Er ligt dus een schaduw over mijn start in Nijmegen. Toch moet er ook ruimte zijn voor de officiële installatie van vanavond. Einde en begin die elkaar raken, zo is leven nu eenmaal. Ik zie er wel een beetje tegen op.
Ik word ’s ochtends hartelijk ontvangen door mijn nieuwe secretaresse Berna, haar collega Tessa en mijn bestuurlijk medewerkster Marjo met bloemen, koffie en bonbons. Het moet voor hen wel raar zijn om zolang intensief met Guusje ter Horst samen te werken en dan ineens een nieuw “zorgsubject” toegewezen te krijgen. De ochtend passeert met een eerste gesprek met gemeentesecretaris Pier Eringa en raadsgriffier Tine Mientjes, steunen en toeverlaten in mijn rollen als voorzitter van het college en voorzitter van de gemeenteraad. De afgelopen twee maanden hebben we elkaar vaker gesproken en ik heb al veel van ze opgestoken. Met de wethouders drink ik koffie en met het team dat mij vanaf nu dagelijks ondersteunt, lunch ik in de kantine van het stadhuis.
’s Middags ben ik een uurtje in Deventer, waar mijn schoonmoeder ligt opgebaard en haal ik Machteld op. Ze pept zich op om er vanavond toch bij te zijn, geweldig. Aan het einde van middag komen ook dochter Julie, haar vriend Ernest en zoon Tobias naar Nijmegen.
De avond in de Vereeniging is er een om nooit meer te vergeten. Het lijkt wel of héél Nijmegen is uitgelopen. Wat een voorrecht om zo aan iets nieuws te beginnen! De meeste mensen gaan in hun nieuwe baan gewoon aan het werk, ministers mogen even met de Koningin op het bordes staan, maar dat is het dan ook wel. En ik mag in een volle zaal prachtige toespraken, mooie jazz en het voltallige Nijmeegs Mannenkoor aanhoren.
Renate Bos leidt de avond prima en overhandigt mij de hamer die ik, als het goed is, nooit hoeft te gebruiken. Ben van Hees benoemt mij tot de Tomtom van Nijmegen en Paul Depla weet mooie citaten van mijn vader en mij op te diepen. Als het moment daar is en hij mij de ambtsketen omhangt, voel ik het gewicht. Niet van de keten zelf, maar wel van de verwachtingen. 
Tijdens mijn toespraak ben ik even emotioneel. Guusje ter Horst zit in de zaal en lacht me bemoedigend toe. De ontvangst is vervolgens overweldigend. Zoveel mensen die de moeite doen om mij welkom te heten, er komt letterlijk geen einde aan. Ik word toegezongen door ex-Prinsen Carnaval en schaatsers komen klunend pleiten voor heropening van de ijsbaan Triavium. Ik schud honderden en honderden mensen de hand. Wat een gastvrij onthaal, Nijmegen bedankt (en al de medewerkers van de gemeente die het hebben georganiseerd)!
Dinsdag 9 januari De eerste collegevergadering in de Trêveszaal, waar ooit (in 1678) de vrede van Nijmegen werd gesloten tussen de Verenigde Republiek en Frankrijk. Ik heb gisteren Balkenende, Bos en Rouvoet uitgenodigd hier maar te onderhandelen, de mooie Nijmeegse omgeving helpt allicht een handje en het wordt langzamerhand wel tijd voor een nieuw kabinet. De sfeer tijdens de collegevergadering bevalt me, informeel en collegiaal, terwijl er gelukkig ook gelachen wordt. De eerste tekenboeken (waarin allerlei brieven en besluiten wachten op een handtekening) heb ik afgedaan, de eerste telefoontjes met de Nijmeegse politiechef Aart Garssen gevoerd. De grote vergadertafel op mijn werkkamer is bezaaid met cadeautjes. Aan het einde van de middag begint het nieuwjaarsfeest voor alle bijna 2000 medewerkers van de gemeente. Her en der spreek ik mensen van allerlei afdelingen, van bouw- en woningtoezicht tot brandweer en van economische zaken tot milieuinspecteurs. ’s Avonds werk ik mij door brieven, mails en notities heen. Ik zie op tv wat de Jakhalzen in ‘De wereld draait door’ van de installatie gisteren hebben gemaakt en denk er het mijne van.
Woensdag 10 januari Zo spannend zijn de eerste dagen van een nieuwe burgemeester ook weer niet. Ik heb vandaag vooral veel kennismakingsgesprekken en een paar interviews. Niet onbelangrijk is dat mij geduldig wordt uitgelegd hoe ik op mijn woonadres van mijn laptop gebruik kan maken. Ik ben erg voor E-government maar de techniek ontgaat me vaak. Ik maak kennis met de medewerkers van de afdeling Veiligheid, die de burgemeester bijstaan in alles wat maar met openbare orde, veiligheid en handhaving te maken heeft en dat is nogal veel. Gemotiveerde en enthousiaste mensen. Dat geldt ook voor hun collega’s van stedelijke strategie, communicatie en representatie, die een overzicht geven wat zij allemaal doen. Journalisten van De Blik en van Radio en TV Gelderland willen weten hoe mijn eerste dagen zijn. De vragen variëren van hoe ik geld voor de nieuwe stadsbrug ga ophalen tot wat ik van de Donjon vind…
Met hoofdofficier van Justitie Remco van Tooren en korpschef Henk van Zwam vorm ik samen de regionale “beheersdriehoek” van de politie Gelderland-Zuid. Het eerste gesprek blijkt geen kennismaking want Remco ben ik 15 jaar geleden al tegengekomen en Henk vorig jaar. Allebei overigens in het buitenland. Ik denk dat we vruchtbaar zullen samenwerken. Aan het begin van de avond praat ik onder het genot van een pizza wat langer met wethouder Peter Lucassen. Nuttig en aangenaam. Zo krijg ik een indruk van wat de wethouders bezighoudt en wie ze zijn.