Dames en heren,
Ik heet u allen van harte welkom. Ik zie dat er opnieuw, net zoals dat de afgelopen jaren het geval was, heel veel mensen in deze kerk zijn.
Natuurlijk begroet ik in het bijzonder de mannen en vrouwen onder u die zelf de verschrikkingen van de oorlog hebben meegemaakt, hun eigen leven soms in de waagschaal stelden voor de vrijheid van anderen of juist die anderen, hun geliefden en familie verloren.
Wij komen hier bij elkaar, zoals elk jaar, om de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te herdenken en de slachtoffers van oorlogsgeweld sedertdien.
We doen dat elk jaar op 4 mei.
De helft van onze jongeren vindt het voeren van 5 mei, de bevrijdingsdag, belangrijker dan stilstaan bij de doden, dat blijkt uit recent onderzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.
Ik kan ze dat eigenlijk niet kwalijk nemen. Vrijheid vier je en als je jong bent, doe je dat uitbundig, alle leven lacht je toe. De doden herdenken is moeilijk als de deur naar het leven nog maar net open is.