tag:blogger.com,1999:blog-84930464384802377882024-03-13T01:12:41.451+01:00Burgemeester Thom de Graaf (2007-2012)Digitaal archief, overgenomen van de website van de gemeente Nijmegen.Unknownnoreply@blogger.comBlogger289125tag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-75221127042897796672012-02-13T13:41:00.001+01:002012-02-13T13:44:49.184+01:00IntroductieDe in deze website opgenomen teksten zijn in januari 2012 overgenomen van de <a href="http://www.nijmegen.nl/">website</a> van de gemeente Nijmegen. Met het vertrek van burgemeester Thom de Graaf per 1 februari 2012 en in het kader van een herziening van de gemeentewebsite zijn deze pagina's met oude artikelen en berichten verwijderd. Omdat zijn weblog, <a href="http://archiefburgemeesterdegraaf.blogspot.com/p/fotoblog.html">fotoblog</a>, de <a href="http://archiefburgemeesterdegraaf.blogspot.com/p/bellen-met.html">interviews</a> in Weekkrant De Brug en de <a href="http://archiefburgemeesterdegraaf.blogspot.com/search/label/toespraak">toespraken</a> van Thom de Graaf een goed beeld geven van zijn burgemeesterschap en van de onderwerpen en ontwikkelingen van 2007 tot 2012 heeft het Regionaal Archief Nijmegen besloten deze teksten en foto's niet verloren te laten gaan. <br />
<br />
Lees verder over de <a href="http://archiefburgemeesterdegraaf.blogspot.com/p/achtergrond.html">achtergrond</a>.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-59585703325257166912012-01-23T16:35:00.004+01:002012-02-16T14:09:05.098+01:00Toespraak: Afscheid burgemeester<i>Zie de <a href="http://youtu.be/g0eOWPgxtsI">videoweergave</a> van deze speech op het Youtube-kanaal van de gemeente Nijmegen.</i><br />
<br />
Excellenties, leden van de gemeenteraad, collega’s, dames en heren,<br />
<br />
Wat laat misschien, maar toch wil ik u allemaal een prachtig 2012 toewensen. Dat doe ik nu eens niet namens het Nijmeegse gemeentebestuur maar helemaal alleen maar namens mijn vrouw en mijzelf.<br />
<br />
Het is een nieuwjaarsontvangst waarin ook mijn afscheid als burgemeester wordt gememoreerd, dus ik wil iedereen die ook voor die tweede reden hier is, daarvoor hartelijk dankzeggen. Wellicht dat wij elkaar zometeen niet persoonlijk kunnen groeten, er zijn eenvoudigweg teveel mensen hier, maar weet dat ik het ontzettend op prijs stel dat u vanavond hier bent. U allemaal maakt deze avond voor mij onvergetelijk.<br />
Afscheid nemen is een kunst. Het is de kunst om je niet opgelaten te voelen als er iets aardigs over je wordt gezegd. Ik ben daar niet erg goed in. Toch wil ik loco-burgemeester Jan van der Meer en ….. ontzettend bedanken. Wat jullie vanavond over mij hebben gezegd draag ik met mij mee, al was het natuurlijk allemaal volstrekt geflatteerd. <br />
<br />
Ik voel me een beetje zoals de dichter A.Roland Holst het ooit omschreef:<br />
<em><br />
Moegehuldigd kwam hij thuis,<br />
Vermenigvuldigd tot een muis…</em><br />
<br />
Ik neem vanavond geen afscheid van de stad en ook niet van de Nijmegenaren. Vanaf volgende week ben ik niet meer de eerste maar nog wel een gewone Nijmeegse burger. Toen Machteld en ik ruim vijf jaar geleden weer over de Waalbrug de stad binnenreden, wisten wij gelijk dat wij thuis waren. De stad waar mijn grootvader directeur was van de HBS aan de Kronenburgersingel, de stad waar mijn moeder aan begin van de Groesbeekseweg opgroeide, de stad waar mijn ouders trouwden en na de oorlog berooid uit de Japanse kampen terugkeerden, de stad waar mijn vader net als ik dit mooie ambt uitoefende. De stad waar ik zelf ben opgegroeid, heb gestudeerd en gewerkt aan de universiteit en waar wij zijn getrouwd en ons feest in Chalet Brakkestein hebben gehouden. De stad waar wij alweer jaren wonen en blijven wonen. Van die stad neem ik dus geen afscheid.<br />
<a name='more'></a>Ik leg wel het ambt neer na iets meer dan vijf intensieve jaren. Het was natuurlijk nooit genoeg, en ook nooit goed genoeg, want van een burgemeester wordt alles verwacht en ik ben zelf maar, zoals ik vijf jaar geleden zei, een simpel schaap met vier poten en een paar krullen.<br />
<br />
Maar ik heb geprobeerd aan Nijmegen iets van mijzelf te geven. Ik heb er veel voor teruggekregen. Nieuwe vriendschappen, collegialiteit, inzicht, warmte en het gevoel dat je af en toe echt het verschil kan maken voor individuele Nijmegenaren en voor de stad. Ik had mij voorgenomen na de ambtstermijn van zes jaar een streep te zetten. Ik heb grote bewondering voor collega’s die tien, vijftien of zelfs vijfentwintig jaar het ambt uitoefenen – ik zie er hier een paar zitten. Ik ben daar zelf misschien te ongedurig voor. Het is ietsje korter geworden dan de volle zes jaar, maar dat heeft niets met Nijmegen te maken. Ik heb ’t naar mijn zin, ik had ’t naar mijn zin. Maar het is nu eenmaal zo dat mensen wel op functies wachten, maar functies nooit op mensen, nu ja, misschien met uitzondering van het koningschap…<br />
<br />
Het hoger onderwijs altijd mijn grote belangstelling gehad, u weet dat misschien. Hogescholen en universiteiten vormen de spil waar onze kenniseconomie om draait. Het oude Bildungsideaal spreekt er tot de verbeelding: ontplooiing van je mogelijkheden en bijdragen aan de samenleving door te leren en te onderzoeken. Ik krijg de kans om in een nieuwe functie daar aan bij te dragen.<br />
<br />
Dames en heren,<br />
<br />
Prestaties in het openbaar bestuur zijn altijd collectieve verdiensten, ik realiseer mij dat nu nog beter dan vijf jaar geleden. Ik geef u een voorbeeld: het is in Nijmegen ontegenzeglijk veiliger geworden de afgelopen vijf jaar. Dat zie je aan de harde cijfers en aan het gevoel van veiligheid van de inwoners, dat is toegenomen. Om dat te bereiken is veel gebeurd: een beleidskader veiligheid van de gemeenteraad, samenwerking met de wethouders die verantwoordelijk zijn voor toezicht, jeugdbeleid, zorg en minderheden, een stevige politieinzet, preventieve maatregelen van ambtenaren en instellingen, intensieve samenwerking in het Veiligheidshuis Nijmegen tussen gemeente, politie, openbaar ministerie en tal van andere instanties, en ja, soms een idee of een besluit van de burgemeester.<br />
<br />
Kortom: succes is altijd een coproductie. Voor burgemeesters geldt dat je verantwoordelijk bent voor wat er fout gaat èn voor wat er goed gaat. Maar een ding is zeker: wat er goed gaat, heb je zelden in je eentje gedaan. Sterker nog: soms steel je het succes van anderen. Duizenden wandelaars hebben mij de afgelopen jaren bijvoorbeeld op de Via Gladiola bedankt voor een geweldig Vierdaagse. Natuurlijk heb ik die complimenten altijd graag geïncasseerd, hoewel ze eigenlijk bedoeld waren voor marsleider Johan Willemstein en al die andere mensen van de Vierdaagsestichting, de gemeente, defensie, feesten, Rode Kruis, noem maar op.<br />
<br />
De burgemeester bepaalt niet de loop van de geschiedenis van de stad. Hooguit de aandacht voor de loop van de geschiedenis van de stad. Nijmegen heeft een uniek historisch kapitaal. Waar je ook gaat, je loopt letterlijk over en langs tweeduizend jaar vaderlandse geschiedenis.<br />
<br />
Wij hebben de afgelopen jaren die geschiedenis als onderscheidend element geprofileerd en uitgevent. Stad van de Romeinen en de Bataafse opstand, van Karel de Grote, van Mariken en de Gebroeders van Limburg, van de Vrede van Nijmegen, van frontstad in de Tweede Wereldoorlog en van de emancipatie van het katholieke volksdeel. Ik zou zeggen: koester Altijd Nijmegen.<br />
<br />
Koester Altijd Nijmegen, al is Nijmegen altijd meer dan alleen onze geschiedenis. Vijf jaar geleden gaf ik op deze plek aan wat ik belangrijk vond om te doen. Zorgvuldig de raad voorzitten. Dat kon natuurlijk altijd beter, maar in de gemeenteraad zijn de verhoudingen goed gebleven, er wordt scherp gedebatteerd maar gelukkig zelden op de persoon en niet alleen de meerderheid telt maar ook het argument. Ik wilde ook een goede voorzitter zijn van het college en natuurlijk een stevige bijdrage leveren aan de besluitvorming. In twee achtervolgende colleges heb ik dat kunnen doen, de eerste wat roder, de huidige wat groener. In beide colleges zijn de wethouders wel eens aangelopen tegen mijn neiging om niet alleen op het resultaat te letten maar ook op de regels van het spel. Daar is de burgemeester nu eenmaal voor ingehuurd. Ik heb met veel plezier met alle wethouders samengewerkt, ongeacht hun politieke kleur.<br />
<br />
Nijmegen maakt net als veel andere grote steden financieel moeilijke tijden mee, maar ik heb er alle vertrouwen in, sterker nog: ik weet het zeker, dat de huidige wethouders samen met mijn opvolger de stad door de crisis zullen helpen. Jan, Hannie, Bert, Turgay, andere Bert en Henk: bedankt voor jullie vriendschap en veel succes de komende twee jaar!<br />
<br />
Als burgemeester wil je de verbindende schakel in de stad zijn. Tussen al die mensen die in de stad wonen, de verschillende wijken en de verschillende culturen. En de verbindende schakel met kennis- en zorginstellingen, corporaties, verenigingen, cultuurdragers. Natuurlijk is dat soms beter gelukt en soms minder. Je brengt als burgemeester nu eenmaal je eigen persoon mee en je eigen hebbelijkheden. Maar gelooft u mij: ik heb met evenveel betrokkenheid mij sterk gemaakt voor de veiligheid in de Meijhorst als voor de samenwerking in de regio en met net zo’n enthousiasme het Waterkwartier bezocht als het magnetenlab van de Radboud Universiteit. De stad is van ons allemaal en de burgemeester ook. Nijmegen is in overdrachtelijke zin de afgelopen jaren steeds meer een open stad geworden: open voor alle inwoners, voor innovatie en experiment, voor jonge mensen die naar kennis dorsten en ondernemers die op basis van die kennis bedrijven starten. Het stadsbestuur staat in een open verbinding met maatschappelijke instellingen. De relaties met de Radboud Universiteit, UMC en Hogeschool Arnhem-Nijmegen zijn gelukkig goed en worden steeds belangrijker, samen maken wij die stad van kennis en innovatie.<br />
<br />
In letterlijke zin wordt ook aan die open stad gewerkt, bv door de aanleg van de Oversteek, onze nieuwe stadsbrug. De Nijmegenaren zijn als actieve burgers bij die open stad betrokken, zij hebben zoals dat ouderwets heet burgerzin en bekommeren zich niet alleen maar om hun eigen bevolkingsgroep. De multiculturele samenleving is, geloof ik, per Haags decreet afgeschaft, maar in Nijmegen bestaat hij gelukkig nog en ik hoop dat dat zo blijft, desnoods als een soort Asterix-dorpje tegen de verdrukking in!<br />
<br />
De stad houdt niet op bij de grenzen van de gemeente. Samen een economisch sterke regio vormen, ook over de landgrenzen heen, samen oplossingen vinden voor de toenemende druk van meer gemeentelijke taken met minder middelen. Ik geloof in regionale samenwerking en niet in competentiestrijd. Er is nu veel losgewoeld in het Rijk van Nijmegen en de stadsregio. Dat schept nieuwe mogelijkheden. Uiteindelijk zullen we tot betere bestuurlijke structuren moeten komen, misschien grote regio-gemeenten, met behoud van lokale identiteiten. Ook zie ik in het verschiet dat Nijmegen en Arnhem steeds meer als complementaire dubbelstad zullen fungeren. We doen al ons best: als Vitesse hier een keer wint, winnen wij de volgende keer in de Gelredome. Dat was gisteren een mooi afscheidscadeautje van NEC, bedankt!<br />
<br />
Over de grenzen heen reiken, dat bedoel ik. Burgemeesters kunnen vaak het voortouw nemen en doen dat ook. De contacten met al mijn collega’s waren waardevol, die zal ik missen, zeker ook de vrolijke en uiterst vertrouwelijke samenkomsten van onze burgemeesterskring!<br />
<br />
Dames en heren,<br />
<br />
Veiligheid is core business voor een burgemeester, ik noemde het al. Zo ben je officieel opperbevelhebber bij brand, al weet je weinig van tankautospuiten en bluswaterputten. Maar onze prima Nijmeegse brandweer gelukkig wel en ze hebben ook nog verstand van controle en preventie.<br />
<br />
Wat een luxe was het voor mij om op het stadhuis een hele goede afdeling Veiligheid te hebben. Erik Boelaars en zijn mensen denken na, voelden aan wat ik wilde weten, adviseren en lossen samen met wijkmanagers en andere professionals problemen op nog voordat ze echt een probleem worden. Geweldige mensen met hart voor hun vak!<br />
<br />
Dat geldt ook voor onze politie. Daar ben ik vijf jaar trots op geweest. In het bijzonder op ‘mijn’ districtschef, Aart Garssen. Wij hebben samen heel wat stormpjes doorstaan, van uit de hand gelopen kraakdemonstraties tot ernstige jongerenoverlast en van voetbalvandalisme en overvallen tot de veiligheid rond de massale herdenking van Market Garden in 2009. Operationeel ijzersterk, gevoel voor de stad en voor het bevoegd gezag, een perfecte combinatie. Dank je wel Aart!<br />
<br />
Regionaal en landelijk heb ik veel mogen doen rond veiligheid, het afgelopen jaar ook als beoogd regioburgemeester voor de politie van Oost-Nederland. Ik blijf kritisch over het nieuwe politiebestel, maar het moet een kans krijgen. Of het ook daadwerkelijk gaat werken hangt van de vraag af of de Nationale Politie een centralisatie wordt met Haagse incidentsturing òf een organisatie die thuis is in de lokale samenleving en uitvoering geeft aan wat raad en burgemeester aan prioriteiten stellen. Dat wordt dus nog een zware klus. De mensen van de veiligheidsregio wil ik bedanken voor hun werk en hun geduld, tegen Marijke van Veen zeg ik:die regionale brandweer komt er echt! Ik denk ook met veel plezier terug aan de regionale driehoek die ik samen met korpschef Henk van Zwam en hoofdofficier John Lucas en daarvoor Remco van Tooren vormde. Wij waren, ondersteund door Rinie Verhoeven, een buitengewoon soepel team, vooral omdat we prima kunnen relativeren en veel hebben gelachen. Dat heb je nodig als het spannend wordt. Ik heb veel geluk gehad met mijn veiligheidspartners.<br />
<br />
Dames en heren,<br />
<br />
Er zijn zoveel fantastische mensen die ik op zo’n dag als vandaag wil bedanken. Allemaal bij naam noemen gaat niet, dan is de biertap al gesloten voordat u de zaal uit bent. Wat was ik zonder mijn medewerkers en zonder al die mensen met wie ik heb samengewerkt? Vormen zij eigenlijk niet allemaal samen de kern, de pasvorm, zo u wilt de mal van het Nijmeegs burgemeesterschap?<br />
<br />
Ik stapte in de voetsporen van mijn voorgangers Ed d’Hondt en Guusje ter Horst. Ik mocht samenwerken met gemeentesecretaris Pier Eringa en nu Berend van der Ploeg, die naast al hun andere verantwoordelijkheden ook nog mijn vertrouwensman wilden zijn, met de leden van het directieteam, met onze griffier Tine Mientjes die mij op de hoogte hield van alle geheimen en geheimpjes van de gemeenteraad (ik beloof dat ik ze voor mij zal houden). De ambtenaren van de afdeling Strategie, de mensen van Burgerzaken, de Stadswinkel en Nijmegen heeft Antwoord, juridische zaken, de medewerkers van Communicatie, de staf die het college ondersteunt en al onze mensen die elk jaar weer de Vierdaagse probleemloos laten verlopen. U ziet er een paar langskomen. Ik heb de afgelopen weken van jullie begrepen dat ik een tikje veeleisend was, maar dat hebben jullie mij vergeven, hoop ik. Dank je wel. <br />
<br />
En wat te denken van de medewerkers die mij bij de representatie hielpen? U heeft ze allemaal wel eens gezien, als een soort schaduw van de burgemeester. Wat een dienstbaar werk hebben jullie en wat doen jullie dat goed: van bruiloften en partijen tot speeches en spelden, van carnaval en Vierdaagse tot de Vrede van Nijmegen èn deze prachtige avond, in één woord: fantastisch!<br />
<br />
De burgemeester heeft ook een kabinet (als ik dat zeg klink ik als prins carnaval). Zonder de leden van mijn kabinet had ik niet kunnen functioneren. Zij vormden mijn handen, mijn ogen en oren en vaak mijn verstand. Vroeger Marjo, Arian, Anneke, Berna en Maarten. En sinds een paar jaar vormt mijn kabinetschef Ellen met Frank, Freico, Ward en Mahalia een hecht team dat maar één doel heeft: zorgen dat die burgemeester kan presteren. Ik zal jullie zorg, jullie professionele en persoonlijke warmte erg missen. <br />
<br />
Chauffeur Jos heeft mij een paar honderdduizend kilometer rondgereden, in de stad en ver daarbuiten. De weg naar Den Haag kan hij dromen, ik ook. Het was gezellig Jos, èn veilig èn betrouwbaar. Dank je wel, ook voor alle dropjes!<br />
<br />
En natuurlijk mijn secretaresse Tessa. Rots in de branding klinkt niet bevallig genoeg, maar dat was je wel. Als er iemand in staat was mijn nukken te ondergaan en toch een goed humeur te houden, was jij het wel. Zorgzaam, accuraat en meevoelend. Mijn opvolger krijgt de beste secretaresse die er is! <br />
<br />
Ik sluit af. U vindt het vast niet erg dat ik tot slot Machteld, mijn vrouw, wil bedanken voor alle liefde en opoffering en voor alle uren dat ik thuis had kunnen zijn en dat niet was. Ik durf niet zeker te zeggen dat het beter wordt, maar de intentie is er wel…<br />
<br />
Dames en heren,<br />
<br />
Ik ging 8 januari 2007 aan de slag in de veronderstelling dat een rechtstreeks gekozen burgemeester uiteindelijk toch beter zou zijn voor de legitimiteit èn de slagvaardigheid van het lokaal bestuur. Na vijf lange jaren praktijkervaring ben ik tot het inzicht gekomen dat dit inderdaad zo is…<br />
<br />
We geven de burgemeester steeds meer bevoegdheden, maken een steeds politiekere bestuurder van hem met een steeds zwaardere verantwoordelijkheid en rekenen hem ook steeds meer als een politicus af. Alleen die laatste stap zetten we maar niet, nog niet.<br />
<br />
Ik zeg u: die gekozen burgemeester, die gaat er ooit komen! Maar ondertussen heb ik van alle achttienhonderdvijftig dagen als benoemde burgemeester van de leukste en oudste stad van het land enorm genoten.<br />
<br />
Dank u wel en hopelijk tot ziens!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-53913909241245985022011-11-23T16:34:00.001+01:002012-02-13T13:14:31.287+01:00Toespraak: Overheidsavond 2011Excellenties, dames en heren,<br />
<br />
In de allereerste plaats heet ik u namens het bestuur van de stichting Verkiezing Overheidsmanager van het Jaar van harte welkom in deze oude `grafelijke zaal, die eens per jaar natuurlijk het decor is voor het plechtig begin van een nieuw parlementair jaar. In eerdere tijden werd er gegeten, gedanst, vergaderd. En sinds een paar jaar is de Ridderzaal ook de ambiance voor de Overheidsavond van het Jaar. Dat is mooi, want overheidsdienaren, ambtenaren, zijn de moderne ridders van het rijk en van het land. Er is dus geen betere plek om de ambtenaren, de mannen en vrouwen van de overheid, te eren en te waarderen. Want dat is, wat mij betreft, niet alleen goed om zo af en toe te doen, maar vandaag de dag ook heel hard nodig. Je zou soms bijna denken dat de samenleving en de politiek menen dat ‘t ook wel zonder ambtenaren kan, in ieder geval met heel veel minder ambtenaren.<br />
<br />
Het gemak waarmee over reductie van de omvang van ministeries, gemeentelijke diensten of bestuursorganen wordt gesproken, verraadt vaak een lichte onzekerheid over het precieze belang van ambtelijke organisaties en soms regelrechte onwetendheid. Die onwetendheid zal veelal ook ten grondslag liggen aan het dedain en misprijzen dat je aan stamtafels en in koffiehuizen en televisiepraatprogramma’s soms kan horen. Ambtenaar is bureaucratie is omslachtig is formalistisch is niet wat mensen nodig hebben. <br />
Dat beeld bestaat maar al te vaak en wordt ook regelmatig gevoed door politieke vertegenwoordigers. Daar moeten we vanaf en vanavond is een van die momenten om het eens om te draaien. <br />
<a name='more'></a>Dames en heren, <br />
<br />
Een oratio pro domo, ik weet het, maar wat zou de politieke besluitvorming in ons land waard zijn zonder ambtelijke ondersteuning? Diegenen onder u die wel eens betrokken waren bij een kabinetsformatie, weet dat ’t lastig, zo niet onmogelijk is, zonder de concensieuze medewerkers van Algemene Zaken die de politieke onderhandelaars en informateurs ondersteunen en het regeerakkoord grotendeels schrijven of de rekenmeesters van Financiën die alle varianten om het financieel-economisch ‘ motorblok’ in elkaar te zetten al hebben becijferd en van voor en nadelen hebben voorzien. Ambtenaren, loyale, slimme en hardwerkende ambtenaren staan aan de wieg van overheidszorg, schrijven de regels die wij in de wet willen hebben, voeren die wetten uit, zorgen voor de dienstverlening aan burgers en bedrijven, leggen nieuwe maatschappelijke vraagstukken voor, dragen strategieën aan en handhaven, helpen en sporen op waar dat nodig is. Anders gezegd: onze parlementaire democratie, onze samenleving is gebouwd op de back bone van het ambtelijk apparaat. <br />
<br />
Ik vind het echt van het allergrootste belang dat we ons ambtenarencorps vieren, de mensen die samen de overheid vormen, waarderen. En laten we dat vooral nu doen, op het moment dat in alle overheidsdiensten wordt bezuinigd. Die ombuigingen zijn vaak onvermijdelijk, vanzelfsprekend kan de omvang van de overheid niet buiten schot blijven en ja, er kan veel rationeler met onze hele overheidsorganisatie worden omgesproken. Maar het is goed om ons te realiseren dat de reductie van ambtelijke diensten niet altijd parallel loopt met het reduceren van overheidstaken. Het belang van de overheidsdienaren zal vaak dus alleen maar toenemen, de druk zal alleen maar toenemen, de vraag van politiek en samenleving naar ambtelijke topkwaliteit zal alleen maar toenemen.<br />
<br />
Kortom, dames en heren, leve de overheidsberedderers zoals minister Donner ze vorig jaar omschreef. Vanavond wordt de Overheidsmanager van het jaar 2011 gekozen en hij (want het zijn dit keer drie mannelijke genomineerden) is natuurlijk de beste van dit jaar, maar symboliseert ook alle andere leidinggevenden in de publieke sector die vertrouwenwekkend, inspirerend, innovatief en standvastig zijn. Door deze verkiezing bedanken wij ook hen allemaal. <br />
<br />
Dit is ook het moment om mijn dank uit te spreken aan de beide ministers voor hun aanwezigheid vanavond. Minister Piet Hein Donner van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties die als De overheidswerkgever traditiegetrouw de trofee aan de overheidsmanager 2011 zal uitreiken, en minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie die vanavond de derde Overheidslezing zal uitspreken. Dank dat u er bent, dank dat u op deze wijze uw betrokkenheid bij de overheidsmanagers laat blijken.<br />
<br />
In het bestuur van de stichting nemen we na een lange periode afscheid van Albert Jansen. Dank je Albert voor je zeer actieve inbreng en steun! Ik verwelkom ook het nieuwe bestuurslid Wim Schimmel. En hopelijk ook Cathy van Beek. <br />
In de jury, onder de onvolprezen leiding van Johan Remkes, is Jacqueline Rijsdijk opgevolgd door Judith Meulenbrug. Ik wil eveneens Jacqueline hartelijk bedanken voor haar inzet en tijd!<br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
De stichting VOMvhJ bloeit en groeit. Onder leiding van een van de vorige winnaars van de titel werd het afgelopen jaar nog een inspirerende avond over (en voor) lastige leiders georganiseerd, wij geven nieuwe kansen aan partners en supporters van de stichting en de `overheidsavond uit de wereld van overheid, non-profit en bedrijfsleven. Zorg dat u er bij bent als volgend jaar voor de 15de maal de OM wordt gekozen en de minister-president, dat heeft hij nu al toegezegd, de lustrum-Overheidslezing zal uitspreken. <br />
<br />
Ik wens u allen een mooie en inspirerende avond toe!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-1309318185009127012011-07-19T16:33:00.002+02:002012-02-13T13:15:26.414+01:00Toespraak: Dinsdagdiner VierdaagseDames en heren, <br />
<br />
Het is weer Vierdaagse-dinsdag, de lopers hebben hun eerste dag er op zitten, de feestgangers maken zich op voor de vierde achtereenvolgende avond vol muziek en jolijt (en drank en wat regen), het vuurwerk staat klaar om ontstoken te worden en u bent traditioneel de gast van de stad Nijmegen voor een diner op dit mooie schip ‘Jules Verne’. Voor de meeste van u vormt dit dinsdagdiner met vuurwerk toe ook een vaste traditie, voor een enkeling is het de eerste keer, laat ’t in ieder geval niet de laatste keer zijn.<br />
<br />
A special word of welcome of course to the American ambassador in the Netherlands, Fay Hartog Levin and her husband Daniel. Wonderful to have you in our midst this evening. I am sure you will enjoy once again the hospitality of the city your father and grandparents knew so well. They must have seen the walkers go by in the early days of the Four Day Marches, which were organized for the very first time in Nijmegen in 1925. Perhaps even one of your ancestors actually marched himself. <br />
<br />
Let me also welcome all our other international guests, bienvenue madames et messieurs, herzlich wilkommen meine Damen und Herren, besonders auch die gute Freunden und Nachbarn aus unsere Euregio.<br />
<a name='more'></a>Dames en heren, <br />
<br />
Elke stad en elke regio presenteert zich in deze tijden als uniek, onderscheidend, buitengewoon speciaal, een paradijs op aarde. Er gaat niets boven de ene stad, je vindt het in de andere, het leeft in weer een derde en je wordt verrast in de volgende. Allemaal op zoek naar het onderscheidende dat toeristen trekt, ondernemers laat komen èn blijven en nieuwe inwoners aaan zich bindt. <br />
<br />
Ik vrees dat Nijmegen daarop geen uitzondering vormt. Ondanks de wijsheid van een oud joods gezegde dat luidt: maak jezelf niet zo groot want je bent niet zo klein, hebben ook wij de neiging om de verdiensten van onze prachtige stad flink op te poetsen. We zouden kunnen zeggen: de oudste stad van het land, de stad met de mooiste omgeving, de kennisstad waar Nobelprijzen worden gewonnen, de stad van de internationale Vrede van Nijmegen, de stad van de grote Middeleeeuwse kunstenaars, van Mariken, van de oorlogsgeschiedenis, van Karel de Grote, van de popcultuur, van schrijvers als Anton van Duinkerken, Godfried Bomans, A.F.Th. van der Heyden, Frans Kellendonk, Frans Kusters, Thomas Verbogt. Ik kan zo nog wel even doorgaan en dat is natuurlijk ook eigenlijk de bedoeling. Een eindeloze hoeveelheid loftuitingen en onderscheidende kenmerken, vandaar dat wij als motto voeren Altijd Nijmegen. <br />
<br />
Maar de werkelijkheid is natuurlijk dat Nijmegen in de allereerste plaats haar bekendheid en onderscheidend profiel te danken heeft aan, heel simpel, al die mensen die in Nederland en ver daarbuiten wel van een wandelingetje houden en dat op zijn tijd in deze buurt plegen te doen. <br />
<br />
Dat sportief wandeltochtje, ooit als een militaire excercitie begonnen, is in de loop van de decennia een beetje uit de hand gelopen en heet nu officieel The Walk of the World. En inderdaad, all over the world is de Vierdaagse bekend geworden, the Nijmegen 4 Day Marches. Van een paar honderd wandelaars, werden het er een paar duizend en nu al sinds jaar en dag zijn die gelimiteerd tot max 45 000, omdat het anders niet meer leuk lopen is. Dat is op zichzelf al een indrukwekkend aantal mensen, maar het 15-voudige, zo rond de 700.000 mensen, komt die voetgangers toejuichen langs de route en op de laatste kilometers op de Via Gladiola. <br />
<br />
Ik zou zeggen, dat is al meer dan genoeg om te spreken van een onderscheidend en profilerend evenement waar een stad trots op mag zijn, ik ken een paar collega-burgemeesters die zo zouden willen ruilen. <br />
<br />
Maar er is vanzelfsprekend nog meer. Die wandelaars en die honderdduizenden toeschouwers mogen best een beetje vermaakt worden, dat is ook niet gek voor de kassa van de Nijmeegse middenstand, dat vonden enkele ruimdenkende ondernemers ruim 40 jaar geleden. Zij organiseerden voorzichtig de eerste feestjes in de binnenstad en dat is uitgegroeid tot het grootste meerdaagse publieke evenement van Europa, de Vierdaagse-feesten met tussen de één en anderhalf miljoen bezoekers, meer dan 2000 artiesten op tientallen podia en muziek in alle stijlen en smaken. Ook dat is dus een beetje uit de hand gelopen. <br />
<br />
Ik heb ze als jongen zien ontstaan, die feesten, ik heb er als student van genoten. Zo zeer zelfs dat ik in die tijd het zelf eerder over de Avond- en Nachtvierdaagse had dan over de wandeltocht, kwestie van prioriteit. Ik heb de Vierdaagse dan ook nooit zelf gelopen, ik biecht het hier maar op, ik hield te veel van de feesten…<br />
<br />
En u begrijpt, als burgemeester van mijn prachtige stad, heb ik elk jaar opnieuw een goed excuus om niet zelf de wandelschoenen aan te doen: de veiligheid, de ontvangsten, de representatie. Het is ook een kwestie van delegeren natuurlijk, dus ook dit jaar doen twee wethouders namens het gehele Nijmeegse college mee, wij moedigen ze aan en lijden met ze mee! Mijn bewondering voor de echte lopers kent vanzelfsprekend geen grenzen.<br />
<br />
En ik beken u, de enige spierpijn die ik zelf deze week oploop is die in mijn nek van het naar boven kijken hoe de weergoden zich gedragen en natuurlijk vrijdag als ik duizenden handen heb geschud van al die lopers die hun kruisje hebben verdiend. <br />
<br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
De Vierdaagse is een schitterend Nijmeegs feest, het zit in onze genen en verenigt iedereen. Wie in de binnenstad woont en niet tegen een beetje feestgedruis kan, zit nu in Zuid-Frankrijk, maar dat zijn er niet veel. Zo lang ik mijn stad ken, weet ik niet anders dan dat de Nijmegenaren leven in het ritme van de Vierdaagse: vóór de Vierdaagse werken we, tijdens de Vierdaagse lopen of feesten we en beiden tegelijk, nà de Vierdaagse doen we even helemaal niets. Het is een beetje ons eigen carnaval zou je kunnen zeggen, ook met kruisjes na afloop maar zonder de as op ons hoofd. <br />
<br />
Het is mooi dat ik hier vanavond velen van buiten Nijmegen als gast mag begroeten, voelt u zich vanavond ook een beetje Nijmegenaar in het hart (Nimwegenaor in mien hert) en geniet van het gezelschap, het vuurwerk en de nacht als u daarna nog het vertier in wilt. <br />
<br />
En van het diner natuurlijk. Soms staat er tussen de gerechten door een spreker als een soort tussendoortje gepland. Vanavond is dat natuurlijk anders. Vanavond staan de fraaie en lekkere gerechten gegroepeerd rondom een spreker die wat mij betreft de kern van het menu vormt. <br />
<br />
Ik zal hem later introduceren. <br />
<br />
Ik wens u een leuke avond in goed gezelschap en hef graag met u het glas op Nijmegen en onze onvolprezen Vierdaagse!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-37750822210206004252011-05-09T16:31:00.001+02:002012-02-13T13:15:50.814+01:00Toespraak: Congres Veiligheidsberaad(Na enkele inleidende woorden met dank aan de minister)<br />
<br />
De veiligheidsregio’s en het Veiligheidsberaad merken dat we in een periode verkeren waarin er echt heel veel gebeurt. Zodanig veel dat je het met recht een transitieperiode kunt noemen, waarin ook sprake is van een paradigmashift. De veiligheidsregio’s zijn er net, maar komen in een nieuwe wereld terecht. Dat vraagt om grondig nadenken, om visieontwikkeling en om een strategische agenda van de veiligheidsregio’s, van de professionele organisaties, van het bestuur en van de rijksoverheid.<br />
<br />
Laat ik die omgeving nog eens even schetsen, aanvullend op wat de minister net heeft gedaan. Mei 2011 zijn er nieuwe wetsvoorstellen in aantocht die nog voor het zomerreces naar de Tweede Kamer gaan. Ik noem de voorstellen voor het Instituut Fysieke Veiligheid, de regionalisering van de brandweer en de nationalisering van de politie. Het laatste voorstel richt zich op centralisatie van het beheer, maar toch ook – u zult het er niet allemaal mee eens zijn – een zekere centralisatie van de beleidsvorming.<br />
<a name='more'></a><br />
Hoe raakt dat nu de veiligheidsregio’s en de verdere ontwikkeling daarvan? U weet als geen ander dat de veiligheidsregio’s dit jaar ongelooflijk druk zijn met de implementatie van de Wet veiligheidsregio’s en het opstellen van regionale beleids- en crisisplannen. De wereld waarin u dat moet doen, verandert snel en is in meerdere opzichten zeer onzeker.<br />
<br />
Enkele medewerkers van veiligheidsregio’s, de heer Buitink van de Veiligheidsregio Utrecht en de heer Boot van de Veiligheidsregio Brabant-Noord, hebben een interessante notitie gemaakt waarin ze die omgeving hebben gescand: regionalisering van de brandweer, de doorontwikkeling van de GHOR naar de positie van vraaggerichte regisseur, de operationele en bestuurlijke informatievoorziening, versterking van de intergemeentelijke aanpak van de gemeentelijke crisisbeheersingsprocessen en versterking en verbetering van het multidisciplinair opleiden, trainen en oefenen.<br />
<br />
<br />
<br />
Naast de nationalisering van de politie is er ook sprake van bezuinigingen van 10 miljoen, respectievelijk op termijn 50 miljoen euro, op het meldkamerdomein. Dat betekent opschaling naar tien of misschien wel naar drie meldkamers binnen één landelijke meldkamerorganisatie. Hoe strookt dat met de verantwoordelijkheden van 25 veiligheidsregio’s en meer nog, met de verantwoordelijkheid van meer dan vierhonderd gemeenten als decentraal autonoom bestuur? Dat zijn óók vragen die moeten worden beantwoord, want de minister heeft gelijk dat wij nog voor het najaar bij elkaar komen om daar knopen over door te hakken.<br />
<br />
Ik noem ook de beleidsvorming in de publieke gezondheidssfeer, de wijziging van de Wet publieke gezondheid tweede tranche, de GGD’s die zich ontwikkelen op de schaal van de veiligheidsregio’s. Wat betekent dit nu precies, wat is hun taak en verhouding met de GHOR? Waar komt het zwaartepunt te liggen, bij de in de veiligheidsregio ingebedde GHOR, bij de GGD? Hoe wordt de nieuwe directeur Publieke Gezondheid gepositioneerd? <br />
<br />
Ik noem ook de al enkele jaren geleden ingezette koers van de brandweer, de NVBR en Raad van Regionaal Commandanten, ondersteund door het Veiligheidsberaad, naar een nieuwe visie op de brandweer. In het kader van zijn strategische reis onderzoekt de brandweer mogelijkheden om de focus te verleggen naar de voorkant van de veiligheidsketen. Van repressie naar preventie en van preventie naar proactie.<br />
<br />
Wat betekent dat? In ieder geval meer samenwerking met maatschappelijke partners, meer verantwoordelijkheid van maatschappelijke partners en meer verantwoordelijkheid van burgers. Het betekent ook een verschuiving van de competentie blussen naar de competentie om samen met maatschappelijke partners vraagstukken te kunnen oplossen. Dat is dus ook een grote verschuiving in de kostenbeheersing nu de kosten bij de brandweer de afgelopen dertig jaar enorm zijn uitgedijd.<br />
<br />
Die bezuinigingen bepalen ook ons speelveld. Gemeenten moeten door de rijksbezuinigingen en door de verminderde opbrengsten en inkomsten van de gemeenten zelf ook stevig inleveren, óók als het gaat om het veiligheidsdomein. Dat betekent dat gemeenten moeten bezuinigen op hun bijdrage aan de veiligheidsregio’s. Dat betekent dat ze bezuinigen in de financiering van hun eigen gemeentelijke brandweer. Dat betekent dat ze bezuinigen op de ruimte voor integraal veiligheidsbeleid en het betekent ook dat ze bezuinigen op de beschikbare middelen voor de gemeentelijke kolom in die veiligheidsregio’s.<br />
<br />
Die dingen kun je niet negeren. Die kun je ook niet redresseren door te zeggen: 'met minder moet het beter gaan'. Het betekent dat er prioriteiten moeten worden gesteld, dat er gediscussieerd wordt over zaken als minder mensen op de tankautospuit. Het betekent dat we keuzes moeten maken – hier, op het niveau van de minister, het kabinet, de wetgever – en dat we moeten durven aangeven welke risico’s we als samenleving wel denken te mogen nemen. Eén ding is zeker: 100 procent veiligheid tegen 70 procent financiering kan niet, hoe goed we ook ons best doen.<br />
<br />
<br />
<br />
Dat zeg ik ook tegen de achtergrond van de keuze van het kabinet om bezuinigingen te plegen op de brede doeluitkering van in totaal 6 procent. De rijksmiddelen voor de rampenbestrijding en crisisbeheersing worden beperkt. Ook dat is overigens een duidelijke politieke keuze. Een keuze met gevolgen, die leidt tot een discussie over wat we wel en niet moeten of nog kunnen doen.<br />
<br />
Tot zover de scan van de omgeving en het klimaat waarin het Veiligheidsberaad, de veiligheidsregio’s, de brandweer, de GHOR, de politie en de gemeenten moeten functioneren. Het betekent heel veel in heel korte tijd. Dat is een uitdaging. Dit is geen reden voor pessimisme of cynisme. Integendeel. We moeten wel scherp blijven en kiezen. <br />
<br />
Hoe nou in hoofdlijnen daarop te reageren? Ik zie vier punten die ik met u wil nalopen. Vier noodzakelijke ontwikkelingen. In de eerste plaats een verdere regionalisering van middelen en van beleid. In de tweede plaats de ontwikkeling van bovenregionale samenwerking. In de derde plaats verbetering en verduidelijking van de nationale verantwoordelijkheden en van de samenwerking Rijk en regio’s.<br />
En tenslotte de focus op een paar echte kerndoelen, die ik heel kort zou willen omschrijven als de vergroting van de zelfredzaamheid en de verantwoordelijkheden van maatschappelijke partijen, investeren in de professionalisering van de netwerken en van de ketens, investeren in onze informatievoorziening – óók multidisciplinair – en investeren in de samenwerking op een breed terrein met alle partners die in de veiligheidsregio’s iets kunnen betekenen.<br />
<br />
<br />
<br />
Kort iets over eerste punt, en dan met name het punt van de regionalisering van de brandweer. Als de politiek duidelijkheid heeft geschapen, laat er dan geen <em>road barriers</em> op de weg worden geplaatst. Noch door de vrijwilligers, maar ook niet door de Tweede Kamer. Laat daar duidelijkheid over bestaan.<br />
<br />
Daarnaast zijn er nog altijd gemeenten die zeggen dat zij niet hoeven te regionaliseren zolang de wet niet in het <em>Staatsblad</em> staat. Dat is zo, niemand kan hen dat recht ontnemen. Tegelijkertijd hoop ik dat zij tot het besef komen dat zij een achterhoedegevecht voeren. Ik heb de minister goed gehoord. Hij sprak over de basisprincipes eenhoofdige leiding, beheer op regionaal niveau en personeel in dienst van de regio. Dat laatste, de positie van het personeel, staat niet in het wetsvoorstel. Als de minister echt meent dat dit een basisprincipe is, laat het dan ook een onoverkomelijk basisprincipe zijn en neem het op in de wet.<br />
<br />
Ook zal moeten worden geïnvesteerd in de veiligheidsregio en de territoriale grootte daarvan als hét platform voor bestuurlijke afstemming en gezamenlijke beleidsontwikkeling. Ik zeg dat met name omdat ik in veel regio’s dat soort ontwikkelingen ook werkelijk zie, ook tegen de achtergrond van de centralisatie van het beheer van de politie. Natuurlijk zie je het in de fysieke veiligheidszorg, maar je ziet ook dat er toenemende behoefte bestaat om gemeentelijke inspanningen op elkaar af te stemmen op het territoir van de veiligheidsregio’s, ook als het gaat om onderwerpen die meer op het sociale veiligheidsvlak liggen. Dat is de afgelopen jaren ook gestimuleerd door de Rijksoverheid.<br />
<br />
Je zag dat die schaal een natuurlijke grootte heeft. Daar is in geïnvesteerd. Door burgemeesters, door gemeenten, door regio’s. Veiligheid in bredere zin, integraal veiligheidsbeleid van de gemeenten met behoefte aan afstemming op regionaal niveau. Ook daarom is het territoir van de veiligheidsregio’s van belang. Ook de politiezorg heeft daarin een natuurlijke structuur, in elk geval voor de bestuurlijke afstemming, maar wat het Veiligheidsberaad betreft ook voor de politiële organisatiestructuur.<br />
<br />
Dat heeft het Veiligheidsberaad eerder ook aan de minister gemeld. Zorg dat voor de politie volgens het principe van de schaalgrootte van de veiligheidsregio’s een bestuurlijk overleg wordt georganiseerd. Ik vraag daar aandacht voor omdat je die discussie nu gaat krijgen. Er is landelijk een kwartiermaker aangesteld. Die zal natuurlijk zijn eigen politieprincipes willen inbrengen. Dat is logisch. Maar dan horen nu ook gesprekken te worden gestart over de bestuurlijke uitgangspunten en daarin horen we tot elkaar te komen, in plaats van dat wij als burgemeesters te horen krijgen wat de politielijn hierover heeft afgesproken. Ik zou zeggen: laten we durven investeren in die veiligheidsregio en het bestuurlijk gremium die dat biedt, ook voor wat betreft de politiezorg.<br />
<br />
Het volgende punt is de bovenregionale samenwerking. Daarbij doel ik onder meer op het Instituut Fysieke Veiligheid. Daar zijn we al een eind mee. Met een stuurgroep waar iedereen hard aan heeft meegewerkt en met een kwartiermaker, Theo Bakhuizen, die iedereen spreekt om ervoor te zorgen dat ook die bestuursstructuur goed wordt uitgelijnd, zodat we op het moment dat de wet in het <em>Staatsblad</em> staat kunnen beginnen. Volgens mij loopt dat redelijk voorspoedig. Dan krijg je dus op korte termijn een club waarin centrale voorzieningen een plaats krijgen. Een voorziening van en voor de veiligheidsregio’s, maar overigens ook belast met de wettelijke taken en een relatie met de minister en het ministerie. Van belang is dat we ook bovenregionaal investeren in de samenwerking en de realisatie van beleidsontwikkeling, in visieontwikkeling, rond ICT, Netcentrisch Werken en tal van andere relevante onderwerpen.<br />
<br />
Dan tot slot die duidelijkheid over nationale verantwoordelijkheden. GRIP op de toekomst van de veiligheidsregio’s, is het thema van dit bestuurlijk congres. Ik lees net als de minister dat er – naar aanleiding van de brand in Moerdijk – discussie ontstaat over de vraag of we niet naar een GRIP 5 moeten. Ik zag zelfs in een blad (<em>Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing</em> maart/april 2011, red.) dat de zeergeleerde heer Muller voor een GRIP 6 pleit. Je kunt dan zelfs de coördinatie in Brussel leggen… Het roept wel een aantal vragen op, zeg ik in alle eerlijkheid. Ik zou willen waarschuwen dat we niet al te snel positief moeten antwoorden op de vraag of er niet nog meer rijkscoördinatie moet komen en zo ja voor welk onderwerp. Wie verantwoordelijk wil zijn voor regionale crisisbeheersing moet ook bereid zijn daarop te investeren, zeg ik alvast maar ter introductie van de discussie. Ik vind ook dat de Wet veiligheidsregio’s en de structuur helder zijn. We hebben burgemeesters, die zijn ervoor benoemd, die zijn er deels voor opgeleid, we hebben veiligheidsregio’s, we hebben een overlegstructuur als het over de veiligheidsregio’s heengaat, commissarissen van de Koningin die een rol spelen, dus ik zou voorzichtig willen zijn met voor te stellen daar weer bovenop een rijksverantwoordelijkheid te creëren. Waarvoor hebben wij nou een lokaal en verlengd lokaal bestuur? Hebben wij daar geloof in? Laten we dat dan ook benutten.<br />
<br />
Ik zeg dat ook omdat nadrukkelijk de vraag speelt hoe wij met de veiligheidsregio’s in de toekomst moeten omgaan. Het is nu een beetje half-half. Er is lokaal bestuur, verlengd lokaal bestuur en tegelijkertijd zitten er elementen in van functioneel bestuur. We zijn daarin hybride. Halfslachtig ook. Dat zie je aan de financiering, je ziet het aan de wet en je ziet het aan de politieke cultuur. Dat laatste niet zozeer van deze minister, maar zeker in de Kamer die de neiging heeft om als er iets gebeurt onmiddellijk standaardisatie en lokale inmenging te eisen. Die vraag moet fundamenteel een keer worden beantwoord. Willen wij dat de structuur van de crisisbeheersing en rampenbestrijding en de daarbij behorende diensten en organisaties tot het lokale domein behoren, tot de ‘decentralisatie’? En zo niet, laten we dat dan zo doorgaan? Ik weet dat deze minister van duidelijkheid houdt en hoop dat hij op dat punt een duidelijke positie wil innemen.<br />
<br />
Tot slot, als het gaat om die bovenregionale verantwoordelijkheden en de rijksverantwoordelijkheid: we zullen met z’n allen die nationale politie moeten opnemen binnen de veiligheidsregio’s. Dat is ingewikkeld en kwetsbaar. Ik zeg dat tegen de achtergrond van de rapportage van de Raad van Korpschefs: de relatie tussen de veiligheidsregio’s en de politie is nog kwetsbaar en kan nog beter aan beide kanten. Dat betekent dat als we naar de nationale politie gaan, we moeten voorkomen dat de politie zich loszingt van de veiligheidsregio’s maar dat juist dan extra wordt geïnvesteerd in die relaties, in de partners over en weer, op het niveau van de veiligheidsregio’s.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-5028131638745052712011-03-16T16:30:00.001+01:002012-02-13T13:50:50.575+01:00Toespraak: Health Valley EventDames en heren,<br />
<br />
Wij praten hier vandaag in de oudste stad van Nederland over innovatie als grondstof voor onze toekomst. Maar al tweeduizend jaar vóórdat Nijmegen werd gesticht, en dus ruim vierduizend jaar vóór dit Health Valley Event, begonnen onze voorouders uit het Neolithicum in het huidige Groot-Brittannië, aan de ‘Grimes Graves’. Een indrukwekkende en uiterst innovatieve onderneming, die maar liefst vijf eeuwen duurde. Zij groeven honderden mijnschachten, op zoek naar vuursteen. Ze hadden ontdekt dat vuursteen zich beter als gereedschap laat gebruiken dan hout of dierlijke botten. Stelt u zich eens voor wat zij zonder moderne hulpmiddelen moesten doen voor ze eindelijk vuursteen konden delven. Ze moesten vele tonnen aarde uitgraven, mijnen verlichten, stutten en ladders maken. Maar zij wisten waarvoor ze het deden, want ook toen al gold: innovatie leidt tot technologische voorsprong, leidt tot meer welvaart en welzijn dan bij de buren. <br />
<br />
De wereld nu lijkt in dát opzicht op die van toen, maar het tempo van de technologische veranderingen is nu nauwelijks nog bij te benen. Vijfhonderd jaar graven is nu vijf jaar razendsnel innoveren geworden en nog eens. Regio’s, kennisinstellingen en bedrijven beconcurreren elkaar in hoog tempo en wereldwijd om research&development, én het daarbij behorende onderzoekstalent. Wie niet vernieuwt, verliest. <br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Daarom práten we vandaag niet alleen over kansen op het gebied van life sciences, we willen vooral ook concreet bedrijven, overheden, kennis-, gezondheids- en zorginstellingen aan elkaar koppelen, om zo te komen tot nieuwe, krachtige economische structuren waarin kennis concreet wordt omgezet in kunde en kassa.<br />
<br />
Gerard Kleisterlee, overigens in Nijmegen opgegroeid, stelde ooit dat de medische sector met een omzet van drie triljoen dollar de grootste dienstensector in de wereld is met legio zakelijke kansen en wetenschappelijke mogelijkheden.<br />
<br />
Nijmegen en de wijde regio zijn zich zeer bewust van die kansen en mogelijkheden. De medische sector is alleen al in deze stad met ruim 23.000 á 24.000 directe arbeidsplaatsen en veel indirecte werkgelegenheid de grootste werkverschaffer. Het is ook een essentiële schakel in de kenniseconomie. Die kenniseconomie ontwikkelt zich voorspoedig binnen een krachtig netwerk van bedrijven, universiteiten en kennisinstellingen in de kennisregio Nijmegen, Arnhem, Wageningen. Een regio die zich kan meten met de internationale top op het gebied van voeding, beweging en gezondheid, en die dus cruciaal is voor onze nationale economie.<br />
<br />
De toegevoegde waarde van de regio ligt in de clustering van kennisintensieve bedrijvigheid en opleidingscentra. Die clustering is van economisch levensbelang voor heel Nederland. Kennisinstellingen als de Radboud Universiteit en de Hogeschool Arnhem-Nijmegen zorgen er bijvoorbeeld voor dat de regio één van de hoogst opgeleide beroepsbevolkingen van Nederland heeft. Zo heeft een kleine 50 procent van de bevolking van de agglomeratie tenminste een Hbo-opleiding. Kennisintensieve bedrijven profiteren van die goed opgeleide bevolking én stimuleren op hun beurt ook weer dat andere hoogwaardige bedrijven en ‘knappe bollen’ in de regio blijven of ernaar toe komen. <br />
<br />
Een Nijmeegs bedrijf als Synthon staat symbool voor de potentie van deze kennisregio. Een klein bedrijfje, twintig jaar geleden gestart door twee jonge scheikundigen vanuit het bedrijvencentrum van de Radboud Universiteit, en nu uitgegroeid tot een internationale speler met 1250 werknemers in 9 landen en 4 continenten. Dit soort hoogwaardige bedrijven die voortkomen uit onze kennisinstellingen stimuleren innovatie en leiden tot de zo vurig gewenste kennisvalorisatie: kennis leidt tot kunde leidt tot kassa! Uitvindingen, producten en onderzoeken uit Nijmegen gaan de hele wereld over en dragen bij aan de economische groei en de goede naam van stad, regio - én Nederland - als aantrekkelijke kennis- en vestigingsplaats. <br />
<br />
De uitdaging is om die bedrijven en talenten aan ons te binden. Slimme mensen in sterke steden bepalen de richting van toekomstige economische ontwikkelingen. Uit alle onderzoeken blijkt dat zij de motoren van onze kenniseconomie zijn. Juist in tijden van crisis moeten die motoren op volle toeren draaien om onze economie op de been te helpen én te houden. Ik werk daarom, samen met andere steden, aan een nieuw, krachtig kennisstedennetwerk, waarin steden, omliggende universiteiten, UMC’s en andere kennisinstellingen samenwerken en optrekken naar Den Haag. Want als we willen bijblijven in een globaliserende economie en niet dat land van zesjes willen zijn, moeten we keuzes maken, maar vooral ook extra investeren in kennisinstellingen en -steden. <br />
<br />
Ook de samenwerking in Health Valley is daarbij van cruciaal belang. Health Valley zorgt ervoor dat er meer geld beschikbaar komt voor onderzoek en ontwikkeling, zowel binnen de bedrijven als vanuit de overheid. Een ander knelpunt waarin Health Valley een essentiële rol kan vervullen is de ‘verzuiling’ in onze kennissamenleving. <br />
<br />
Bedrijfsleven en onderwijs vormen nog te veel aparte zuilen. Daartussen zijn wel al loopbruggetjes, maar dat moet een brug worden met brede rijbanen. Kortom, er is nog veel te doen. Maar door een goede samenwerking van bedrijven, universiteiten en kennisinstellingen in de medische en gezondheidssector kan er nog veel moois voor de regio in het verschiet liggen. <br />
<br />
Ik ben dan ook blij dat u vandaag met zo velen hier aanwezig bent bij dit Health Valley Event om die samenwerking verder te versterken. Het kan geen toeval zijn dat juist vandaag de Minister President hier in Nijmegen is om in het UMC St. Radboud een innovatieve scanner in gebruik te nemen en dat de vice-president vanmiddag zijn opwachting maakt bij dit congres. Health Valley heeft potentie en dat is goed nieuws voor ons én de rest van Nederland!<br />
<br />
Roelof De Wijkerslooth, voorzitter van de Radboud Universiteit, zei ooit: ‘Onderzoeken en ondernemen is niks voor bange mensen, en in Nijmegen weten we wat ondernemen in de kenniseconomie is’. Velen van u hebben dat al bewezen, maar ik hoop dat u zich er vandaag opnieuw door laat inspireren. <br />
<br />
Ik hou het hier graag bij, want over ondernemen en innovatie moet je niet te veel praten, je moet het vooral doen!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-41920739881921912982011-02-22T16:29:00.000+01:002012-02-07T16:30:24.724+01:00Toespraak: Herdenking bombardement<strong>Excellenties, mijnheer de Commissaris van de Koningin, collega's van nabije gemeenten, dames en heren, jongens en meisjes, <br />
</strong>Opnieuw is het hier volgelopen. Jong en oud, Nijmegenaren en van ver daarbuiten. Elke dag blijkt weer dat wij herdenken belangrijk vinden, dat wij willen gedenken wat hier gebeurd is, wie daar bij waren en wie de slachtoffers waren. Het bombardement op Nijmegen, 22 februari 1944, is in ons collectieve geheugen vastgezet en dat blijft zo, zelfs als er niemand meer over zou zijn die het zelf heeft meegemaakt. <br />
<br />
Het doet mij goed dat u hier bent. Ik mag dat in het bijzonder zeggen tegen degenen die het bombardement zelf hebben meegemaakt en tegen hen die toen, 67 jaar geleden, geliefden verloren. Wij gedenken die geliefden met u. <br />
<br />
Ich bin Ihnen, Herr Botschafter Dr. Behr, sehr erkenntlich das Sie heute bei uns sind um zusammen mit die Nimwegenaren alle Opfer von 22 Februar 1944 zu gedenken. Die Opfer waren nicht nur holländische Einwohner von Nimwegen und andere Gemeinden, aber auch junge Deutsche. <br />
<br />
I would like to express my appreciation to the deputy Chief of Mission of the US Embassy, mr Edwin Nolan, for accepting our invitation to adress this ceremony today on behalf of the American people. <br />
<br />
Dames en heren, hoe vaak je de foto's ook ziet, de foto's van de ravage na het bombardement, het went nooit, het blijft verbazen, schokken. De ramp, de ravage en de chaos en de totale leegte daarna, er was letterlijk een halve stad weggeblazen. Leegte waar ooit kerken stonden, woonhuizen, winkels, horecagelegenheden. Leegte waar mensen waren geweest, leegte in de harten en hoofden van nabestaanden en van mensen die het bombardement zelf maar net overleefden. <br />
<br />
Ik moet zelf aan deze leegte denken als ik dezer dagen langs Plein 44 loop, de vertrouwde contouren zijn recentelijk weggeslagen en opeens is die leegte van toen voelbaar, van de dag dat het Plein zomaar uit het niets ontstond als een zichtbaar gat in het fysieke en emotionele hart van Nijmegen. <br />
<br />
Bijna 800 mensen zijn bij het nooit bedoelde, ongeplande, en toch gebeurde bombardement omgekomen. We weten nu dat het woord "vergissing" de lading van de dodelijke vlucht van 22 februari 1944 niet helemaal dekt. Misverstanden, miscommunicatie, gebrek aan heldere instructies, onzekerheid, het speelde allemaal mee. Hoe moeilijk was het in de eerste decennia na de oorlog om te accepteren dat onze bevrijders ook fouten hadden gemaakt, dat geallieerden niet alleen maar goed en onfeilbaar waren geweest. Waar zwart en wit zo scherp waren gescheiden, licht en donker harde contrasten waren, daar paste geen nuances, geen realistische kijk op wat er echt gebeurd was, door echte mensen van vlees en bloed. <br />
<br />
Het leed is door een betere blik op het verleden natuurlijk niet minder geworden, maar dat we ons scherper bewust zijn van het verleden en dat beter kunnen plaatsen, geeft ons misschien wel meer mogelijkheden om nu en in de toekomst met dat schrille verleden om te gaan. We kunnen hopelijk steeds beter de leegte die op die fatale dag onze stad in werd gebombardeerd een plek geven in ons huidige volle leven. <br />
<br />
Die leegte van 22 februari is op Plein 44 nog altijd voelbaar, maar evenzeer hier, waar wij nu herdenken. Dit is de meest schrijnende plek. Er staat nog een kastanjeboom, maar geen kleuterschool meer. De zusters van Jezus Maria Josef zijn er niet meer, de spelende en lachende kinderen zijn er niet meer, de vrolijke beweging is bevroren. De schommel staat voor altijd stil. Leegte en stilte. we herdenken in stilte, maar het is ook de scherpste herinnering, de eerste ervaring van overlevenden: het ogenblik nadat de bommen waren gevallen, heel eventjes was het dood- en doodstil. Daarna begonnen mensen te schreeuwen, te huilen, te helpen. <br />
Hoe stil moet het hier op de speelplaats van de Montessori-kleuterschool zijn geweest in dat ene ogenblik? <br />
<br />
Ik zeg dat ook tegen de jongens en meisjes van de basisschool Montessori en van het Montessori College Nijmegen. Jullie hebben schommels gemaakt bij het thema Stilte, die straks in de vitrine in het stadhuis een plek krijgen bij de namen van de slachtoffers. Mooi dat jullie dat hebben gedaan en dat jullie zo stilstaan bij de kinderen van 67 jaar geleden. Zij kregen nooit de kans om op te groeien, zelf kinderen te krijgen of kleinkinderen aan wie zij verhalen van vroeger konden vertellen. Anders hadden die kinderen van toen misschien nu de oma of opa van je vriendje of buurmeisje kunnen zijn. <br />
<br />
Dames en heren, <br />
Een dichter heeft ooit geschreven: Het leven, dat is een herinnering die je met anderen kunt delen. De herinneringen aan het bombardement van 1944 worden nog steeds gedeeld. We houden ze levend en zo houden wij ook een beetje de slachtoffers van toen in leven. Wij kennen hun namen en spreken ze af en toe nog uit. Zoals een joods gezegde luidt: dan leven ze nog, mensen sterven pas echt als ze helemaal niet meer worden genoemd. <br />
<br />
Ik dank de Stichting In Paradisum voor alle inspanningen om de herinnering levend te houden. En laten we in die herinnering ook de mensen herdenken die vandaag de dag nog slachtoffer worden van bombardementen, bv. door hun eigen leiders bevolen, zoals dezer dagen in Libië. <br />
<br />
Het herdenken, het herinneren, hoeft niet altijd groots te zijn, het kan in kleine dingen zitten. Zoals in dat versje uit een poesiealbum van een klein meisje aan haar vriendinnetje Annie. Het kleine meisje zelf kwam om bij het bombardement van 67 jaar geleden. Ze had geschreven: <br />
<br />
<em>"Honderd bommen en granaten<br />
En een leger van soldaten<br />
Verslind ik liever geheel en al<br />
Eer ik jou vergeten zal."</em>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-66156263047424880262011-01-21T16:28:00.001+01:002012-02-13T13:52:29.246+01:00Toespraak: Bezuiniging hoger onderwijs, Den HaagHooggeleerd publiek,<br />
<br />
Op een academische zitting past het burgerlijk bestuur bescheidenheid. Die bescheidenheid wordt alleen maar groter als het letterlijk zwart ziet van de toga's.<br />
<br />
Ik spreek hier niet namens dé burgemeesters van dé universiteitssteden en ik voer ook geen oppositie tegen dit kabinet. Ik zeg dat zo nadrukkelijk om elke suggestie van het tegendeel weg te nemen. Ik denk wel dat veel bestuurders van kennissteden zich met mij zorgen maken over het effect van de aangekondigde maatregelen om op de uitgaven van wetenschappelijk onderwijs en onderzoek te bezuinigen. Een oude wet in politiek en bestuur, ongetwijfeld geformuleerd op basis van grondig academisch onderzoek, luidt dat de kosten voor de baat uitgaan. De maatregelen doen precies het omgekeerde: eerst ombuigen en pas over een aantal jaren weer investeren in het hoger onderwijs. Het gat dat wordt geslagen, moet worden opgevangen met reserves, if any. <br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Uw instellingen geven aan dat zij dit niet kunnen opbrengen zonder een stevig negatief effect op de kwantiteit èn kwaliteit van onderwijs en onderzoek. Dus: vermindering van arbeidsplaatsen, vermindering van onderwijsuren, vermindering van aantallen jonge creatieve onderzoekers. <br />
<br />
Vindt u het gek dat een burgemeester van een kennisstad zich zorgen maakt? Kennis en innovatie vormen de pijlers van elke hoogwaardige economie. De kennissteden zijn de kurk waarop die economie drijft. Uit alle - evidence based - onderzoek blijkt dat overal ter wereld de steden met hoogwaardige kennisinstellingen en een daarop aansluitende sociaal-culturele infrastructuur magneten zijn voor toptalent, voor creatieve werkers en voor innovatieve bedrijvigheid. <br />
<br />
Mijn stad is een goed voorbeeld van zo'n kennisintensief centrum. Zoals een oud-rector van de Radboud-universiteit een tikje onbescheiden opmerkte: zonder universiteit zou Nijmegen niet veel meer zijn geweest dan een arm provinciestadje. <br />
<br />
De universiteit en het UMC zijn samen verreweg de grootste werkgever van Oost-Nederland, in de stad studeren een kleine 40.000 studenten aan universiteit en hogeschool, de Nijmeegse agglomeratie heeft een enorme dichtheid aan banen per vierkante kilometer, bijna de helft van de beroepsbevolking heeft HBO of een academische achtergrond. Er zijn de afgelopen decennia honderden spin off's uit de kennisinstellingen voortgekomen, van kleine lokale tot en met grote internationale bedrijven.<br />
<br />
Dames en heren, <br />
Slimme mensen in sterke steden, die bepalen de kracht van de Nederlandse kenniseconomie. Gezamenlijk kunnen kennisinstellingen en steden mèt de rijksoverheid die economie verder versterken. De dynamiek in en rond steden als Leiden, Groningen, Enschede, Utrecht, Nijmegen, Wageningen, kortom: uw steden, die vormt de bron van de door het kabinet zo vurig gewenste valorisatie: van kennis tot kunde tot kassa!<br />
<br />
Ik vermoed dat ik het gevoel van veel van mijn collegae verwoord als ik het kabinet in de persoon van de staatssecretaris verzoek nog eens echt na te denken over het nut, de noodzaak en het effect van de maatregelen en het tempo waarin ze worden ingevoerd. We dreigen al in de ranglijstjes van innoverende landen af te glijden, we dreigen de ambities van Lissabon niet te halen. Laat de kennissteden u helpen in de ambities, in plaats van het ernstige risico te lopen om te verarmen in kennis, in cultuur en in aantrekkingskracht. <br />
<br />
Ach, poëzie zegt het zoveel beter. <br />
Zoals Gerrit Komrij gisteren bij het afscheid van de voorzitter van de Onderwijsraad uit eigen werk citeerde:<br />
"Elk lesuur is een wonderbaarlijk ding-<br />
Ze schenkt materie en herinnering,<br />
Zodat je uit droomdraden weefsels spint"<br />
<br />
Dank u wel.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-62909879994385679182011-01-03T16:26:00.001+01:002012-02-13T13:52:48.316+01:00Toespraak: NieuwjaarstoespraakDames en heren, Nijmegenaren en gasten van Nijmegen, <br />
<br />
Mooi dat u hier bent en in zulke grote getale. Het is dat het wat gedooid heeft, anders had ik het nog moeten zien of u allemaal wel glibberend en al hierheen had kunnen komen…<br />
Het was wat je noemt een zoutloos einde van het jaar. U zou allemaal geen rechtgeaarde Nimwegenaar zijn geweest als u niet massaal van uw onvrede over gladde wegen, bevroren fietspaden en besneeuwde kruisingen had laten blijken, op sites, op blogs, via mails en boze brieven. De nieuwe directeur van de DAR kreeg wat je noemt een warm onthaal in onze stad.<br />
Wat er ook van zij, dit jaar moet en zal het beter gaan, al moet het college er persoonlijk strooiend voor rond gaan! <br />
<br />
Ik hoop dat u goed zit, ik weet het eigenlijk wel zeker, want de stoelen in onze mooie Vereeniging zijn allemaal vernieuwd, net als de directie. Als het nu nog kraakt, ligt dat niet meer aan de gemeente maar aan het feit dat u met de feestdagen toch teveel gegeten heeft. <br />
<br />
Ik wens u allemaal een mooi, gelukkig en vooral gezond jaar toe. Ik verheug mij op de samenwerking met velen van u, binnen en buiten de stad, ik zie bijvoorbeeld de burgemeester van Arnhem en de collega’s van onze buurgemeenten, wij hebben elkaar meer dan ooit nodig. <br />
<br />
Ich wünsche auch unseren Deutschen Freunden ein glückliches neues Jahr und freue mich auf unsere Zusammenarbeit als Nachbarn ohne Grenzen. <br />
And best wishes for the new year to all our other international guests, living in Nijmegen as expats, being student or professional. <br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<strong>De stad en de mensen <br />
</strong>Dames en heren, <br />
<br />
U bent er met een kleine 165.000 mensen het afgelopen jaar weer in geslaagd om samen van Nijmegen een leefbare, plezierige en dynamische stad te maken. Daar wil ik u als uw burgemeester van harte voor bedanken. Ik heb wel eens gezegd: een stad zonder hijskranen is een dode stad. Maar een stad is echt zonder ziel als er geen mensen zijn die iets voor die gemeenschap over hebben, die verbindingen maken met elkaar, kleur geven aan de wijken, culturele activiteiten trekken en aandacht en zorg besteden aan anderen die het allemaal niet op hun eentje kunnen. <br />
<br />
Ik heb daar zelf het afgelopen jaar weer hele sterke staaltjes van gezien. Ik denk bijvoorbeeld aan de Waalbrugspeld waarmee ik Cees Alewijnse mocht onderscheiden voor zijn inzet voor de Stratemakerstoren, aan de jongens en meisjes die een Nijmeegs kinderlintje verdienden met echte onbaatzuchtigheid, aan de Duchenne Heroes die barre fietstochten maakten om geld op te halen voor de strijd tegen die verschrikkelijke spierziekte, aan EHBO-instructeurs en bestuurders van de Kolpingvereniging die ik een koninklijke onderscheiding mocht opspelden voor hun vrijwilligerswerk, ik denk aan de mensen die het Romeinenfestival weer mogelijk maakten of de mensen achter het Gebroeders van Limburgfestival die er voor zorgden dat het middeleeuws Nijmegen zelfs aan de baai van de Hudson werd herkend. Ik zie de mensen voor me die de dierenambulance van Nijmegen en omstreken bestieren en ik zie de Nijmeegse bloeddonoren van wie er eentje, mevrouw Will Heufkens, zelfs Europees kampioene is met ruim meer dan 500 keer bloed geven. Wat een inzet allemaal! <br />
<br />
Een stad heeft als het ware ook sociale hijskranen nodig en Nijmegen is een sociale stad, dat wordt elke dag weer bewezen! <br />
<br />
Ik wil aan het begin van dit nieuwe jaar speciaal ook onze ambtenaren noemen. De mannen en vrouwen die meestal buiten de schijnwerpers hun werk doen, zodat wij politieke bestuurders daar goede sier mee kunnen maken. Ambtenaren hebben het vandaag de dag niet makkelijk. Er wordt vaak smalend over ze gesproken, in de publiciteit worden ze gelijk gesteld aan bureaucraten en lijntrekkers. <br />
<br />
Staat u met mij eens een ogenblik stil bij de mensen die de schuldhulpverlening in onze stad regelen. Probeert u zich eens het harde werk van de mannen en vrouwen van bureau toezicht of van wijkbeheer voor te stellen, herinnert u zich de mensen die u in de Stadswinkel vriendelijk hebben geholpen. Wijkmanagers, medewerkers van het Veiligheidshuis, beleidsambtenaren en secretaresses op het stadhuis, directeuren, iedereen tot en met onze nieuwe gemeentesecretaris Berend van der Ploeg. Wij vragen heel veel van ze en in de komende tijd nog meer, namelijk om met minder mensen toch de Nijmeegse kwaliteit van dienstverlening hoog te houden. Laat ik daarom op deze plaats al onze ambtenaren publiekelijk bedanken voor hun inzet en voor hun grote loyaliteit niet alleen aan het stadsbestuur maar vooral aan de stad! <br />
<br />
<strong>Terugblik</strong> <br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
Ik kijk terug op een mooi maar ook intensief jaar. De hoogtepunten ga ik niet allemaal opsommen, u heeft ook geen uren de tijd. Zomaar een greep: de eerste Vrede van Nijmegen-penning die werd toegekend aan Jacques Delors, de Radboud Universiteit deelde twee heuse Nobelprijswinnaars met Manchester, maar het baanbrekende onderzoek werd híer geboren, het historisch belevenisnetwerk werd geopend door Prinses Margriet, eindelijk ging Plein ’44 op de schop (en nu maar hopen dat ’t niet te lang duurt), de eerste artist betrok zijn residence in het Besiendershuys, we vierden 10 jaar Mariënburg-kwartier en met Rutger Hauer 10 jaar Lux, de Vierdaagse was weer het internationale topevenement in de buitenlucht, onze eigen Nijmeegse Sieneke uit Lindenholt won het nationale Songfestival, Marco Esser van Doornroosje werd programmeur van het jaar, de Devils werden ijshockeykampioen, de Zevenheuvelenloop kende alweer een wereldrecord, het CWZ heeft met Mariël Keemers en Frits van den Wildenberg de twee beste chirurgen van Nederland in huis en het ROC Nijmegen met José Jansen de beste docente van het middelbaar beroepsonderwijs. Dat de HAN het geweldig doet en dat de studenten opnieuw de Radboud als beste universiteit kozen, is eigenlijk geen nieuws meer. <br />
<br />
Mooie momenten en mooie prestaties waar Nijmegen trots op mag zijn. En ik ben natuurlijk ook erg trots op onze eigen wethouders Jan van der Meer en Floris Tas die tot de 5 meest klimaatvriendelijke wethouders van het land behoren. Heel prettig, zo compenseren zij in ieder geval in de beeldvorming al die autokilometers die ik zelf maak… <br />
<br />
Natuurlijk kende 2010 ook minder mooie dagen. De economische crisis sloeg behoorlijk toe, bij bedrijven kwam werk op de tocht te staan, net als in de publieke sector. Een van de moeilijkste momenten was de besluitvorming over het beëindigen van de gesubsidieerde arbeid, dat heeft bij velen pijn gedaan en ik kan u verzekeren dat ‘t ook het nieuwe college niet in de kouwe kleren is gaan zitten. <br />
<br />
<strong>Politie en veiligheid</strong> <br />
<br />
Er was meer: een hausse aan overvallen bijvoorbeeld en een structureel tekort aan politiemensen, intimidatie van buurtbewoners die opkomen voor de veiligheid en leefbaarheid in hun eigen wijk, een jeugdzedenzaak die jonge voetballertjes in Hatert raakt. En de nodige criminaliteit en gewelddadigheid die rechtstreeks samenhangt met illegale hennepteelt en het uit de bocht gevlogen drugsbeleid. <br />
<br />
Het moet mij van het hart dat wij in Nijmegen en in de regio echt op dit punt een probleem hebben dat in omvang niet onder doet voor andere regio’s. We lossen dat niet op met een nieuwe pasjesregeling voor de coffeeshops, die werkt alleen maar meer illegale handel in de hand. De dubbelhartigheid in ons Nederlandse drugsbeleid creëert zijn eigen georganiseerde criminaliteit door aan de voorkant iets toe te staan dat aan de achterkant verboden blijft. Hoe lang kunnen we daarmee doorgaan? En àls we daar dan mee door móeten gaan, zorg er dan voor dat we voldoende mensen hebben om die criminaliteit aan te pakken. <br />
<br />
De werkelijkheid is dat deze stad en deze regio op grond van alle onderzoeken objectief recht hebben op veel meer politie dan we hebben. Die krijgen we niet omdat opeenvolgende ministers de knoop niet durven door te hakken om de politiemensen beter over het land te verdelen. Ik roep minister Opstelten op om die bestuurlijke moed wel te tonen en niet te zwichten voor de grootste steden die hun agenten niet kwijt willen. Onrecht houdt niet op bij de grens van de Randstad. Ik zeg er eerlijk bij dat ik er niet gerust op ben dat de vorming van een nationale politie ons daarbij helpt. Heel Oost-Nederland wordt als de plannen doorgaan één groot politiegebied dat vanuit Den Haag wordt aangestuurd. Meer dan 80 gemeenten met meer dan 3 miljoen inwoners, ik vraag mij sterk af of dat niet ten koste gaat van de lokale gebiedsgebonden politiezorg. Ik zal mij er samen met de gemeenteraad sterk voor maken dat de Nijmeegse belangen voldoende worden gehoord. <br />
<br />
Ondertussen heeft u daar natuurlijk geen boodschap aan en vraagt u van mij en van de politie gewoon om hier de rust te bewaren en de criminaliteit te beheersen. Dat zullen we doen, ook met te weinig mensen. Sterker nog, het komende jaar zal de politie extra inzetten op jongerenoverlast en jeugdcriminaliteit, in stevige samenwerking met het stadsbestuur. We doen dat met extra toezicht en veilige wijkteams, met straatcoaches, met vroege interventies en met stevige sancties. In mijn wijkbezoeken merk ik steeds dat als iets onvrede en daarmee ook rancune naar de gevestigde politiek veroorzaakt, het wel het gevoel is dat mensen zich in hun eigen straat niet meer veilig kunnen voelen, dat je in je eigen buurt niet meer de baas bent. Rotjongens, van welke herkomst dan ook, mogen geen kans krijgen de boel te versjteren. Niet in Hatert, niet in Meijhorst, niet in Neerbosch Oost, niet in de binnenstad, nergens in Nijmegen. <br />
<br />
<strong>De toekomst van de stad</strong> <br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
Er is een mooi, nieuw jaar aangebroken. Een jaar waarin het 75 jaar geleden is dat de Waalbrug officieel in gebruik werd genomen. De brug is nog steeds imposant, al is hij niet helemaal berekend op het drukke verkeer van de moderne tijd. Daarom wordt in 2011 al hard gewerkt aan de nieuwe stadsbrug, de Oversteek. <br />
<br />
We hebben dringend die nieuwe infrastructuur nodig. De Oversteek komt er aan, de A50 wordt verbreed, nu de A15 nog doortrekken en vooral als topprioriteit het Hoogwaardig Openbaar Vervoer in stad en stadsregio. Ik ben blij dat de Tweede Kamer dat inmiddels heeft geagendeerd. Voor een duurzame toekomst van de Nijmeegse regio is het van cruciaal belang dat er snelle en goede vervoersverbindingen zijn. <br />
<br />
Ik zeg dat met zoveel nadruk omdat de stad Nijmegen zich moet willen opstellen als de grote speler in de Nederlandse kenniseconomie die wij inmiddels al zijn en steeds meer kunnen worden. Daar hoort bij dat wij de weg weten te vinden - figuurlijk maar ook letterlijk – naar Duitse steden en het vliegveld Weeze, daar hoort bij dat wij verbinding zoeken met grote ontwikkelingen rond Brainport Eindhoven, dat wij samen met de stadsregio en met Wageningen deze regio profileren als hèt kenniscentrum, the place to be, voor Voeding, Gezondheid en Beweging, in combinatie met technologische innovatie op het hoogste niveau. Een duurzame kennisregio die niet alleen nationaal maar ook internationaal aansprekend is, en zeker in Brussel, want daar zit het geld. <br />
<br />
Nijmegen zoekt verbindingen. Dát is waar het de komende jaren om draait. Natuurlijk hebben we voldoende problemen op te lossen in onze eigen stad en in de wijken, natuurlijk hebben we, met dank aan de rijksoverheid, een zeer stevige bezuinigingsopdracht uit te voeren. Maar juist dan, juist nu, loont het om na te denken en actie te ondernemen om onze toekomst veilig te stellen, wat heet, verder te ontwikkelen. Wij gaan daar ook met het nieuwe kabinet over praten, want ik vind het zelf onbegrijpelijk dat de potentie van deze regio niet wordt herkend. Nog niet. <br />
<br />
Meer en meer wordt Nijmegen een excellerende kennisstad, een van de kurken waar de kenniseconomie van ons land op drijft. Van alle stedelijke agglomeraties scoort Nijmegen met Utrecht het hoogst qua opleiding: bijna 47% van onze beroepsbevolking heeft HBO of universiteit. Na Den Haag en Utrecht heeft Nijmegen ook het hoogste aantal banen per vierkante kilometer, ongeveer 2000. We weten uit onderzoek dat kennisinstellingen zoals universiteit, hogeschool en UMC magneten vormen voor kennisintensieve bedrijvigheid, dat creatieve mensen en kenniswerkers elkaar graag opzoeken en dat in de toepassing en uitvoering van al die kennisproductie ook lagergeschoolde mensen aan de bak komen. <br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
Nijmegen werkt aan de strategie voor de komende pakweg tien, twintig jaar. Het college en de gemeenteraad buigen zich daarover, mensen en instellingen uit stad en regio worden daarbij betrokken, we zoeken de verbindingen, de allianties en de concrete samenwerking, over alle grenzen heen. Nu al zijn een paar dingen volstrekt duidelijk: <br />
<br />
<ul><li>De kennissteden zijn de cruciale factor in onze economie en dus moeten die elkaar vinden in gemeenschappelijke belangen. Nijmegen is één van de initiatiefnemers om de universiteitssteden samen te laten optrekken, ook in de richting van Den Haag. </li>
<li>Bezuinigingen op het hoger onderwijs door het straffen van instellingen als hun studenten te lang studeren, is desastreus, niet alleen voor universiteit en hogeschool, ook voor de kennissteden. Dat geluid moeten we laten horen. </li>
<li>Wij zullen de economische toekomst van Nijmegen gezamenlijk moeten ontwikkelen, daarom zullen we een Economische Ontwikkelingsraad gaan vormen met de belangrijkste spelers uit stad en regio. We hebben de afgelopen jaren in een Strategisch Beraad met bedrijven en kennisinstellingen eendrachtig er aan gewerkt om de negatieve gevolgen van de crisis beperkt te houden; de volgende stap is om samen de kansen voor de toekomst te grijpen. </li>
<li>En tot slot: kennis, cultuur, historie en prachtige omgeving, dat zijn in de kenniseconomie doorslaggevende redenen om in Nijmegen te komen of te blijven, daar moeten we dus op blijven inzetten. Ik ben blij dat wij in Nijmegen zelf niet op cultuur bezuinigen, integendeel. En we gaan ons er ook sterk voor maken dat in het spannende stadsdeel Nijmegen-Noord, waar veel gaat gebeuren met de dijkteruglegging, een mooi en vernieuwend museum over de 2de Wereldoorlog zal verrijzen. </li>
</ul>Werk aan de winkel, zoveel is duidelijk. Wij moeten daarin steeds en voortdurend op zoek gaan naar samenwerking. Ook, misschien wel in de eerste plaats, met onze naburige gemeenten. Discussies over herindelingen of regiogemeenten zijn voorlopig weer in de kast en de sleutel is weggegooid, dus laten we allemaal uitgaan van onze eigen autonomie en onze gezamenlijke kracht. Zeker in tijden van ombuigingen kunnen we elkaar helpen. Ik denk niet alleen aan de regionalisering van de gemeentelijke brandweer die het komende jaar zijn beslag krijgt, maar ook aan initiatieven zoals in de regio leiden waarin een aantal gemeenten hun bedrijfsvoering gezamenlijk in een regionaal Servicepunt organiseren. <br />
Over onze grenzen heen durven werken, dat is het motto. <br />
<br />
<strong>Lokale democratie</strong> <br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
Onze stedelijke democratie heeft een mooi jaar achter de rug. U koos een nieuwe gemeenteraad, de gemeenteraad koos een nieuw college, alleen de burgemeester niet. <br />
Tja, dat kan ik ook niet helpen. <br />
<br />
In 1992 schreef de in onze stad niet onbekende Theo Camps ter gelegenheid van zijn afscheid na 10 jaar raadslidmaatschap een boekje over de charmes van lokaal bestuur. De ondertitel luidde: de beste stuurlui staan aan de Waal…Zo is het maar net! <br />
<br />
Het gemeenteraadslid komt er in dat boekje uit als een amateursporter van wie prestaties verwacht worden op het hoogste en duurstbetaalde niveau maar onder omstandigheden van onversneden amateurisme. Een mooie metafoor die precies aangeeft hoe moeilijk de taak van een lokale volksvertegenwoordiger was en achttien jaar later nog steeds is, misschien zelfs wel moeilijker. <br />
<br />
In datzelfde boekje stond ook hoe er in vroegere tijden over de bestuurders in het Nijmeegse stadhuis werd gedacht, ik citeer: <br />
<br />
<em>“t Was jammer, dat dat fray gebouw<br />
Met zoveel konst vereert<br />
Wierd dagelijks o smert! O rouw!<br />
Met Ezels gemeubileert” </em><br />
Dat was, ik zeg het maar voor alle zekerheid, wel 250 jaar geleden. Ik kan niet uitsluiten dat sommige leden van de oppositie ook zo over het huidige college denken. <br />
Toch kan ik u verzekeren dat in 2011 college en gemeenteraad goed en intensief samenwerken om u te vertegenwoordigen en de stad goed te besturen. De locale democratie leeft en terecht, want het gaat ook echt ergens om. <br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
Ik geloof dat het initiatief om Nijmegen uit te roepen tot autonome vrijstaat vooralsnog onvoldoende steun heeft gekregen.Voorlopig zullen we dus maar de contacten met Den Haag en de provincie goed onderhouden en het kan geen kwaad dat er diverse Nijmegenaren kans maken om in maart in provinciale staten gekozen te worden. <br />
<br />
We hoeven ons overigens niet onafhankelijk te verklaren om ons eerst en bovenal Nijmegenaar te voelen en dat te laten blijken. U krijgt van ons vanavond allemaal bumperstickers mee met Altijd Nijmegen er op. Voor achterop de auto, de scooter en de fiets. <br />
<br />
Laat zien dat u van Nijmegen houdt. De stad verdient het!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-81833721165024197412010-12-08T16:25:00.001+01:002012-02-13T13:53:04.236+01:00Toespraak voor het MeldkamercongresExcellentie, dames en heren,<br />
<br />
Ik dank minister Opstelten voor zijn openingswoorden. Dat de minister, het Veiligheidsberaad en het Korpsbeheerdersberaad dit bestuurlijk congres samen organiseren, onderstreept de consensus over de noodzaak om over de toekomst van de meldkamers – en met name de schaalgrootte – te spreken. Dat betekent overigens nog niet dat we het ook bij voorbaat eens zijn over de vraagstelling en de oplossingen.<br />
<br />
Deze locatie, het stadion van voetbalclub ADO, is in ieder geval goed gekozen. Deze illustere club, en dan met name de aanhang, heeft vroeger regelmatig een hele meldkamer aan de gang kunnen houden. En niet alleen ADO, nog steeds nopen voetbalwedstrijden in het hele land tot coördinatie vanuit de meldkamer.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
En daarmee zijn we, niet geheel toevallig, meteen op het onderwerp van vandaag terechtgekomen. Meldkamers! Ik ben vast niet de enige bestuurder in Nederland die niet meteen warm loopt als hij wordt gevraagd een bijdrage te leveren aan een congres over meldkamers. En misschien hebben we daar meteen wel een deel van het probleem te pakken. Want hoewel meldkamers feitelijk het kloppend hart van de hulpverlening vormen hebben we jarenlang de inrichting van meldkamers aan operationeel leidinggevenden en techneuten overgelaten. Wij bestuurders vinden meldkamers gelijk staan aan techniek en daarmee is het meteen een onderwerp dat ver van ons bed staat. Het veld heeft jarenlang mensen in meldkamers laten werken die operationeel niet meekonden. Het beroep van centralist stond niet hoog aangeschreven. Onterecht, zoals we nu weten.<br />
<br />
Daarom is het goed dat wij vandaag bijeen zijn om een begin te maken met het vaststellen van bestuurlijke kaders waarbinnen het meldkamerdomein zich moet begeven. Bestuurders zijn immers verantwoordelijk en moeten verantwoording afleggen op momenten dat het fout gaat. Dan is het ook belangrijk dat wij met zijn allen weten waarvoor we verantwoordelijk zijn.<br />
<br />
Laten we vooral niet vergeten dat er de afgelopen jaren al veel is gebeurd. Het is nog niet zo lang geleden dat de brandweer regio’s, politieregio’s en ambulanceregio’s allemaal hun eigen netwerk en meldkamer hadden en territoriaal niet congruent waren. Nu hebben we 25 veiligheidsregio’s, die nog even congruent zijn aan de politieregio’s, de besturen zijn duidelijk, er is één landelijk dekkend netwerk waarop alle hulpverleningsdiensten onderling en met elkaar kunnen communiceren, en het aantal meldkamers is inmiddels drastisch teruggebracht.<br />
<br />
Kortom, we hebben al veel bereikt waardoor de bestuurlijke drukte is afgenomen en de hulpverleningsdiensten efficiënter en effectiever kunnen opereren. In de praktijk zullen we hier niet lang de vruchten van plukken want terwijl de inkt van de Wet veiligheidsregio’s nog maar net droog is hebben de nieuwe coalitie en aansluitend het kabinet besloten de politie te nationaliseren en onder te verdelen in tien districten. Ook is in het regeerakkoord aangegeven dat er één meldkamerorganisatie moet komen met drie locaties. Ik ben blij dat de minister inmiddels heeft aangegeven dat hij de weg ernaar toe en de tijdfasering met het Veiligheidsberaad en het veld wil bespreken. Want het is geen sinecure om deze operatie in gang te zetten en tot een goed einde te brengen. Ik zal ook niet verhelen dat ik meen dat een nationalisatie van de meldkamers echt een sprong te ver is en afbreuk doet aan de primaire verantwoordelijkheden van het lokale bestuur. Maar goed, gespreksstof te over dus.<br />
<br />
Laat ik u schetsen waar we het over hebben als we spreken over meldkamers. Volgens de memorie van toelichting op de Wet veiligheidsregio’s moet onder meldkamer het volgende worden verstaan, ik citeer:<br />
‘De meldkamer is de organisatie die belast is met het ontvangen, registreren en beoordelen van alle hulpvragen gericht op de inzet van brandweer, geneeskundige hulpverleningorganisaties (waaronder ambulancezorg) of politie, het bieden van een adequaat hulpaanbod en het begeleiden en coördineren van de hulpdiensten.’<br />
<br />
Tot zover de wet; dan hebben we in ieder geval scherp waarvoor we met zijn allen aan de lat staan.<br />
<br />
We hebben het ons niet gemakkelijk gemaakt als het gaat om de verdere organisatie rondom de meldkamers. Het bestuur van de veiligheidsregio is verantwoordelijk. Maar daarnaast is ook de politie belanghebbende, de meldkamer ambulancezorg heeft een status aparte en het rijk heeft medeverantwoordelijkheid voor vervangingsinvesteringen van de centrale systemen.<br />
<br />
Daarnaast dragen de ministers van Veiligheid en Justitie en VWS beiden een verantwoordelijkheid in de beleidsontwikkeling. Ook zijn er meerdere wetten van invloed op de meldkamer. Naast de Wet veiligheidsregio’s bijvoorbeeld ook de Politiewet en de Wet Ambulance Zorg. U kunt zich voorstellen dat dit in de praktijk leidt tot complexiteiten in het beheer en de operationele uitvoering in de regio’s. En dan hebben we ook nog te maken met verschillende financieringsbronnen.<br />
<br />
En met dit in het achterhoofd buigen wij ons vanmiddag gezamenlijk – bestuurders en managers uit de brancheorganisaties – over het meldkamerdomein. In het regeerakkoord staat dat vanaf 2015 het meldkamerdomein 50 miljoen minder moet kosten. In een nadere brief van de minister staat overigens dat deze bezuinigingen vanaf 2020 structureel moeten zijn. Ik kan me niet onttrekken aan het gevoel dat deze bedragen afkomstig zijn van de commissie Vijlbrief. Alleen had Vijlbrief nog wel aangegeven dat de kosten voor de baten uitgaan en dat er eerst investeringen nodig zijn voor bijvoorbeeld frictiekosten, arbeidskosten en investeringen. Deze mis ik nu in het verhaal van het kabinet. Bovendien wil ik ook graag weten wat we precies onder het meldkamerdomein verstaan en wat dan de totale kosten van dat domein zijn. Pas dan kunnen we serieus ingaan op de vraag welke onderdelen effectiever en goedkoper kunnen. Voor zover ik weet hebben we als veiligheidssector geen goed inzicht in deze kosten, maar wellicht de minister wel, hij superviseerde immers als informateur het regeerakkoord.<br />
<br />
Ik heb in andere bijeenkomsten gezegd dat ik geen voorstander ben van bezuinigingen in het veiligheidsdomein. Wie van ons eigenlijk wel? Er is hard gewerkt om alles op orde te krijgen, geef ons nu de rust om het verder uit te bouwen. Het niet goed op orde hebben van de rampenbestrijdings- en crisisbeheersingsorganisatie kan de maatschappij veel geld kosten als we niet adequaat kunnen ingrijpen ten tijde van een ramp. En dan heb ik het nu alleen nog maar over materiële schade en niet over slachtoffers en gewonden. Dat leed is niet in geld uit te drukken. Het is onze taak ervoor te zorgen dat er adequaat gereageerd wordt op een hulpvraag van de burger. Dat begint bij de meldkamer. Ik ben daarom blij dat er vandaag ook vertegenwoordigers van de disciplines aanwezig zijn. Het is uw taak ons als bestuurders scherp te houden op de kwaliteit die een meldkamer moet leveren. Wat zijn de randvoorwaarden waaraan een meldkamer moet voldoen? Waaraan schort het momenteel? Wat zijn verbeterslagen die we kunnen maken?<br />
<br />
Dames en heren,<br />
<br />
Los van de vraag of er 1, 3, 10 of 25 meldkamers in Nederland moeten zijn, is het van belang eerst vast te stellen waar de meldkamer van de toekomst aan zou moeten voldoen, zowel uit het oogpunt van kwaliteit als efficiency.<br />
<br />
Dat zijn standaardisatie en gedeelde informatievoorzieningen. Dat is in alle scenario’s nodig.<br />
<br />
Ik geef als voorbeeld het GMS, het Geïntegreerd Meldkamersysteem. In iedere meldkamer is het GMS doorontwikkeld naar eigen inzichten van de verschillende disciplines waardoor het nu niet mogelijk is om het op een eenduidige manier aan te passen of te onderhouden. Dat is onwenselijk. Door systemen te standaardiseren kunnen we het grootschaliger inkopen, gezamenlijk onderhoudscontracten afsluiten en gezamenlijk innoveren. Dat zou redelijkerwijs tot een aanzienlijke kostenbesparing moeten leiden. Bovendien is het voordeel dat alle centralisten op een zelfde systeem werken waardoor ze in geval van nood elkaars werkzaamheden kunnen overnemen, zelfs in andere meldkamers.<br />
Een ander voorbeeld van standaardisatie betreft de aanname: behandeling en beantwoording van spoedeisende meldingen moet volledig multidisciplinair worden. Een multidisciplinaire intake –dus voor alle hulpverleningsdiensten- zorgt ervoor dat alle benodigde hulpdiensten op hetzelfde moment worden ingezet.<br />
<br />
Ik denk dat u hier niet tegen bent, integendeel. Toch zijn ze nog niet geregeld. Voor deze zaken is namelijk een goede governance, een financieringsstructuur en duidelijkheid over de aansturing van de meldkamers onontbeerlijk. Het meldkamerdomein is nu knap ingewikkeld. Als we dan toch slagen gaan maken met de meldkamers, laten we dan ook vooral proberen een eenduidige financiering en aansturing te regelen.<br />
<br />
Dames en heren,<br />
<br />
Tot slot. We hebben het vandaag over meldkamers. En de minister vindt dat er een forse besparing in het meldkamerdomein mogelijk is. Ik zal hem niet tegenspreken, maar wel graag de goede en zorgvuldige weg bewandelen: eerst alles in kaart brengen, wat zijn de totale kosten en wie betaalt die eigenlijk?<br />
<br />
Datzelfde geldt voor het voornemen om uit te komen bij één meldkamerorganisatie met ten hoogste 3 locaties. Ik ben benieuwd of de professionals dat voor zich zien en zo ja, wanneer dan. Ook hier gaat het om een zorgvuldig proces. Ik twijfel er niet aan dat wij allen hier denken dat opschaling verstandig is – het kan beter én goedkoper door samen te voegen. Dat zullen we samen moeten doen, want de meldkamers zijn van ons allemaal: niet alleen van het Rijk, maar zeker ook niet alleen van de gemeenten. De minister meent dat we over de weg, de route kunnen praten maar dat de einduitkomst vaststaat. Dat zullen we afwachten. Zelf denk ik dat een opschaling naar 10 meldkamers al een enorme vooruitgang én prestatie zou zijn. Laten we vanmiddag in ieder geval de toekomst van de meldkamers maar eens grondig aan de orde stellen! <br />
<br />
Minister Opstelten is erg ambitieus, zo blijkt ook uit zijn speech. Daar is niets mis mee, zij het dat adagium “beter doen met minder geld” kwestieus is.<br />
<br />
Ik begrijp het ongeduld, maar het lokaal bestuur en de veiligheidsbesturen kiezen hun eigen termijnen. Onze wettelijke taken, bevoegdheden én verantwoordelijkheden zijn daarbij leidend. Wij werken natuurlijk graag goed samen met het ministerie, maar wel binnen die kaders. <br />
<br />
Dank u wel.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-67479982632983838132010-11-24T16:23:00.002+01:002012-02-13T13:53:26.549+01:00Toespraak: Opening van de 8e Dag van de KwaliteitDames en heren,<br />
<br />
We maken economisch zware tijden door. De daarmee gepaard gaande intrinsieke bezuinigingen op lokaal, provinciaal en landelijk niveau blijven niet zonder gevolgen voor onder meer de werkgelegenheid en de zorgsector. Het is dan ook een goed besluit van De Kentering geweest om juist nu de Dag van de Kwaliteit in het teken te stellen van Werk. Het is goed dat deze dag niet alleen wordt benut voor bezinning, maar ook, of wellicht juist ook, voor ontmoeting, ontspanning en inspiratie.<br />
<br />
Ik neem u, met uw welnemen, even mee terug in de tijd. Het is nog niet zo heel lang geleden dat we in Nederland mensen met een psychisch probleem wegstopten. In de jaren tachtig van de vorige eeuw, dat klinkt ver weg, maar is echt nog maar kort geleden, kwam er een ommekeer in het denken over deze groep. Nijmegen liep voorop in die veranderingsdrang. Er was grote tolerantie voor mensen met een afwijkend gedrag. <br />
Die tolerantie was overigens gebaseerd op een goede traditie. Het was Johannes van Duuren, opzichter bij het Cellenbroederenhuis in Nijmegen, die rond 1840 baanbrekend werk verrichtte. In het Cellenbroederenhuis werden mensen met een psychische aandoening verpleegd. De verpleging bestond letterlijk en hoofdzakelijk uit het aan kettingen leggen van patiënten in kleine hokken. Het was zélfs zo dat deze mensen tegen een kleine vergoeding bezichtigd konden worden als een soort volksvermaak. Johannes van Duuren voerde de humanisering van de zorg door. Hij zette de hokken open, bevrijdde de patiënten letterlijk van de kettingen, gaf hen een bed, leerde hen weer lopen na hun voornamelijk liggende bestaan en probeerde hen met werk ook weer aan de slag te krijgen. Van Duuren verwierf daarmee landelijke bekendheid en werd als voorbeeld voor anderen gesteld. Hij ontving in 1842 een koninklijke onderscheiding maar had van mij ook gelijk zalig moge worden verklaard.<br />
Sinds 2007 wordt door het Nederlands Instituut voor Psychiatrische Verpleegkunde een prijs uitgereikt die naar deze Johannes van Duuren is vernoemd. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan de verpleegkundigen die zich uitzonderlijk hebben ingezet voor innovatie (in het verminderen van dwang en) de geestelijke gezondheidszorg.<br />
In Santpoort staat sinds zestig jaar een standbeeld van Johannes van Duuren en zijn vrouw die samen zo veel hebben gedaan.<br />
Misschien wordt het wel tijd om ook in Nijmegen aandacht te schenken aan deze voorvechters van de rechten van cliënten met een psychische aandoening.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Dames en heren, terug naar de realiteit van het nu en die is voor mensen met een psychische aandoening ernstig genoeg. Volgens recente cijfers van het Trimbos Instituut zijn er bijna twee miljoen Nederlanders tussen de 18 en 65 jaar die te maken hebben met aandoeningen als depressieve stoornissen, zware en lichte depressies, paniekstoornissen, pleinvrees, sociale fobieën of angststoornissen. Een onthutsend getal. Een op de vijf mensen in genoemde leeftijdscategorie heeft dus te maken met een psychische stoornis. En zij staan met hun aandoening en verdriet niet alleen. Want ook het gezin, de familie, kennissenkring en collega’s worden met de effecten van deze aandoening geconfronteerd. <br />
<br />
Een psychiatrische geschiedenis en dan weer aan het werk gaan of aan werk komen. Dat is, zo blijkt uit de praktijk, bepaald geen sinecure. Patiënten zitten met vragen, onzekerheden en angsten en ook de werkgever zit met vragen, onzekerheden en verwachtingen.<br />
Gelukkig zijn er veel mensen die na of ook met een psychiatrische aandoening weer aan het werk kunnen en komen. Daarom is het ook zo van belang dat u vandaag ruim baan aan dit thema geeft.<br />
<br />
Net zoals instellingen als de GGZ, Breed, RIBW, Iriszorg, De Kentering en een aantal bedrijven, besteden wij als gemeente ook aandacht aan het tewerkstellen van mensen met een psychische aandoening. Dat doen we mede in samenwerking met deze instellingen en we richten ons daarbij op werken met behoud van een uitkering, op re-integratie en op dagbesteding. <br />
<br />
Het stadsbestuur wil ondersteuning blijven bieden aan de minder kansrijke mensen. We houden daarbij voor iedereen het perspectief van zo veel mogelijk zelfredzaamheid voor ogen. Het Nijmeegs college kiest ook voor een ingrijpende modernisering van de gesubsidieerde arbeid en trekt daar, zelfs in deze tijd van bezuinigen, extra geld voor uit. <br />
<br />
Dames en heren, het woord is nu aan u. Ik wens u behalve een genoeglijke, vooral een hele inspirerende dag toe. Met uiteenlopende redenen zijn vertegenwoordigd werkgevers, organisaties en instellingen en cliënten. Ik hoop dat u elkaar deze dag opzoekt en weet te vinden. Want dat is in ieders belang.<br />
Het initiatief voor vandaag is genomen door de cliënten en hun organisaties, in het bijzonder De Kentering. Het betekent ook dat u uw eigen lot in eigen handen neemt, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Maak duidelijk wat u kunt, wat u wilt en waar uw grenzen liggen. <br />
Ik hoop dat u aan het eind van de dag allemaal iets kunt meenemen: een idee, een plan, een gedachte, een afspraak; een tevreden gevoel over deze Dag van de Kwaliteit.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-184481925624844712010-11-16T16:23:00.002+01:002012-02-13T13:53:43.240+01:00Toespraak: presentatie Jaarboek Parlementaire GeschiedenisDames en heren,<br />
<br />
Waarheidsvinding en waarheidsbeleving, dat is de titel van het jaarboek Parlementaire Geschiedenis 2010. <br />
<br />
In de politiek is waarheid een omstreden en zelfs kwetsbare term. Onwaarheid spreken is een politieke doodzonde zoals dat heet, maar dan moet dat wel eerst worden aangetoond. En zelfs dan is het nog maar de vraag of valselijke voorlichting wel consequenties heeft. Was het wel opzettelijk, werd de bewindspersoon zelf ook onjuist geinformeerd, had de Kamer zich moeten realiseren dat het ingewikkelder lag? Er zijn vele manieren om bewindslieden het vuur aan de schenen te leggen maar er zijn even zovele mogelijkheden om politiek te overleven.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Toch zijn wij geneigd om de norm van de verplichtende waarheid in de zin van juiste, volledige en ongekleurde informatie als een leidend en heersend beginsel van politieke integriteit te beschouwen. <br />
<br />
Fout, zegt Marcel ten Hooven in zijn bijdrage aan het Jaarboek 2010. Hij haalt de liberale filosoof Ankersmit aan die meent dat je met de waarheid niet zover komt in de politiek. “Edele leugens”, zoals de politicoloog De Beus dat noemt, brengen je verder. <br />
<br />
Ten Hooven meent dat politici soms “nodeloos eerlijk” zijn of zelfs “dom”door onnodig de waarheid te spreken. Een interessante beschouwing over waarheid als instrument en doel in de politiek. Hoed u voor politici die de waarheid in pacht denken te hebben, daar komt het op neer. <br />
<br />
Uit andere bijdragen aan het Jaarboek blijkt dat de politieke waarheid in toenemende mate datgene is wat in de perceptie daarvoor doorgaat. Met andere woorden: wie het beeld weet te domineren, weet ook de waarheid te claimen. Het voorspel tot de Amerikaanse inval in Irak van begin 2003 was daar een goed voorbeeld van. Joop van Rijswijk spreekt in het Jaarboek over waarheids<em>beleving</em>: het beeld dat wordt gevormd door wat men als waarheid wil geloven, vaak sterk beinvloed door selectieve voorlichting en wishfull thinking. De Nederlandse waarheid wil nog wel eens afwijken van de internationale realiteit, van Nieuw Guinea tot aan Screbrenica. <br />
<br />
De media hebben hun eigen relatie met de waarheid. Ze zoeken de waarheid en ze maken hem af en toe ook zoek. Philip van Praag komt in het Jaarboek tot de stevige conclusie dat de waarheidsvinding door de media niet langer in het teken staat van het algemeen belang maar vooral in dat van het medium zelf. De scoop is belangrijker geworden dan de controle van de feiten. Ter geruststelling laat Van Praag er echter op volgen dat het idee dat de journalistiek vroeger beter functioneerde dan nu echt een mythe is. Nou ja, ter geruststelling. <br />
<br />
Waarheidsvinding is van oudsher in het parlement het domein van de onderzoekscommissies. Als er echt iets boven tafel moet komen, vraagt dat om een onderzoek en het liefst een parlementaire enquête. De parlementaire enquête met zijn zware bevoegdheden heeft tussen 1983 en 2003 een sterke revival beleefd, van RSV tot aan Screbrenica. Ik denk zelf met veel tevredenheid terug aan de IRT-enquête onder voorzitterschap van de betreurde Maarten van Traa. Ik beschouw het werk aan die enquête tussen 1994 en 1996 nog steeds als een van de belangrijkste dingen die ik zelf in de politiek heb gedaan. Dirk Jan Wolffram concludeert in het Jaarboek dat de fut nu wel een beetje uit het enquête-instrument is. Er kwam weliswaar de afgelopen jaren een vernieuwde Enquetewet maar Blok, Duivesteijn, Dijsselbloem en nu De Wit hebben het in hun onderzoekscommissies allemaal zonder de enquetebevoegdheden moeten doen. De auteur vermoedt dat de Kamer de enquête een te log instrument vindt, maar het kan natuurlijk ook zijn dat de politieke risico’s van een fullswing enquête voor de zittende coalitie toch net te groot zijn. Waarheidsvinding is in de politiek immers alstijd mede afhankelijk van wat de macht er van vindt. <br />
<br />
En dat brengt mij bij het onderzoek van de commissie-Davids. De naamgever en voorzitter van de commissie siert de omslag van het Jaarboek. NIOD-directeur Marjan Schegman beschrijft in het Jaarboek haar ervaringen als vice-voorzitter van de commissie-Davids. Een spannend jongensboekenavontuur vond ze het, dat echter teleurstellend weinig debat opleverde. “<em>Een cynicus</em>”, schrijft zij, <em>“zou op de gedachte kunnen komen dat degenen die al jaren zo hard geijverd hadden voor een onafhankelijk onderzoek, uit waren op iets anders dan ‘de waarheid’ over de Nederlandse rol in de Irakoorlog”. </em><br />
<br />
Wij zijn hier natuurlijk geen cynici, maar kunnen wellicht toch enig begrip opbrengen voor haar cri de coeur…<em><br />
<br />
Wat is waarheid in de politiek? Het debat hierover zal ook na verschijning van het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis 2010 niet verstommen. Het is jammer dat Willem Breedveld daar niet meer aan kan meedoen. En evenzo zullen wij ook de zienswijze missen van Hans van Mierlo. Hij wordt in het Jaarboek herdacht, evenals anderen die in de collectieve memorie een centralere plek verdienen dan het kleine partijhoekje: Edzo Toxopeus, Chris van Veen, Marcus Bakker, Hary Peschar, Hans Dijkstal en natuurlijk Henk Vonhoff die zelf nog de necrologie van zijn vroegere fractievoorzitter Toxopeus verzorgde. <br />
<br />
Tot slot: het Jaarboek staat in een lange traditie die aanving begin jaren tachtig van de vorige eeuw, toen op initiatief van Peter Maas een jaarlijkse bundel Politiek(e) Opstellen verscheen. Daarin mochten medewerkers van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis laten zien dat ze nog meer konden dan alleen de Handelingen van de Kamer uittrekken. Als assistent van Maas mocht ook ik zo mijn eerste publicatie gedrukt zien. Maas was gedurende lange tijd directeur van het Centrum en speelde een grote rol in het veiligstellen van de toekomst ervan door de oprichting van de Stichting Parlementaire Geschiedenis, waar ik nu voorzitter van mag zijn. Prof dr Peter Maas overleed in juni van dit jaar en het Jaarboek 2010 is aan hem opgedragen. <br />
<br />
Mevrouw de Voorzitter van de Tweede Kamer, het is altijd een voorrecht en een genoegen om uw gast te mogen zijn in de Oude Zaal waar zo’n groot deel van onze parlementaire geschiedenis zich heeft afgespeeld. De grandeur van het politieke verleden treft u ook aan in het Jaarboek dat net als voorgaande edities weer met veel zorg en toewijding is gemaakt door de redactie en de medewerkers. Ik dank hen allen daarvoor en overhandig u graag het eerste exemplaar en met uw goedvinden een tweede exemplaar aan Michiel Breedveld, als eerbetoon aan zijn vader Willem.</em>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-64587964253261837712010-10-11T16:21:00.002+02:002012-02-13T13:54:00.091+01:00Toespraak: Presentatie boek 'Rondom de nacht van Schmelzer'Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, <br />
<br />
De Nacht was tenminste een echte Nacht. Om tien over half vijf in de ochtend van 14 oktober 1966 eindigde de Nacht van Schmelzer met de aanvaarding van een door de fractievoorzitter van de KVP ingediende motie over de rijksbegroting. In de nacht viel het kabinet en het viel waar het hoort, in de Tweede Kamer. <br />
<br />
Een echte nacht die we daarna nooit meer hebben gehad. En daarvoor ook niet, want de Nacht van Kersten uit 1925 was eigenlijk een avond die net na middernacht eindigde met de indiening van een amendement waar pas de volgende middag over werd gestemd. De nacht van Wiegel uit 1999 duurde tot 1.30 uur, maar leverde uiteindelijk een gelijmd kabinet op en de nacht van Van Thijn uit 2005 was toch echt al om 23 uur afgelopen en kostte alleen maar een minister zijn kop. Mag kortom geen naam hebben. Begin dit jaar eindigde Balkenende IV middenin de nacht. Misschien was dat de Nacht van Bos maar ja, dat was in de boezem van de ministerraad en leverde dus geen spannende beelden op. <br />
<br />
<a name='more'></a><br />
De beroemde tekening van Opland in De Volkskrant daags na de Nacht van Schmelzer laat de stervende Caesar Cals de beruchte woorden spreken “Ook gij, Norbert”. Zoals de auteurs van het mooie boek dat wij vandaag ten doop houden, schrijven, droegen die woorden dramatisch bij aan de typecasting van de KVP-fractievoorzitter. Die typecasting lijkt onuitwisbaar, elke journalist en elke historicus die in de archieven en databanken kijkt, reproduceert datzelfde beeld, soms klakkeloos, soms een beetje en soms met een kritische reflectie. Maar ook dan blijft de typering bewaard. Zo moet Maxime Verhagen, vermoed ik, het moment vervloeken dat Jacques Tiggelaar ooit hem omschreef als een rat. Niet eens slecht bedoeld want Tiggelaar omschreef zichzelf ook zo, een soort compliment voor de echte harde jongens onder de onderhandelaars van 2006/2007. Maar ja, eens een rat, altijd een rat. Dat beeld blijft kleven, je komt van een karikatuur nooit meer af. <br />
<br />
Vrij naar Shakespeare wordt Schmelzer in de coulissen van de spotprent van Opland nog wel een achtenswaardig man genoemd, maar het leed was toen al geschied. Het vandaag gepresenteerde onderzoek naar de periode rondom de Nacht toont aan dat Norbert Schmelzer inderdaad een achtenwaardige man was en geen intrigant die een boedige politieke moord met voorbedachten rade pleegde. Een belangwekkende conclusie in een belangwekkend boek. <br />
<br />
Het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis heeft zoals u weet tot kerntaak om de parlementaire historie van na de Tweede Wereldoorlog te beschrijven en zo voort te bouwen op het eerdere werk van Van Welderen Rengers en Oud. <br />
<br />
In 1977 zag het eerste deel, over het kabinet Schermerhorn-Drees het licht, geschreven door de oprichter van het Centrum, Frans Duynstee en de latere Romme-biograaf Jacques Bosmans. 33 jaar later is het Centrum nu toegekomen aan het deel over de drie kabinetten tussen 1963 en 1967, Marijnen, Cals en Zijlstra. De afgelopen 10 jaren heeft het Centrum met 4 kloeke delen, diverse monografieën en de veelbesproken Jaarboeken een tempoversnelling toegepast die de kwaliteit en zorgvuldigheid echter geen geweld heeft aangedaan, integendeel. <br />
<br />
Drie kabinetten in één boek. De rechtvaardiging daarvan kan in elk geval worden gevonden in het feit dat alle drie optraden op basis van één en dezelfde verkiezingsuitslag, en fenomeen dat noch daarvoor noch daarna ooit plaatsvond. Een fascinerende politieke periode in een tijdsgewricht dat veranderlijk bleek te zijn. <br />
<br />
Het is verleidelijk om het politieke tij van toen te vergelijken met dat van 2010. Er zijn overeenkomsten, maar de verschillen zijn nòg opmerkelijker. Wat bijvoorbeeld te denken van de verkiezingsuitslag van 1963, waarin de confessionele partijen tezamen precies 76 zetels kregen, Maxime Verhagen droomt er s’nachts van, Ab Kink vermoedelijk ook. Het was overigens de laatste keer dat de confessionelen samen de meerderheid in de Kamer hadden. <br />
<br />
Het kabinet-Marijnen dat na de verkiezingen aantrad, wordt wel gekenschetst als het eerste naoorlogse parlementair kabinet, gevormd via de parlementaire methode met een heus regeerakkoord, het Akkoord van Wassenaar. Dat akkoord bedroeg zegge en schrijve vijf pagina’s met wel 3 pagina’s bijlagen. Het morgen aantredende kabinet-Rutte stoelt op ongeveer het tienvoudige aantal en heeft zelfs twee akkoorden nodig. Maar ook Rutte, Verhagen en Wilders schrijven geschiedenis, zij maakten immers het eerste Nederlandse minderheidskabinet dat niettemin toch op parlementaire meerderheidssteun mag rekenen. Een parlementair meerderheidsminderheidskabinet dus. <br />
<br />
Het meest tot de verbeelding spreekt in het boek natuurlijk het kabinet-Cals, een korte opleving van de rooms-rode samenwerking, waarvan het voortijdige einde mytische proprties kreeg. Een “kabinet van sterke mannen” dat geen lang leven beschoren was. Ik zal de verleiding weerstaan om paralellen te trekken met het komende kabinet, al valt in ieder geval op dat ook daarin veel sterkgeachte mannen komen en niet veel vrouwen. <br />
<br />
Interessant is dat het einde van Cals lange tijd de verdenking voedde, dat confessionelen alleen, zoals Mgr Nolens in 1925 het omschreef, in uiterste noodzaak bereid zijn met sociaal-democraten te pacteren. Vorige maand vond Maxime Verhagen dat Nolens indertijd ware woorden had gesproken. Komt er een nieuwe “langdurige ghetto-periode” (Koole) voor de PvdA aan of is het CDA niet meer in de positie om dat te bepalen? Zo bezien hebben de Nacht van Schmelzer en die van Bos dit jaar wellicht toch iets gemeen. <br />
<br />
Dames en heren, <br />
<br />
Het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis is er opnieuw in geslaagd om uiterst leesbaar, boeiend en wetenschappelijk hoogst relevant verslag te doen van een episode uit onze naoorlogse geschiedenis. Ik feliciteer de redacteuren Peter van der Heiden en Alexander van Kessel en hun mede-auteurs Anne Bos, Charlotte Brand, Jan Willem Brouwer, Peter van Griensven, Marij Leenders, Johan van Merriënboer, Jan Ramakers en Hilde Reiding. <br />
<br />
Het is een voorrecht om de vrucht van al dat talentvol zwoegen in het parlementair-historisch vooronder aan te mogen bieden aan twee toenmalige jeugdige ministers die samen de financieel-economische as vormden van het kabinet-Marijnen, de heren Andriessen en Witteveen. Ik hoop dat uw herinnering aan de werkelijkheid spoort met wat de onderzoekers hebben opgeschreven. <br />
<br />
Het eerste exemplaar van het boek Rondom de Nacht van Schmelzer is natuurlijk voor de gastvrouwe van vanmiddag, Tweede Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Ik bied het u graag aan. Eigenlijk hoort het ook thuis in de boekenkast van uw 149 collegae en de 75 senatoren. Parlementaire geschiedenis kan weliswaar niet zonder het parlement, maar het parlement kan ook nooit zonder zijn eigen geschiedenis. Er valt nog heel wat te lezen en te leren!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-8631514749573951962010-06-26T14:42:00.001+02:002012-01-30T14:42:40.728+01:0026 juni<img align="left" alt="Veteranendag" class="inline-left" height="99px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/964814/Veteranendag.jpg" title="Veteranendag" width="176px" /><strong>Zaterdag 26 juni</strong>, Nationale Veteranendag. Sinds drie jaar organiseren we op deze dag ook een bijeenkomst voor de Nijmeegse veteranen. Met 325 gasten was de Lindenberg goed gevuld. In mijn speech heb ik de veteranenn bedankt voor hun inzet voor vrede en veiligheid. Na afloop van het podiumprogramma werden veel herinneringen opgehaald. Dit natuurlijk onder het genot van een Indische rijstmaaltijd, de zogeheten 'blauwe hap'.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-36416966575121008632010-06-25T14:47:00.000+02:002012-01-30T14:47:47.700+01:0025 juni<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/970500/Uitreiking_Awards_for_Young_People.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Uitreiking International Awards for Young People" border="0" class="imageRight" height="127px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/970500/Uitreiking_Awards_for_Young_People.jpg" title="Uitreiking International Awards for Young People" width="169px" /></a><b>Vrijdag 25 juni</b> heb ik de eerste 'International Awards for Young People' uitgereikt aan 8 leerlingen van de Helicon VMBO-school Groen. Deze award stimuleert jongeren tijd en energie te investeren in zichzelf en anderen door zich in te zetten voor vrijwilligerswerk, sport en cultuur. Deze leerlingen ontvingen de award omdat zij doorzettingsvermogen en inventiviteit hebben getoond bij de verschillende projecten. Dat is grote klasse en zeker een Award waard! Zij kregen een Bronzen medaille en een oorkonde. </div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-4814044759032524752010-06-19T14:42:00.000+02:002012-01-30T14:43:19.538+01:0019 juni<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/967575/Romeinenfestival_19_juni.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Romeinenfestival 19 juni" border="0" class="imageRight" height="113px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/967575/Romeinenfestival_19_juni.jpeg" title="Romeinenfestival 19 juni" width="170px" /></a><b>Zaterdag 19 juni</b> mocht ik twee echte Romeinen een Koninklijke onderscheiding uitreiken tijdens het Romeinenfestival. Dat was dit jaar gecombineerd met het Weekend van de Archeologie. Beide heren - geen Nijmegenaren - zijn lid van Vereniging Gemina Project, een re-enactment vereniging die de Romeinse tijd zichtbaar maakt. </div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-89480582577406903502010-06-17T14:44:00.000+02:002012-01-30T14:45:10.771+01:0017 juni<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/965636/Burgemeester_opent_Tijdpad.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Burgemeester opent Tijdpad" border="0" class="imageRight" height="113px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/965636/Burgemeester_opent_Tijdpad.jpg" title="Burgemeester opent Tijdpad" width="169px" /></a><b>Op donderdag 17 juni </b>– aan de vooravond van het Romeinenfestival – opende ik het zogeheten Tijdpad. Dit is een route in Nijmegen-Oost die u 2000 jaar mee terugneemt in de tijd. Langs de route staan informatiepanelen en op drie plekken is een tijdvenster geplaatst. Hiermee ervaart de bezoeker een zogeheten ‘timewarp’: met één druk op de knop ziet u hoe het gebied er 2000 jaar geleden uit zag. Ik reed voor de opening ook een stuk mee op een Romeinse reiswagen. </div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-89095743767975979992010-06-11T14:43:00.000+02:002012-01-30T14:43:54.533+01:0011 juni<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/965631/Burgemeester_Applaus.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Grootste applaus van Nederland" border="0" class="imageRight" height="111px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/965631/Burgemeester_Applaus.jpg" title="Grootste applaus van Nederland" width="170px" /></a><b>Vrijdag 11 juni</b> gaf ik het startsein voor 'het grootste applaus van Nederland', georganiseerd door Sanquin. Nederland telt zo'n 400.000 bloeddoneren; zij verdienen een groot applaus. Nederlandse bloeddonoren staan hun bloed belangeloos af. Dat redt dagelijks levens, aan bijvoorbeeld verkeersslachtoffers of operatiepatiënten. Het is een goede zaak om de donoren te laten weten dat we dit niet vanzelfsprekend vinden. </div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-28204116282889807962010-06-10T14:45:00.000+02:002012-01-30T14:45:40.403+01:0010 juni<b>Donderdag 10 juni</b> heb ik als korpsbeheerder van Gelderland-Zuid samen met de korpsbeheerder van Gelderland-Midden, mevrouw Krikke, en de burgemeester van Overbetuwe, mevrouw Tuijnman, de officiële opening (met stofjas aan en een kwast in de hand) verricht van het gebouw voor Forensische Opsporing te Elst. Dit nieuwe gebouw biedt huisvesting aan de Forensische afdelingen van de politie Gelderland-Midden en politie Gelderland-Zuid.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-25886728274689419782010-06-03T14:43:00.000+02:002012-01-30T14:44:30.927+01:003 juni<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/965512/VWT.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Burgemeester De Graaf op bezoek bij het VWT" border="0" class="imageRight" height="113px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/965512/VWT.jpg" title="Burgemeester De Graaf op bezoek bij het VWT" width="170px" /></a><b>Donderdag 3 juni </b>was ik te gast bij het Veiliger Wijk Team (VWT) in de Meijhorst en maakte met het team een fietstocht door de wijk. Dit team, bestaande uit één politieagent en twee toezichthouders, is dagelijks zichtbaar en herkenbaar aanwezig in de wijk. Het VWT spreekt mensen aan op gedrag (zwerfvuil, geluidsoverlast, agressie), maar maakt ook gewoon een praatje. Om te horen wat er speelt in de wijk en waar eventuele knelpunten liggen.<br />
<br />
De Meijhorst is er in het afgelopen jaar behoorlijk op vooruitgegaan, vinden ook de bewoners. Het is er schoner, rustiger en men voelt zich er veiliger. Er zijn minder problemen met jongeren en mensen durven gewoon weer over straat.<br />
<br />
Deze ommekeer - vorig jaar waren er nogal wat overlastproblemen - is mede te danken aan de inzet van het Veiliger Wijk Team. Het VWT werkt! Zelfs zo goed, dat het er ook 's avonds op straat rustig is."En dat moet ook vooral zo blijven, vinden de bewoners. "De situatie van voorheen willen we niet terug. Ieders inzet moet erop gericht zijn dat het hier prettig vertoeven is. We moeten elkaar blijven aanspreken, zeker ook met de zomer in aantocht, als iedereen elkaar buiten tegenkomt. Want onbekend maakt onbemind en dat wil niemand hier. Ook de jongeren niet." Ik ben het roerend met de bewoners eens.</div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-69466499761791410322010-05-31T14:41:00.001+02:002012-01-30T14:41:57.435+01:0031 mei<img align="left" alt="20100531_0012.jpg" class="inline-left" height="117px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/968739/20100531_0012.jpg" title="20100531_0012.jpg" width="176px" /><b>Maandag 31 mei</b> gaf ik een geschiedenisles aan de derde klas van het Stedelijk Gymnasium over Nijmegen in de oorlogsjaren. Speciaal voor deze les geschiedenisles had het bevrijdingsmuseum een koffer met voorwerpen ter beschikking gesteld.<br />
<i>(Foto: Ger Loeffen)</i><br />
<br />
<br />
<img align="right" alt="Topkoks" class="inline-right" height="117px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/968738/_RAP5997.jpg" title="Topkoks" width="176px" />Die dag ontving ik in de Treveszaal van het stadhuis ook topkoks en vertegenwoordigers van onder meer het ROC en De Gelderlander ter gelegenheid van de Culitop die op 1 juni in Nijmegen plaatsvindt. Bij de ontvangst waren onder meer Cas Spijkers, en de koks van L'Europe, LOF, Het Savarijn, De Gulle Waard, 't Lansink, Lunterse Boer en de Zwaluwhoeve. Gezamenlijk werd het glas geheven op een succesvolle Culitop.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-27674045903074173042010-05-04T16:19:00.001+02:002012-02-13T13:54:12.781+01:00Toespraak: Herdenking in St. StevenskerkDames en heren.<br />
<br />
Welkom in de St. Stevenskerk die al 750 jaar het silhouet van onze stad bepaalt. <br />
<br />
Dat silhouet werd ernstig geschonden door het bombardement van 1944 dat de torenspits van de kerk verwoestte. Pas 25 jaar later was het aangezicht van de stad weer hersteld. <br />
De St. Stevenskerk is daarmee het symbool van het leed van Nijmegen, maar ook van nieuwe kracht en hoop, van nieuw leven. <br />
<br />
Morgen is het 65 jaar geleden dat de Duitse troepen in Nederland zich overgaven, na 5 jaar oorlog en bezetting. Aan de vooravond van deze bijzondere herdenking en viering van onze bevrijding, staan wij stil bij al het leed dat aan die bevrijding vooraf ging. Bij de gevallenen op de slagvelden, bij de vermoorden en de gemartelden, bij de slachtoffers van toen en de slachtoffers van alle oorlogen nadien. <br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Vrijheid wereldwijd, wat is daarvoor nodig? Ik ben blij dat voormalig minister-president Dries van Agt op de uitnodiging heeft willen ingaan om straks zijn gedachten hierover met ons te delen.<br />
<br />
President Franklin D. Roosevelt verwoordde in het begin van de Tweede Wereldoorlog vier voorwaarden voor daadwerkelijke vrijheid, de beroemde Four Freedoms: <br />
<br />
Vrijheid van angst en van gebrek aan voedsel,<br />
<br />
Een dak boven het hoofd<br />
<br />
Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst.<br />
<br />
Fundamentele rechten maar hoe realiseer je die? <br />
<br />
Eleonor Roosevelt, de weduwe van de president, vroeg het in 1947 aan Mahatma Gandhi. Gandhi antwoordde dat hij geen verstand had van rechten maar dat zijn analfabete moeder hem had geleerd dat alle rechten alleen maar bestaan bij de gratie van verantwoordelijkheden.<br />
<br />
Rechten bestaan alleen bij de gratie van verantwoordelijkheid. <br />
<br />
Zo beschouwd is vrijheid niet alleen een recht maar ook en wellicht wel in de eerste plaats een verantwoordelijkheid.<br />
<br />
Ik wil daar graag een ogenblik bij stilstaan. <br />
<br />
Generaties geleden hebben gewone mensen zoals u en ik verantwoordelijkheid gedragen om onvrijheid te bestrijden: soldaten, verzetslieden, mensen die onderduikers een onderdak boden, voedsel en geld. <br />
<br />
Iets van die verantwoordelijkheid is op ons overgegaan. We lopen minder persoonlijk gevaar, maar soms moeten wij net als zij opstaan om ons uit te spreken tegen onvrijheid waar ook ter wereld. Zachtjes, redelijk, hardop en soms schreeuwend omdat het anders niet gehoord wordt. <br />
<br />
Maar die verantwoordelijkheid waarvan wij de erfgenamen zijn, die vraagt er ook om de vrijheid die wij elke dag hebben en die wij elke dag bijna gedachteloos gebruiken, te beschermen. En dat betekent in de eerste plaats dat wij er voorzichtig en zorgvuldig mee om moeten gaan. <br />
<br />
Vrijheid misbruik je niet, daar is de vrijheid te kwetsbaar voor.<br />
<br />
De vrijheid om geen gebrek te hebben aan voedsel en om geen angst te hebben, is geen vrijbrief om anderen aan hun lot over te laten;<br />
<br />
Het recht om een dak boven je hoofd te hebben is geen excuus om dat recht te misbruiken of anderen voor datzelfde recht extreme bedragen te vragen;<br />
<br />
De vrijheid van meningsuiting beschermt ons tegen overheidsoptreden als we ongevallige dingen zeggen of schrijven, maar die vrijheid is nog geen reden om anderen te kwetsen, alleen maar omdat dit niet verboden is. Verantwoordelijkheid kan ook inhouden gematigheid. <br />
<br />
En het recht om in vrijheid onze eigen godsdienst of levensovertuiging uit te belijden, de grondslag van onze Nederlandse staat, dat recht draagt de verplichting in zich om anderen in staat te stellen op hun eigen wijze hun eigen godsdienstvrijheid te beleven en daar niet op af te geven. <br />
<br />
Vrijheid is verantwoordelijkheid, ook de moeder van Gandhi was een wijs mens. <br />
<br />
Deze verantwoordelijkheid werd in de oorlogsjaren velen uiteindelijk fataal. Ik noem hier in het bijzonder de Nijmegenaren die besloten georganiseerd en ongeorganiseerd verzet te bieden tegen de bezetters van toen. Velen hebben dat met hun eigen leven moeten bekopen.<br />
<br />
Voor hen is vanmiddag hier vlakbij een plaquette onthuld en in het midden van de kerk vindt u het gedenkboek waarin de namen van de omgekomen verzetslieden zijn geschreven. Geschreven in de geschiedenis van de stad. <br />
<br />
Victor Vroomkoning heeft over en voor hen mooie dichtregels geschreven waarvan ik enkele tot slot citeer:<br />
<br />
“(…)Ik was niet<br />
<br />
meer dan een monddood mens die zijn hart<br />
<br />
liet schreeuwen tegen een onmenselijke staat.<br />
<br />
Ik was geen held, maar laat me in het openbaar<br />
<br />
bestaan, me delen in de vrijheid van<br />
<br />
de stad waarvoor ik heel mijn leven overhad.”Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-70105232933236038452010-05-04T16:17:00.001+02:002012-02-13T13:54:27.115+01:00Toespraak: Onthulling plaquette verzetDames en heren,<br />
<br />
Welkom op dit voor Nijmegen bijzondere moment.<br />
<br />
We staan hier naast het monument voor de Nijmeegse burgerslachtoffers die in de Tweede Wereldoorlog gevallen zijn. Een Engel, die een dood kind naar de hemel draagt.<br />
<br />
Vandaag zullen we een plaquette onthullen, en een gedenkboek in gebruik nemen voor een hele bijzondere groep Nijmeegse slachtoffers: de Nijmeegse verzetsmensen die het niet overleefden.<br />
<br />
Nijmegen werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar getroffen, de verwerking daarvan gaat nog steeds door. <br />
Er is geen andere periode die zo bepalend is geweest voor de huidige identiteit en het huidige aanzicht van de stad. Nijmegen raakte in de oorlog haar ziel kwijt. Maar verrees daarna ook weer uit de as van de bombardementen, gevechten en misdaden van het nazi-regime.<br />
<br />
De laatste jaren zijn hierover belangrijke studies verschenen en hebben we het bombardement en de bevrijding herdacht in aanwezigheid van Koningin en kabinet.<br />
<br />
Die erkenning van het grote leed van Nijmegen was terecht. <br />
Maar onvolledig.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
In 2008 constateerde de gemeenteraad op initiatief van het raadslid Alard Beck dat sprake was van een leegte: en die betrof de aandacht voor de Nijmeegse verzetshelden. Het zijn mensen die in uiterst moeilijke omstandigheden de juiste morele keuzes maakten – en die in de strijd voor de vrijheid soms de allerhoogste prijs betaalden.<br />
<br />
Natuurlijk, het overgrote deel van de bevolking was tegen de Duitse bezetting gekant.<br />
Maar slechts een heel klein gedeelte van die bevolking heeft zich actief en in georganiseerd verband teweergesteld. <br />
<br />
Met de komst van de Duitse bezetter was in mei 1940 een nieuwe overheid aangetreden die al snel een groot aantal ingrijpende verordeningen afkondigde; een `nieuwe orde'. <br />
Iedere vorm van protest en verzet werd met harde hand bestreden. Luisteren naar de Engelse zender was verboden, vervolgden en onderduikers helpen, laat staan sabotage plegen levensgevaarlijk – in de meest letterlijke zin.<br />
<br />
Toch waren er mensen – met name vanaf 1943 – die in deze gitzwarte periode in actie kwamen; uit liefde voor de vrijheid of uit empathie met onderduikers, joden bijvoorbeeld. <br />
<br />
Henk Termeer – die straks meer zal vertellen over het Nijmeegse verzet – heeft een paar jaar geleden al eens het grote nationale en lokale belang van het toenmalig verzet onderstreept. <br />
Al is het effect op de bezetter betrekkelijk gering geweest, “het illegale verzet belichaamde tijdens de bezitting de vrijheidswil van het Nederlandse volk”, aldus Termeer, die dat terecht omschreef als een grote bijdrage aan het nationale zelfrespect in de grootste bestaanscrisis in de geschiedenis van ons land.<br />
<br />
Na de oorlog, in 1954, is in Nijmegen voor hen een verzetsmonument opgericht – voor Jan van Hoof en voor alle andere verzetslieden die hun leven gaven. <br />
Maar wie realiseert zich dat als hij in de auto over het Keizer Traianusplein raast? <br />
<br />
De Nijmeegse raad wilde een prominente plek in het hart van de stad waar de verzetsmensen een gezicht zouden krijgen, een erezaak.<br />
<br />
Die wens wordt nu gehonoreerd. <br />
<br />
De Radboud Universiteit Nijmegen gaat vier jaar onderzoek doen.<br />
En we onthullen vandaag een plaquette, en een bijbehorend gedenkboek. <br />
In dat gedenkboek staan nadere gegevens over de personen die omkwamen in het Nijmeegse verzet en wel naar de laatste stand van het historisch onderzoek naar dat verzet. <br />
<br />
Het boek staat vandaag midden in de kerk, als we straks onze 4 mei herdenking houden. Daarna krijgt het een permanente plaats in de bakkerskapel. <br />
Daar is het voor bezoekers in te zien, en zal elke dag een bladzijde worden omgeslagen.<br />
<br />
Er komen studenten en jonge vrouwen voorbij, maar ook een vader van zeven kinderen.<br />
Er zijn artsen bij, agenten, arbeiders en geestelijken; een stoutmoedige dwarsdoorsnede van de bevolking.<br />
Ze verspreidden bijvoorbeeld in het holst van de nacht illegale bladen; ze maakten vervalsingen, pleegden sabotage, verduisterden dossiers of verstrekten voedselbonnen aan onderduikers.<br />
<br />
Soms zijn ze doodgeschoten tijdens een illegale actie, soms gevangen genomen en kil gefusilleerd of van uitputting gestorven in een concentratiekamp. <br />
Van een aantal van deze verzetshelden zijn de stoffelijke resten nooit gevonden.<br />
<br />
De achtergebleven geliefden, broers, zussen, kinderen, kleinkinderen en vrienden voelen de pijn en het gemis tot op de dag van vandaag. <br />
<br />
Niet voor niets zijn een aantal van u vandaag van ver hier naartoe gekomen.<br />
<br />
Ik hoop dat u de plaquette en het boek (met mij) een mooi, passend eerbetoon zult vinden in het hart van onze stad. Want dat verdienen de Nijmeegse verzetsmensen, gewone mensen die tot het ongewone in staat bleken en daarvoor uiteindelijk hun leven offerden.<br />
<br />
Ik ben het oud-raadslid en initiatiefnemer Alard Beck dank verschuldigd en de leden van de werkgroep onder leiding van Bob Tiemstra, die zelf aan de strijd deelnam en helaas op 14 februari van dit jaar overleden is. <br />
<br />
Mijn dank gaat ook uit naar het bestuur van de Stichting Stevenskerk.<br />
<br />
En naar Victor Vroomkoning, die voor deze gelegenheid een prachtig gedicht geschreven heeft. <br />
Het staat op de plaquette die ik zo zal onthullen, en ik citeer het graag en met respect:<br />
<br />
“Ik was geen held. Als een dief in de nacht<br />
<br />
ging ik te werk, als een mol zocht ik mijn<br />
<br />
weg.(…) Een naam had ik noch een gezicht<br />
<br />
en wat ik deed moest uitgewist. Ik was niet<br />
<br />
meer dan een monddood mens die zijn hart<br />
<br />
liet schreeuwen tegen een onmenselijke staat.<br />
<br />
Ik was geen held, maar laat me in het openbaar<br />
<br />
bestaan, me delen in de vrijheid van<br />
<br />
de stad waarvoor ik heel mijn leven overhad.”Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-6223944977204561552010-04-07T14:45:00.000+02:002012-01-30T14:46:49.015+01:007 april<div class="bodytext"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/969592/Synthon.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Burgemeester bij Synthon" border="0" class="imageRight" height="226px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/969592/Synthon.jpg" title="Burgemeester bij Synthon" width="169px" /></a><b>Woensdag 7 april </b>ben ik op werkbezoek geweest bij Synthon. Synthon is een Nederlandse multinational die zich bezighoudt met het vervaardigen van generieke geneesmiddelen. Het bedrijf werd opgericht door twee organisch chemici op de Radboud Universiteit Nijmegen in 1991 en is inmiddels ook actief in het buitenland. Het hoofdkantoor staat in Nijmegen. Rudy Mareel -CEO- en zijn medewerkers hebben me gastvrij ontvangen en van alles verteld over de wereld van geneesmiddelen. In het laboratorium heb ik zelf kunnen aanschouwen hoe de pillen gemaakt worden. Een fascinerend werkbezoek!</div></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8493046438480237788.post-18148447725551572862010-03-15T15:11:00.000+01:002012-01-30T15:12:06.386+01:0027 februari - 15 maart<a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/attachments/922250/Groepsfoto_Gebroeders_van_Limburg_TIMES_SQUARE_2010.jpg" title="Gebroeders van Limburg Times Square"><img align="left" alt="Groepsfoto Gebroeders van Limburg (Times Square)" class="inline-left" height="117px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/964748/Groepsfoto_Gebroeders_van_Limburg_TIMES_SQUARE_2010.jpg" title="Groepsfoto Gebroeders van Limburg (Times Square)" width="176px" /></a><strong>27 februari – 1 maart</strong>Van 27 februari tot 1 maart was ik met een delegatie Nijmegenaren in New York. Reden van ons verblijf: de tentoonstelling van getijdenboeken met miniaturen van de Nijmeegse Gebroeders van Limburg in het Metropolitan Museum of Art en van Katherina van Kleef in de Morgan Library & Museum. Nijmeegs erfgoed op twee wereldberoemde toplocaties! Dat wilden we niet ongemerkt voorbij laten gaan. De 32 Nijmegenaren in Middeleeuwse kledij die we allemaal kennen van het gebroeders van Limburg Festival, waren ook in New York een groot succes! <br />
<br />
<b>Op zondag 28 februari</b> gaven de re-enactors ’s middags een demonstratie in een kapel in de middeleeuwse dependance van het Metropolitan. Een hoogleraar van het New York Fashion Institue gaf daarbij een toelichting. Het was bijzonder de figuranten nu eens niet door de straten van Nijmegen te zien lopen, maar door de gangen van The Cloisters – een nagebouwde abdij in het noorden van Manhattan. De belangstelling was groot – de bezoekers stonden rijen dik te wachten.<br />
<br />
Die avond vond in The Morgan Library & Museum een Nijmegen Meeting plaats. Zo’n zeventig procent van de ruim 200 gasten was Amerikaans, de rest bestond uit Nederlanders die in New York wonen. Er waren onder meer journalisten, museumdirecteuren en diplomaten. Een prachtige gelegenheid voor Marijke Brouwer en Ruud Priem van Museum Het Valkhof om contacten te leggen. Ik heb tijdens een presentatie in de befaamde Gilder Lehrman Hall laten hoe in Nijmegen op basis van 2000 jaar historie ambitieus aan de toekomst wordt gewerkt. <br />
<br />
<b>Maandag 1 maart</b> vertrokken we al vroeg naar Penn Street station om de trein te pakken naar Albany. Nijmegen heeft een bijzondere band met deze Amerikaanse stad, waar na de Tweede Wereldoorlog tonnen met hulpgoederen werden ingezameld en naar Nijmegen verscheept. Anno 2010 is de universiteit van Albany voor onze Radboud Universiteit een interessante samenwerkingspartner. Daarom was rector magnificus Bas Kortmann ook afgereisd naar New York. Samen met hem heb ik gesprekken gevoerd met burgemeester Jennings van Albany met veel stafleden van de State University New York (SUNY) aldaar. Ik denk dat een goede basis is gelegd waarop de universiteit weer verder kan bouwen.<br />
<br />
<b>Dinsdag 2 maart </b>stond de officiële opening van de Gebroeders van Limburg-tentoonstelling in het metropolitan op het programma. Het zag er prachtig uit! Ik moest helaas al na een half uur een taxi pakken richting het vliegveld om op 3 maart (verkiezingen!) terug te zijn in Nijmegen. Op weg naar het vliegveld liet de taxichauffeur nog een keer hard Frank Sinatra uit de boxen schallen. Een olijke afsluiting van een paar bijzondere dagen.<br />
<b><br />
Woensdag 3 maart </b>was een belangrijke dag voor de democratie: Gemeenteraadsverkiezingen! Na een paar uur slaap heb ik gestemd en ben ik naar het stadhuis gegaan om de uitslag af te wachten samen met kandidaat raadsleden en veel belangstellenden. Om half elf maakte ik de eerste uitslagen van de stembureaus bekend en rond kwart over één was de einduitslag: GroenLinks is (nipt) de grootste partij in Nijmegen. Er zijn meer dan 72.000 mensen (54,6 % van de stemgerechtigden) naar de stembus gegaan. <br />
<br />
<b><a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/attachments/922230/Nieuwe_raad.jpg" title="Nieuwe raad.JPG"><img align="left" alt="Nieuwe raad" class="inline-left" height="117px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/964747/Nieuwe_raad.jpg" title="Nieuwe raad" width="176px" /></a>Op woensdag 10 maart</b> namen we afscheid van de oude gemeenteraad. Deze raad heeft over veel grote projecten besluiten genomen zoals bijvoorbeeld: De Waalsprong, het bestemmingsplan Dukenburg en natuurlijk niet te vergeten, de Stadsbrug. Maar liefst tweeëntwintig raadsleden namen afscheid. Vier vertrekkende raadsleden mocht ik een Koninklijke onderscheiding opspelden omdat ze twaalf jaar of meer hun werk als raadslid hebben uitgevoerd. Na afloop van de besluitronde hebben we met elkaar het glas geheven. <br />
<br />
<b>Donderdag 11 maart</b> is de nieuwe gemeenteraad geïnstalleerd. Deze raadsleden van de oudste en mooiste stad van het land vertegenwoordigen bijna 164.000 Nijmegenaren en staan nu voor de eervolle opgave om zich de komende vier jaar volledig voor Nijmegen in te zetten. Ik wens ze daarbij veel succes en zal ze daarbij als voorzitter van harte ondersteunen. Ook heb ik de nieuwe raadsleden gewezen op hun plichten en hun onafhankelijkheid en integriteit die boven alles gaan! <br />
<br />
<b>Maandag 15 maart</b> vond de eerste uitreiking van de Vrede van Nijmegen-penning plaats. De decorandus: Jacques Delors, de vroegere voorzitter van de Europese Commissie. Door de penning-uitreiking wil de gemeente samen met de Radboud Universiteit, Royal Hasking en het Ministerie van Buitenlandse Zaken het belang onderstrepen van de Vredesverdragen die in onze stad in 1678 en 1679 gesloten werden. We willen ook laten zien dat in Nijmegen nog steeds over de toekomst van Europa gedacht wordt.<br />
<br />
De penning wordt uitgereikt aan een organisatie of persoon die zich onbaatzuchtig heeft ingezet voor vrede, vooruitgang en verdraagzaamheid in Europa.<br />
<br />
<a href="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/attachments/922225/TZ_VREDE_VAN_NIJMEGEN_3.jpg" title="TZ VREDE VAN NIJMEGEN 3.JPG"><img align="left" alt="Vrede van Nijmegen Penning" class="inline-left" height="96px" src="http://www2.nijmegen.nl/mmbase/images/964746/TZ_VREDE_VAN_NIJMEGEN_3.jpg" title="Vrede van Nijmegen Penning" width="172px" /></a>Minister Verhagen somde in zijn speech de verdiensten van Delors op. Hij haalde Helmut Kohl aan die ooit zei dat Delors ‘de ziel van Europa’ vertegenwoordigde. En Margareth Thatcher, die Delors ‘een van de slimste mensen in de Europese politiek’ noemde.<br />
<br />
Tijdens de eerste Vrede van Nijmegen lezing bleek dat Delors nog niets van zijn passie en scherpzinnigheid verloren heeft al moesten toehoorders even wennen aan zijn Franse Engels. Het nieuws van de penning-uitreiking aan Delors haalde dan ook uitgebreid de media, variërend van het NOS journaal, tot de Chicago Tribune en de India Times. Heel goed voor Nijmegen en een hele mooie aftrap van wat een tweejaarlijkse traditie zal worden!Unknownnoreply@blogger.com