lange weg naar China zo ondersteund heeft. Terecht dat de club je zondag in de veel te warme zaal erelid heeft gemaakt!
Piek, je haalde naast de vele Nederlandse kampioenschappen op twee WK’s zilver en brons en eveneens zilver en brons bij de Olympische Spelen. Daarnaast werd je door deze gemeente al eerder onderscheiden met de sportprijs van de stad.
Je bent inmiddels alweer een tijdje afgestuurd en trainde de laatste jaren in Amsterdam, maar eenmaal Nijmegenaar blijf je dat altijd een beetje.
Voor al deze prachtige resultaten wil ik je met genoegen onderscheiden met de Zilveren Waalbrugspeld van de gemeente Nijmegen, die wij toekennen aan mensen met bijzondere verdiensten voor de stad en voor de Nijmegenaren.
Dan dames en heren, zou ik graag de Olympische kampioenen Maartje Goderie en Eefke Mulder naar voren willen roepen.
Beste aanwezigen, wie op de naam Maartje Goderie op internet zoekt krijgt binnen 0.07 seconden meer dan 10.000 hits. Eigenlijk is dat ook niet verwonderlijk. Maartje, jij hebt in je nog jonge leven op sportgebied alles gewonnen wat er te winnen valt.
“Ik wil alles wat ik doe goed doen”. Dat zei jij in december 2005 in het universiteitsblad Vox. Nou dat blijkt. Met Den Bosch werd je acht keer landskampioen en even zo veel keer behaalde je de Europacup 1. Je won de Champions Trophy in 2004, 2005 en 2007, werd Europees kampioen in 2005, wereldkampioen in 2006, beste jongste speelster van de wereld in 2005 en Olympisch kampioen in 2008. Een ongelooflijke erelijst. Zelf relativeer je deze successen met de opmerking: “Maar er is meer in het leven, daar ben ik me heel goed van bewust”. Nog meer?
In juni van dit jaar sloeg de schrik hockeyminnend Nederland om het hart toen je zwaar ten val kwam in een wedstrijd tegen India. Gelukkig kon de met spoed ingevlogen traumahelikopter zonder jou weer het luchtruim kiezen. Wie had anders op 22 augustus 2008 in de 62e minuut met een prachtig backhandschot Nederland goud moeten brengen? De verbazing over je doelpunt was overigens nog lang van je gezicht te lezen.
Bij al deze lof past één kritische opmerking. Wil je nooit meer, maar dan ook nooit meer, zoals in maart van dit jaar, ons eigen Nijmegen met 8-0 van de mat vegen en ook nog twee keer scoren! Je hebt natuurlijk wel verplichtingen als Nijmeegs inwoonster!
“Ik wil overal altijd de beste in zijn”. Was getekend: Eefke Mulder. Nou Eefke, die woorden heb je in je lange hockeycarrière absoluut waargemaakt.
Ook jij werd Europees en wereldkampioen en nu goud bij de Olympische Spelen. Je bent daar diep voor gegaan. Je moest, niet alleen tot je eigen grote teleurstelling, geblesseerd afhaken in de voorbereiding op de Spelen van 2000 in Sydney. Je bedankte daarna voor het Nederlands elftal, maar pakte in 2003 de draad weer op. En ook jij was diep ontgoocheld na verloren finale van Athene in 2004. Je hing de hockeystick aan de wilgen om hem weer op te pakken bij de Champions Trophy in 2006, die dan ook gewonnen werd. En nu sta je hier met goud, wat een prestatie en wat zijn we trots op je! In de aanloop naar de Olympische Spelen was je door de coaches van de hockeyteams uit de hoofdklasse al gekozen tot beste speelster van het seizoen en je toen gewonnen Gouden Stick werd de voorbode van je gouden medaille. En je was al lid van verdienste van jouw NMHC, overigens ook mijn oude club!
Je bent een geboren en getogen Nijmeegse, met een groot sporthart voor onze stad, dat weten we.
Beste Eefke en Maartje,
Dat Nijmegenaren Olympisch kampioen worden, komt slechts bij zeer hoge uitzondering voor. Jullie prachtige prestaties stralen af op alle Nijmegenaren en op de stad zelf. Jullie namen dienen vereeuwigd te worden in de analen van onze stad, in de geschiedenis van onze stad.
Daarom kan ik jullie met trots, respect en dankbaarheid zeggen dat het stadsbestuur jullie de Erepenning van de stad Nijmegen heeft toegekend. Het bijbehorende draaginsigne, de Gouden Waalbrugspeld, wil ik jullie opspelden.