zondag 21 september 2008

15 tot en met 21 september

Het is de week van Prinsjesdag en dus van de Miljoenennota. De rijksuitgaven groeien ondanks de wankele staat van de economie gestaag door en dat heeft in positieve zin effect op wat onze stad uit het Gemeentefonds ontvangt.
Eigenlijk staat er verder weinig nieuws in de begroting, nagenoeg alle voorstellen waren al bekend, ook die op het terrein van veiligheid. Ik heb mij wel gestoord aan de tekst uit de Troonrede waarin staat dat er komend jaar 125 wijkagenten erbij komen. Dat is in dubbel opzicht een gotspe. In de eerste plaats worden er geen agenten uitgedeeld maar geld dat aan de politieregio’s ter beschikking komt. In de tweede plaats is dat geld voor die 125 agenten oud geld, want vorig jaar werd er afgesproken dat er in deze kabinetsperiode 500 wijkagenten bijkomen en dit is dus gewoon een kwart daarvan. En bovendien zijn er nog geen agenten op straat als je daar geld voor geeft. Die moeten eerst worden opgeleid. Ons eigen politiekorps moet bovendien agenten inleveren omdat we een ‘krimpkorps’ zijn en dan zijn een paar extra wijkagenten (12 voor de hele regio in de komende vier jaar) niet meer dan een doekje voor het bloeden.

Oud-gedeputeerde Doesburg klaagt in de Gelderlander dat ook dit jaar weer de Randstad wordt bevoordeeld boven de rest van Nederland. Ook Gelderland zou tekortkomen. Ik ben nooit zo onder de indruk van dit soort geweeklaag dat ons niet verder helpt. Maar als ik dat publiek zeg, dan ben ik in de ogen van sommigen natuurlijk een soort crypto-randstedeling. De werkelijkheid is dat we natuurlijk best iets meer uit de nationale ruif zouden willen krijgen en daar ook flink voor lobbyen (van cultuur tot infrastructuur en van grensoverschrijdende economische projecten tot veiligheid), maar zeker geen verschoppelingen zijn. Veel investeringen buiten het Gelderse komen ook aan ons ten goede, van de 2de Maasvlakte tot Schiphol en van kennisinstituten die toevallig niet in onze provincie zijn gevestigd maar wel veel voor ons doen tot investeringen in duurzame energieopwekking die het hele land minder afhankelijk maken van olie en aardgas. Percentages zeggen dan niet zoveel. Ondertussen moeten we natuurlijk met volle kracht blijven investeren in de netwerken waar we onze Nijmeegse en Gelderse belangen het beste kunnen dienen. Dat de Joris Ivensstichting bijvoorbeeld nu toch op middelen mag rekenen de komende jaren, heeft weinig met de Haagse Raad voor de Cultuur te maken en alles met op deuren blijven kloppen die al gesloten leken.

Het is ook de week van voortdurende overlast en brandjes in de Meijhorst, tot en met brandstichting in de Boerderij toe. Er zijn daar groepen jongeren, zowel in de leeftijd van 12-18 als 18+, die een nog steviger aanpak nodig hebben. Het is treurig om te constateren dat hier verhoudingsgewijs veel jongens van Marokkaanse herkomst bij zitten. Ik wil hier geen Amsterdamse of Edese toestanden en ben van plan om met verblijfsverboden en mobiel cameratoezicht het winkelcentrum en omgeving veiliger te maken. Bovendien zal er gericht worden opgetreden tegen jongeren die zich weinig meer van buurt of thuis aantrekken.

Deze week staat in het teken van herdenken. Ik denk in de eerste plaats aan ons oud-raadslid Rob Bloem die donderdagmiddag 18 september is overleden. Het is de laatste weken snel gegaan. Nog geen twee weken geleden zat ik aan zijn bed. Hij kwam er niet meer makkelijk uit, maar was helder, geïnteresseerd en nog steeds vol levenslust al was zijn pijn merkbaar. Ik ben blij dat ik hem nog heb opgezocht en aan het begin van de week nog een briefje stuurde. Rob wordt ook door mij herdacht als een warme emotievolle man die zich met hart en ziel aan Nijmegen en de Nijmeegse burgers overgaf. Komende week is zijn begrafenis.

Het is ook de week van Market Garden, Herdenking Market Garden 2008 64 jaar geleden. Het valt me opnieuw op hoezeer de rivieren ook de herdenkingen scheiden. Boven de Waal wordt de verloren Slag om Arnhem betreurd en daaronder de heroïsche strijd die tot bevrijding leidde en tot het front dat onze regio gedurende meer dan een half jaar beheerste. Het is ook het onderscheid tussen de sector van de Britse en die van de Amerikaanse landingen. En misschien ook wel een beetje het verschil tussen Arnhem en Nijmegen. Hoe dan ook, we moeten komend jaar, als alles 65 jaar geleden is, de herdenkingen en andere activiteiten in de regio goed op elkaar afstemmen.

Er zijn ook dit jaar weer de nodige veteranen, vooral Britten maar ook enkele Amerikanen en Polen. Oude en soms erg broze mannen die vol trots hun rode, groene en zwarte baretten dragen, de borst volgespeld met alle zeer verdiende onderscheidingen. Burgemeester De Graaf legt namens de gemeente een krans tijdens de herdenking op de Britse oorlogsbegraafplaats Jonkerbos Op woensdag 17 september, de dag waarop de operatie van start ging, woon ik de herdenking van de Market Garden Veterans bij op de Britse oorlogsbegraafplaats Jonkerbos.

Vrijdag organiseert de basisschool de Oversteek de jaarlijkse ceremonie bij het monument op de Oosterhoutsedijk, de plek waar de para’s van 504 PIR, 82nd Airborne Division na een moordende overtocht over de Waal optrokken om de spoor- en verkeersbruggen van de noordzijde aan te vallen. De vers aangetreden Amerikaanse ambassadeur James Culbertson en zijn vrouw komen speciaal langs. Een mooie ceremonie waarin schoolkinderen gedichten voorlezen en de vlaggen worden gehesen. Bovendien roeien als eerbetoon aan hun Amerikaanse voorgangers, Hollandse soldaten in rubberen bootjes de Waal over.

Zaterdag is het precies 64 jaar geleden dat die oversteek werd uitgevoerd en de stad daadwerkelijk werd bevrijd. In de Stratemakerstoren aan de Waalkade is een mooie expositie ingericht. In aanwezigheid van onder meer de Britse ambassadeur Lyn Parker spreek ik de Amerikaanse veteraan Francis Keeve toe. Hij behoorde tot I-company van het 3de bataljon van het 504 regiment, de eenheid die de oversteek maakte. Keeve zat in de eerste boten die de Waal overstaken en raakte op de Lentse oever ernstig gewond door mitrailleurvuur. Hij verloor bij die actie zijn portemonnee en dus krijgt hij vandaag er een van mij terug, gevuld met bijzondere munten en een origineel biljet van 1 gulden uit 1943, gedrukt op Amerikaanse persen. Ook op het terrein van het bedrijf CP Kelko is nog een herdenkingsceremonie met kransen en volksliederen. De belangstelling neemt naar mate de jaren voortschrijden alleen maar toe, gelukkig maar.

Zondag 21 september rijd ik een uurtje mee met de Market Garden Old Comrades Group in een toer van klassieke auto’s die naar de begraafplaats in Kleve leidt. In een prachtige Bentley hoor ik ontroerende verhalen van een Britse veteraan die op D-day aan land ging in Normandië en over Hells Highway uiteindelijk in Nijmegen terecht kwam. Ik was vrijdagavond overigens ook nog samen met gemeentesecretaris Pier Eringa aanwezig bij de Airborne-herdenking in Arnhem.

Ik zei al, het was de week van het herdenken. Dat gold ook voor de Vrede van Nijmegen. Woensdag was het precies 330 jaar geleden dat het afzonderlijke vredesverdrag tussen Frankrijk en Spanje in Nijmegen werd getekend. Als start van een jaar vol activiteiten rond de Vrede van Nijmegen Aanbieding van replica's van het schilderij van de ondertekening van de Vrede van Nijmegen (330 jaar geleden) door een heraut (namens de gemeente Nijmegen) aan de ambassadeurs van Frankrijk en Spanje op 17 september 2008 bood een heraut uit de oudste stad van het land in Den Haag de ambassadeurs van Frankrijk en Spanje beiden een replica aan van het 17de eeuwse schilderij van de ondertekening van die vrede, dat in het Valkhofmuseum is te bewonderen. Zij stellen die geste zeer op prijs.

Behalve al het herdenken kende de week ook de normale drukke agenda. Ik had natuurlijk mijn gewone ambtelijke overleggen over tal van onderwerpen en de collegevergadering met aansluitend een rondwandeling door de binnenstad onder begeleiding van actieve en meedenkende binnenstadondernemers. Voor een publiekscampagne voor de wetenschap nam ik mijzelf wat wangslijm af dat in buisjes naar Amerika wordt verzonden. Over een paar weken weet ik van welke Afrikaanse stammen mijn voorvaderen afstamden en welke weg ze hebben afgelegd in al die duizenden jaren om hier in Nijmegen uit te komen.

Ik sprak maandag onder het eten bij met DAR-directeur en MKB (Midden- en Klein Bedrijf)-voorzitter Theo Lemmen over het ondernemersklimaat in Nijmegen, woensdag met Robert Baruch en Frank Eliëns over Kids Rights en wat ik aan dit goede doel kan bijdragen en vrijdag met onder andere Commissaris van de Koningin Clemens Cornielje over de komende wet op de veiligheidsregio’s. Bij het 65 jaar getrouwd echtpaar De Bruin Burgemeester De Graaf op bezoek bij het echtpaar De Bruin dat hun 65-jarig huwelijk viert uit de Meijhorst kwam ik woensdagmiddag op de thee, met de burgemeesters uit de regio lunchte ik vrijdag in Millingen, in buurthuis ’t Oude Weeshuis spelde ik zondagmiddag een Zilveren Waalbrug op de revers van topvrijwilliger meneer Van der Pool en in het prachtige Huygensgebouw van de universiteit reikte ik vrijdagmiddag de prijzen uit van het wiskundetoernooi voor middelbare scholieren. Gewonnen door het Vossiuscollege uit Amsterdam maar met een eervolle vermelding voor mijn eigen Stedelijk Gymnasium. Ook opende ik donderdag het jubileumcongres van GGz (Geestelijke Gezondheidszorg) Nijmegen, dat 25 jaar bestaat. In mijn toespraak ga ik in op de veranderde houding van de samenleving ten opzichte van ‘mensen met een vlekje’. Als voorzitter van het landelijke Veiligheidsberaad hield ik dezelfde dag nog een andere toespraak ter gelegenheid van de opening van het Academische Jaar van het Nederlands Instituut voor Fysieke Veiligheid (NIFV).

Ik nam die middag ook het eerste exemplaar van het evaluatierapport over de stroomstoring in de Tieler- en Bommelerwaard van eind vorig jaar in ontvangst. De onderzoekers concluderen dat wij als veiligheidsregio de getroffen burgers in het algemeen wel goed hebben bediend, maar dat de communicatie beter had gekund. Ik ben het daar wel mee eens.

En donderdagavond was er natuurlijk die glorieuze overwinning van NEC op Dinamo Boekarest. Het had eigenlijk 2 of 3-0 moeten zijn, maar a la. Ik kijk of ik over twee weken misschien NEC kan toejuichen in Roemenië, het zou mooi zijn als de agenda dat toelaat.

Minder mooi was het wangedrag van de Roemeense supporters. De suppoosten die normaal de verantwoordelijkheid binnen het stadion dragen, waren niet meer in staat om dat te voorkomen zodat uiteindelijk de ME het stadion in moest. Er werd met vuurwerk en stoelzittingen gegooid, schandalig. Ik hou mijn hart vast voor de return.